Dolomity przyczepką namiotową (relacja)

[Łza Włóczynutka]

W dniu 19.08.2023 o 21:16, Magda Pawłowicz napisał(a):

W okolicy Secedy też byłeś?

Nie, tylko na 2 dni zawinęliśmy na camping w Colfosco, jeden dzień kupilismy karnety na wszystkie kolejki w lokalnej galaktyce i jeździliśmy na wszystkie punkty widokowe w okolicy + jakieś małe dreptania, drugi dzień jeździłem rowerowo.

Natomiast potwierdzam, rowerzyści górscy to świry i wariaty. Nie mam pojęcia jakim sposobem jeszcze żyję xd

[Magda Pawłowicz]

W dniu 21.08.2023 o 09:29, Łza Włóczynutka napisał(a):

Nie, tylko na 2 dni zawinęliśmy na camping w Colfosco, jeden dzień kupilismy karnety na wszystkie kolejki w lokalnej galaktyce i jeździliśmy na wszystkie punkty widokowe w okolicy + jakieś małe dreptania, drugi dzień jeździłem rowerowo.

Natomiast potwierdzam, rowerzyści górscy to świry i wariaty. Nie mam pojęcia jakim sposobem jeszcze żyję xd

Ekstra, że miałeś gdzie poszaleć  

[Magda Pawłowicz]

 Mam chwilę na następny odcinek relacji z Dolomitów. Następna wieczór - pada, noc na campingu - walka o przetrwanie. Leje tak, że strumienie płyną obok naszego obozowiska. Namiot na przyczepie daje radę, ku zaskoczeniu naszych sąsiadów- Niemców, którzy następnego ranka pytali czy nas nie zalało. Daliśmy radę. Prognozy na następny dzień słabe - generalnie ma być w kratkę, nie ma jak wyruszyć daleko na szlak, bo mogą być burze. Jako, że szkoda nam czasu na siedzenie na campingu, więc ruszamy. Plan jest taki, że jedziemy na Passo Pordoi, wjeżdżamy kolejką na górę, oglądamy co się da, następnie szlak ładną widokową drogą z widokiem na Marmoladę i Passo Fedaia. Powrót przez przełęcze na camping. Tyle planu. Jedziemy przez Corvarę,  przełęcz Campolongo i Arabbę do Passo Pordoi. 

 

Na parkingu sporo miejsca. Duszno i parno. 

Pognałam co sił  prosto z samochodu po bilety na kolejkę i wcale nie widziałam obok kasy sporego napisu NEBBIA . I bardzo się z zdziwiłam, gdy na górze była mgła i chmury   Jeszcze z kolejki mogłam zobaczyć przebieg szlaku na przełęcz, szczególnie ciekawiły mnie jej końcowe fragmenty.

 

Potem wszystko ogarnęły chmury i punkt widokowy prezentował się tak  Taras Dolomitów. Widok 360 stopni a tu taka lipa.... 

Nie wiadomo było co robić. Postanowiliśmy choć kawałek się przejść, ale miny były nietęgie... 

Zobaczyliśmy, że niedaleko jest jakieś schronisko, więc powoli ruszamy. Rzeczywiście po niedługim czasie schodzimy do Przełęczy (Forcelli) Pordoi i schroniska. Chmury nieco się podnoszą i widać jakieś kolory

Można stąd zobaczyć z bliska ostatnie metry podejścia i wchodzących na przełęcz. Stąd rusza też szlak na Piz Boe. Ruszamy i my.

Na pierwszym napotkanym płacie śniegu Artur ma tak niekontrolowany ślizg  nad urwiskiem, że przeżywam chwilę grozy. Następuje szybki odwrót do schroniska. Innym razem poleziemy wyżej. 

Idziemy teraz w stronę kolejki ale na drugą stronę. Tu jest nieco widoków. 

Po zjechaniu na dół sprawdzam przy kasie kolejki - no tak - mój mąż miał rację informacja o mgle przy kasie była.... tylko ja jej nie widziałam  

 

Edytowane 25 Sierpnia 2023 przez Magda Pawłowicz (wyświetl historię edycji)

[eastnomad]

Niesamowite są te chmury poniżej Was  

Jak zawsze świetny odcinek i czytając mam wrażenie, że żadna pogoda nie jest w stanie popsuć Wam humorów. Super oby tak do końca  

[Magda Pawłowicz]

W dniu 25.08.2023 o 16:55, Eastnomad napisał(a):

Niesamowite są te chmury poniżej Was  

Jak zawsze świetny odcinek i czytając mam wrażenie, że żadna pogoda nie jest w stanie popsuć Wam humorów. Super oby tak do końca  

Bardzo dziękuję za odzew i dobre słowo  Staramy się w każdej sytuacji znaleźć coś pozytywnego, ale czasem nie jest łatwo ...  

Ciąg dalszy relacji. 

Chmury schodzą coraz niżej, więc i my zjeżdżamy z Sass Pordoi. Jesteśmy znów na przełęczy. 

Wybieramy się jeszcze na szlak prowadzący do schroniska Viel di Pan. Mam nadzieję, że tu niżej będzie można coś zobaczyć. Początek  trasy jest mało obiecujący, ale jak widać takich wariatów jak my, którzy wierzą do końca w polepszenie pogody jest więcej  

Na chwilę nawet pokazują nam się jakieś widoki, ale te chmury nie wróżą dobrze. Szybko dopada nas mgła i słychać pierwsze pomruki burzy, która nadciąga z kierunku w którym idziemy. Myślałam, że schronimy się przed burzą w najbliższym schronisku, ale nic z tego. Schodzący z góry mówią, że schronisko nieczynne. Wracamy zatem do Passo Pordoi 

Dla porównania, w 2019 roku mieliśmy w tym miejscu trochę inną pogodę i widoczność.

Byliśmy tu przejazdem po raz pierwszy i nie mieliśmy pojęcia, że można pójść na fajny szlak. Teraz mamy pojęcie o okolicy, ale brak pogody. Cóż, życie  

Obecna widoczność na przełęczy 

W budynku kolejki znajduje się wystawa poświęcona historii powstania kolejki, jak i pierwszego schroniska. Dowiadujemy się więc, że ciekawą postacią była Maria Piaz, która już w 1902 roku przy pomocy swojego ojca  wzięła w wynajem barak drewniany na Passo Pordoi, by udostępnić schronienie pierwszym turystom w tej okolicy, zaś w 1927 roku otworzyła swój  hotel w tym miejscu. Mijaliśmy go wjeżdżając na Pordoi. 

Maria wybiegała w przyszłość. Prowadziła swoje schronisko a swoje dzieci pokierowała by prowadziły swoje interesy na innych przełęczach.  Gdy miała 80 lat zamarzyła jej się kolejka, która pokazała by turystom widok z góry. Wraz z synem Francesco była pomysłodawczynią projektu kolejki. Podobno początkowo myślano, by usytuować krzesełka na przełęczy, ale zaniechano takiego pomysłu, gdy zbadano, że wiatr mógłby roztrzaskać je o skały.  W każdym razie kolejka powstała i oddano ją w Wielkanoc roku 1963 a Maria dumnie brała udział w inauguracji. 

 

[eastnomad]

Teraz przynajmniej macie porównanie jak to samo miejsce potrafi wyglądać w różnych warunkach atmosferycznych.

Ciekawostki historyczne również w cenie

[Magda Pawłowicz]

W dniu 27.08.2023 o 07:41, Eastnomad napisał(a):

Teraz przynajmniej macie porównanie jak to samo miejsce potrafi wyglądać w różnych warunkach atmosferycznych.

O tak  Tymczasem jedziemy dalej. Plan na ten dzień przewidywał również przejazd przez przełęcz, na której jeszcze nie byliśmy - jedziemy więc z Passo Pordoi na Passo Sella. Pogoda wspaniała, widoki jeszcze lepsze i wcale nie pada  A poważnie to siedzimy po dojechaniu na Passo Sella w samochodzie bo taka burza, że strach wyjść, a wycieraczki nie nadążają zbierać wody. Całe szczęście, że nie szliśmy na Piz Boe i wróciliśmy też z tego zamglonego szlaku. Tak więc, jak ulewa nieco ustała, poszliśmy przeczekać resztę deszczu przy kawie w schronisku na przełęczy Sella. 

 

 

[Magda Pawłowicz]

Po kawie i dobrym cieście wychylamy się nieśmiało ze schroniska. Widoczność nadal nie powala  

Deszcz powoli się kończy. Choć kilka zdjęć chcę zrobić z drugiej strony przełęczy Sella, jak tylko coś zaczyna być widać  

 Zjeżdżamy w dół . Najpierw jednak mijamy  po lewej stronie słabo teraz widoczne z bliska SassoLungo . Kolejka  teraz jest nieczynna, a w pobliżu po przeciwnej stronie drogi jakieś prace drogowe . Takie intensywne ulewy są tu prawdziwym utrapieniem.  Intensywnie płynąca woda to żywioł, który  prowokuje inne problemy w górach. 

 

Zjeżdżamy teraz z Passo Sella do drogi którą już znamy, biegnącą z Val Gardena na Passo Gardena. Następny etap na Passo Gardena znów w górę. Po tej stronie gór pogoda całkiem niezła  Cieszymy się widokami. Tymczasem za Passo Gardena rozpoczyna się niezły zjazd do Colfosco. Jedziemy tym odcinkiem po raz pierwszy. Mam wrażenie, że jest tu bardziej stromo, niż po drugiej stronie Przełęczy Gardena. 

Zastanawiałam się planując nasze trasy nad campingiem Colfosco jako bazą wypadową w ten region Dolomitów. Zadecydowałam inaczej i bardzo się cieszę, bo ten region dopiero bliżej poznamy kiedy indziej. Widzę teraz podczas przejazdu, że Colfosco jest skomunikowane kolejkami z wyższymi partiami Dolomitów. To super, bo nie wyobrażam sobie codziennie pokonywać takie przewyższenia od Colfosco do Passo Gardena.... To moje zdanie, Artur mówi, że jemu się podobają takie trasy  

W Colfosco robimy zakupy i wracamy przez Corvarę do naszego campingu. To już niedaleko. 

Poglądową mapkę naszego dzisiejszego przejazdu widać na zdjęciu poniżej . Fajna trasa  

 

 

[Magda Pawłowicz]

Jeszcze dokładniejsza trasa przejazdu  Mapa przejazdu przez 4 przełęcze

[eastnomad]

2 godziny temu, Magda Pawłowicz napisał(a):

Mam wrażenie, że jest tu bardziej stromo, niż po drugiej stronie Przełęczy Gardena. 

Piękna droga i piękne widoki 

[Magda Pawłowicz]

29 minut temu, Eastnomad napisał(a):

Piękna droga i piękne widoki 

Dziękuję  Teraz też tak to oceniam, wtedy wydawało nam się, że mało zobaczyliśmy  

[Magda Pawłowicz]

Zwróćcie uwagę na to miejsce.

Gdy zjeżdżaliśmy do Colfosco po drodze widzieliśmy taki parking. Pomyślałam, że fajne miejsce nawet aby zatrzymać się kamperem. Pod koniec lipca w tym miejscu stały samochody osobowe i kampery. Z góry zeszła lawina kamieni wywołana wcześniejszymi ulewami. Kilka aut zostało przysypanych. Na szczęście podobno nikt nie ucierpiał. 

 https://www.trentotoday.it/video/frana-colfosco-parcheggio-auto-29-luglio.html

 

[Łza Włóczynutka]

9 godzin temu, Magda Pawłowicz napisał(a):

Zastanawiałam się planując nasze trasy nad campingiem Colfosco jako bazą wypadową w ten region Dolomitów. Zadecydowałam inaczej i bardzo się cieszę, bo ten region dopiero bliżej poznamy kiedy indziej. Widzę teraz podczas przejazdu, że Colfosco jest skomunikowane kolejkami z wyższymi partiami Dolomitów.

zgadza się, Byliśmy tydzień+ temu na tym campingu. Tam można się poruszać kolejkami jak komunikacją miejską, jakieś 600m od campingu jest stacja wyciągu, z której można zjechać do sąsiedniej miejscowości, skąd są z kolei wyciągi na dwie inne góry albo jechać w drugą stronę do znanego Ci schroniska Jimny, albo jeszcze na inną górkę której teraz nazwy nie pamiętam. Najbardziej się opłaca kupić karnet wielodniowy, wtedy wychodzi najtaniej, ale jednodniowy też jest śmiesznie tani jeśli porównamy cenę z zakresem jaki obejmuje kontra jakiś jednoprzejazdowy bilet na pagórek zwany Kasprowym Wierchem...

5 godzin temu, Magda Pawłowicz napisał(a):

Z góry zeszła lawina kamieni wywołana wcześniejszymi ulewami.

Przejeżdżałem tam rowerem, rozwalony kampervanik dalej stał

[Magda Pawłowicz]

Bardzo to przykre, serce boli na taki widok. Zawsze trzeba zachować rozwagę, gdzie parkujemy a i tak często decyduje odrobina szczęścia...

 

[Magda Pawłowicz]

W naszej relacji wracamy szczęśliwie na camping Sas Dlacia.  Namiot przetrwał, ale narzucona plandeka nie zaszkodziła  Dzielimy się wrażeniami tego dnia z naszymi sąsiadami z Niemiec, oni pokazują nam swoją dzisiejszą trasę. Pokażę Wam, może się komuś przyda? Ja o niej wcześniej nie wiedziałam, sprawia wrażenie ciekawe, niezbyt trudnej wędrówki. 

 

Chwilę później na camping dociera i deszcz i burza.