Dolomity przyczepką namiotową (relacja)

[Magda Pawłowicz]

Następny ranek wita nas deszczem. Co robić? pada do 10.00. Podejmujemy decyzję, pospacerujemy najwyżej chwilę w deszczu i wrócimy. Znów wsiadamy w autobus kursujący obok campingu i za 8 euro jedziemy nieco dalej niż wczoraj, bo na kolejną przełęcz. Mijamy passo Valparola i wysiadamy na Passo Falzarego. Przestaje padać  Idziemy zatem w stronę niewielkiego jeziorka Limides. To nietrudna, ładna, zielona trasa i blisko z przełęczy. Jeszcze tu nie byliśmy.

Po ok. 1,5 km mijamy je i podchodzimy nieco wyżej. Pogoda pozwala więc idziemy dalej. Pod przełęczą Averau mamy "rozkminę" -  iść dalej pod górę?  Z wygodnego szlaku pod górę zrobiło się kamieniście i wchodzimy momentami na "4" Uff! Nie było tak źle jak się prezentowało z dołu. Martwiłam się o Artura, bo nie ma przygotowania tatrzańskiego. Nasze Tatry- szczególnie ich wyższe partie świetnie przygotowują do różnorodnego podłoża w Dolomitach. Trudniej jest na naszych Granatach niż tutaj na tej trasie. Na szczęście odcinek krótki i nie trudny, ale skalisty pod górę mamy za sobą. Kierujemy się na schronisko Averau i Nuvolau. 

 

 

Tymczasem chmury nas otoczyły i zabrały widoczność na Passo Giau . Bardzo chciałam zobaczyć je z tej perspektywy, ale się chyba nie uda. Rok temu byliśmy tam na dole.   Relację z krótkiego pobytu na przełęczy opisywałam  na blogu PASSO GIAU 2022  - wtedy przyjechaliśmy tu  kamperkiem też w deszczową pogodę ... 

Teraz idziemy wzdłuż skalnej ściany wąskim szlakiem mając po swojej prawej stronie przepaść. Może to i dobrze, że mało widać strach mniejszy  

Gorzej, jak z naprzeciwka idą Japońscy turyści i trzeba się wyminąć - dajemy radę, ale  jeden z nich ma takie przerażenie na twarzy, że aż mi go szkoda. My już dochodzimy do kolejki i schroniska. Rok temu nie mieliśmy pojęcia że można tu wjechać od strony Passo Giau na górę kolejką. Wystarczyłoby pojechać nieco dalej niż byliśmy aby dokonać takiego odkrycia  Zasłużyliśmy na kawę w schronisku i liczymy , że poprawi się widoczność. 

[Zulos]

Gdybym był "Prawdziwym Polakiem" to pasowałoby się cieszyć, że nie mieliście cały czas idealnej pogody i wreszcie polało...

Na szczęście nie jestem

Ale są i minusy dodatnie takiej pogody - przynajmniej chłodniej było. Choć zapewne jak by chcieć wybierać między lepszym komfortem cieplnym, a widokami, to chyba nie ma wątpliwości co lepsze...

[Magda Pawłowicz]

2 godziny temu, Zulos napisał(a):

Gdybym był "Prawdziwym Polakiem" to pasowałoby się cieszyć, że nie mieliście cały czas idealnej pogody i wreszcie polało...

Na szczęście nie jestem  Super, że nie jesteś  

Ale są i minusy dodatnie takiej pogody - przynajmniej chłodniej było. Choć zapewne jak by chcieć wybierać między lepszym komfortem cieplnym, a widokami, to chyba nie ma wątpliwości co lepsze...

W 2019 była pogoda petarda ale taki upał , ze nie chciało nam się włazić pod górę.  Szukaliśmy odrobiny cienia w okopach 5 Torri  Trochę ochłody było na górze opisałam to tutaj  Lagazuoi 5 Torri i Lagazuoi 2019

Teraz przy teoretycznie słabej pogodzie zrobiliśmy ciekawą trasę. To jednak nie koniec przygód na dzisiaj. 

Edytowane 9 Sierpnia 2023 przez Magda Pawłowicz (wyświetl historię edycji)

[Magda Pawłowicz]

 

Do schroniska Scoiatolli stojącego nieopodal Charakterystycznych skalnych baszt 5 Torri zeszliśmy bez problemu, bo szlak szeroki i  w sumie łagodny. Artur nawet był gotów schodzić na dół, tak mu sie dobrze schodziło  Na szczęście namówiłam go na zjazd na dół argumentując, że szkoda kolan  Zjechaliśmy. Wyszliśmy na przystanek a tam informacja, że autobus mamy za 2 godziny. Jako, że zaczynało znów padać schowaliśmy się przed burzą i ulewą w schronisku , na dole przy wyciągu, zamówiliśmy jedzenie i tak po 1,5 godz, zdecydowaliśmy się wyjść, aby być przed czasem na przystanku. Jakie było nasze rozczarowanie, gdy autobus nie przyjechał....

W między czasie zamknięto juz miejsce, gdzie wcześniej siedzieliśmy i zrobiło się pusto. Nie zostało nic innego jak na piechotę pójście na przełęcz Passo Falzarego . Idziemy więc pod górę w błocie, mokrej trawie i słyszę jak Artur z tyłu przeklina  W końcu słyszę, jak mój spokojny i dobroduszny Mąż mówi "wiesz o co bym tego sk- syna kierowcę zapytał tego co po nas nie przyjechał? Jedno pytanie - w głowę czy brzuch ? Myślałam, że padnę  I tak sobie wędrujemy, skracamy nieco drogę i na przełaj przez trawy mokre po ulewie i grząskie łąki docieramy na Passo Falzarego, a tam okazuje się, że ostatni autobus jadący na nasz camping odjechał......

Co robić? idziemy dalej, tym razem na Passo Valparola. Artur nie chce słyszeć i chodzeniu szlaku tego dnia, więc naginamy asfaltem  Już jest po 19.00 gdy docieramy na Passo Valparola. Trwają tam przygotowania na jutrzejszy Maron w Dolomitach. Nie, panowie nie dysponują samochodem, nie mogą nas podrzucić.  Dochodzimy do schroniska na Passo Valparola. Do campingu zostało nam zejście ok 2 godzinne, nieśmiało proponuję spacerek, ale mina Artura mówi wszystko  Wchodzimy do środka. Pamiętacie film Gliniarz w przedszkolu?  z Arnoldem ? Tam dyrektorką przedszkola była tak charakterystyczna malutka pani z dużymi jajami.  Przychodzi do nas własnie taka pani  Jesteśmy brudni i przemoczeni .  Pani proponuje nam pokój z połową wyżywienia za 75 euro od osoby. Artur zdecydowanie mówi - bierzemy! I tak kończy się nasz kolejny dzień - zostajemy na noc,  dostajemy pyszna kolację, a rano śniadanie. Widoki z okna na przełęcz Valparola przy zachodzącym słońcu są super !  Proste, drewniane łózko - zachwyca  Następnego dnia rano, gdy płacimy za pobyt nasza pani pyta: To wy wczoraj przyszliście? Wczoraj wygladaliście  jakoś starzej 

Takiego zakończenia dnia nikt z nas się nie spodziewał....  

[Zulos]

75 EUR od osoby, w takich warunkach... To jednak doceniliście ceny kempingów - choć bez wyżywienia

[Magda Pawłowicz]

24 minuty temu, Zulos napisał(a):

75 EUR od osoby, w takich warunkach... To jednak doceniliście ceny kempingów - choć bez wyżywienia

Dla porównania 5 nocy w campingu Sass Dlacia  wyniosły nas 218 euro . Jednak ten nocleg i odpoczynek i bardzo dobre jedzenie zrobiły swoje. Rano świat się do nas uśmiechał a a my do niego jeszcze szerzej. 

[Gregor887]

Kierowca autobusu i ta miła pani od Arnolda są w zmowie

[Magda Pawłowicz]

1 godzinę temu, Gregor887 napisał(a):

Kierowca autobusu i ta miła pani od Arnolda są w zmowie

Na to nie wpadliśmy, ale kto wie?   

[Magda Pawłowicz]

Parę dni mnie tu nie było, bo druga część urlopu się właśnie  dokonała, odwiedziłam inny rejon Dolomitów w trakcie tej  przerwy  

[eastnomad]

To relacjonuj dalej jeśli masz siłę i chęci. Do tej pory czytało się tą Twoją rekację bardzo przyjemnie wiec dalszy jej CIA nie może być gorszy  

[Magda Pawłowicz]

Dzięki, spróbuję - mam chwilę więc ciągnę  dalej  

 Rano, po śniadaniu w schronisku Valparola idziemy powoli do naszego campingu. Pogoda jest rewelacyjna. Przełęcze zaraz będą zamknięte, bo dziś rozgrywany jest coroczny Maraton w Dolomitach. Jeszcze ostatnie , pojedyncze samochody przejeżdżają przez Passo Valparola. Wchodzimy na szlak, którym szliśmy kilka dni wcześniej, ale zamiast wchodzić na przełęcz Salares jak wtedy, schodzimy w dół, do drogi prowadzącej na przełęcz Valparola.  Po lewej stronie mamy stary cmentarz żołnierzy z czasów 1 wojny światowej. Jakoś nie mam ochoty go oglądać z bliska, choć samo miejsce jest zanurzone w zieleni.

Dochodzimy do drogi prowadzącej na przełęcz, szlak prowadzi wzdłuż niej.  Nagle słyszymy, że z góry zjeżdżają pierwsi kolarze. Jestem zaskoczona z jaką szybkością zjeżdżają. Dla mnie niepojęte, bo jadą tak, jakby nie istniała żadna granica szybkości, jakby nie czuli żadnego strachu.  Teraz rozumiem, że te przełęcze muszą być pozamykane w tym czasie. 

Przechodzimy przez drogę i łagodnym, zielonym szlakiem dochodzimy do Malgi Valparola. 

Jeszcze pół godziny spaceru i dochodzimy do drogi przebiegającej obok naszego campingu. Tu jeszcze przejeżdżają kolarze. Wracamy na camping. Przyczepka stoi, wszystko ok  

Pogoda się psuje, ale jesteśmy już na miejscu. Po 24 godzinach  

 

 

Edytowane 18 Sierpnia 2023 przez Magda Pawłowicz (wyświetl historię edycji)

[Łza Włóczynutka]

W dniu 2.08.2023 o 10:06, Magda Pawłowicz napisał(a):

Po drugiej stronie kolejki Dantercepies też widziałam ludzi na 2 kółkach . Chyba mam 1 zdjęcie z tej strony. 

Melduje się z miejsca akcji!  Dzięki za podpowiedzi o tych singletrackkach - objechane dzisiaj chyba wszystkie i więcej, ale o tym pewnie w mojej relacji jak będzie czas zima/jesien 

 

[Magda Pawłowicz]

1 godzinę temu, Łza Włóczynutka napisał(a):

Melduje się z miejsca akcji!  Dzięki za podpowiedzi o tych singletrackkach - objechane dzisiaj chyba wszystkie i więcej, ale o tym pewnie w mojej relacji jak będzie czas zima/jesień 

 

 

Ale ekstra   Brawo za szybką reakcję   Widzę, że pogoda dopisuje ?   Oby tak dalej  W okolicy Secedy też byłeś?  Tam też widziałam "wariatów"  zjeżdżających z górki  

Edytowane 19 Sierpnia 2023 przez Magda Pawłowicz (wyświetl historię edycji)

[eastnomad]

W dniu 18.08.2023 o 19:08, Magda Pawłowicz napisał(a):

Dla mnie niepojęte, bo jadą tak, jakby nie istniała żadna granica szybkości, jakby nie czuli żadnego strachu.  Teraz rozumiem, że te przełęcze muszą być pozamykane w tym czasie.

Wyścig rządzi się swoimi prawami  a drogi zamykają w sumie tak samo jak w przypadku wyścigów samochodowych im szerzej tym większą prędkość można nabrać w bezpieczny sposób  

25 minut temu, Magda Pawłowicz napisał(a):

Tam też widziałam "wariatów"  zjeżdżających z górki

Że od razu „wariatów” raczej pozytywnie zakręconych  

Lepsze to i zdrowsze niż leżenie na kanapie z pilotem 

[Magda Pawłowicz]

25 minut temu, Eastnomad napisał(a):

Wyścig rządzi się swoimi prawami  a drogi zamykają w sumie tak samo jak w przypadku wyścigów samochodowych im szerzej tym większą prędkość można nabrać w bezpieczny sposób  

Że od razu „wariatów” raczej pozytywnie zakręconych  

Lepsze to i zdrowsze niż leżenie na kanapie z pilotem 

No jasne, że o takich pozytywnie zakręconych wariatów tu chodziło    Inna sprawą jest że potocznie mówi się, że ktoś jedzie na wariata i takie zjazdy widziałam, nie po wyznaczonym torze, czy drodze dla rowerów tylko z góry po trawie na przełaj  le ile frajdy miał ten człowiek z takiego zjazdu mogę sie domyślać, bo potem drugi raz zjeżdżał w ten sam sposób