Jesienna Rumunia 2023

[adje]

Do Konstancy dojeżdżamy wieczorem.

Na głównych arteriach miasta ciekawe uwidocznienie sygnalizajii świetlnych. 

 Bezbłędnie trafiamy na upatrzone miejsce (44.197439, 28.654877) i w wieczornej szarówce się ustawiamy. Miejscówka 1 klasa. Wprawdzie stoimy w mieście, mamy za sobą bloki mieszkalne ale jednocześnie jesteśmy tuż przy plaży, mamy wspaniały widok na morze. A tuż obok zejście na plażę.

 

Oczywiście pierwsza rzecz którą trzeba zrobić to chociaż nogi zamoczyć w morzu. I chociaż trochę pospacerować brzegiem.

 

W miejscu skąd wieczorem oświetlał nas księżyc rano pojawia się słońce. 

 

Na pobieżne zwiedzenie miasta wybieramy się rowerkowo.Wzdłuż plaży ciągnie się szutrowa droga, z fajnymi miejscami biwakowymi, niestety obecnie wjazd tylko dla posiadaczy zezwoleń które trzeba okazać przy szlabanie.

Jednak rowerowo nie ma problemu. Dojeżdżamy do portu. Odtąd jest już prawdziwego zdarzenia deptak. 

Znowu mamy szczęście na wiatr,może jest tak rozbujane, że miejscami fale chlapią spacerowiczów.

Jadąc wzdłuż linii brzegowej przejeżdżamy obok okazałego budynku dawnego kasyna. 

Bardzo efektownie zdobiona budowla jest obecnie poddawana renowacji. 

Gdzieś dalej pojawia się Katedra Św. Piotra i Pawła. i jakieś niewielkie wykopaliska obok.

Głównym punktem turystycznym konstancy jest plac Owidiusza.

Przy nim znajduje się Muzeum Historii i Archeologii, oraz powstały w 1910 r . Wielki Meczet, dar króla dla muzułmańskich mieszkańców miasta. 

Szwendamy się rowerkowo po mieście, potem tuż przy linii brzegowej.

Na falochronie nowa atrakcja - fotopolowanie na delfiny.

 Trzeba spoglądać na morze i przyjąć zasadę: gdzie mewy tam w pobliżu może się zaraz pokazać delfin.

Tylko na dużym zoomie wcale niełatwo takiego ustrzelić.

 

Z falochronu przy porcie widać  miejsce gdzie parkujemy 

Edytowane 7 Lutego przez adje (wyświetl historię edycji)

[adje]

Konstanca zaliczona. Opuszczamy cywilizację.

Do przejechania mamy 45 km z czego chyba 1/3 jedziemy remontowaną drogą: zerwana nawierzchnia, jakiś biały pył rozgarnięty i ubity przez spychacz… Jazda  20 km/godz a za autem “zasłona dymna lub raczej kurzowa. Kilka km od celu z głównej, remontowanej drogi skręcamy w boczną która dopiero czeka na remont więc szybkość niewiele większa.

Mijamy miejscowość Vadu. Na jej skraju jakiś nieczynny, opuszczony zakład straszący okolicę.

Przy nim wjeżdżamy na drogę wyłożoną płytami betonowymi wzdłuż drogi jakieś instalacje po nieistniejącej fabryce.

Wierząc zapisanym koordynatom i prowadzącym nas mapom.cz jedziemy żółwim tempem, wokół podmokłych łąk zastanawiając się gdzie to morze???

Po +/- 4 kilometrach przejeżdżamy obok nieczynnego parkingu, mijamy jakieś oczko wodne

podjazd pod górę i wreszcie jest! Plaża Vadu.

Miejsce ponoć w sezonie dość popularne. Teraz stoi zaledwie kilka kamperów w sporych odległościach od siebie.

Jest też restauracja gdzie poza serwowanymi daniami  podobno w sezonie można się zaopatrzyć w wodę…

W sezonie.

Teraz już wszystko jest zabezpieczane przed zimą.

Jest mała przystań rybacka , gdzie podobno w sezonie nie ma problemu by kupić od rybaków świeże ryby.

Teraz już łódki transportowali w głąb lądu.

Z pewną dozą nieśmiałości zjeżdżam z drogi, która od jakiegoś czasu nie jest betonowa a piaszczysta.

Twardy ubity piach ale teraz trzeba się jakoś ustawić. (44.4293065, 28.765650)

Wybieram opcję przodem do drogi. W razie “w” oś napędowa będzie blisko twardego a poza tym przez przednią szybę widzimy morze. Auto się nie zapadło więc może z wyjazdem nie będzie problemu. 

Tym tematem się zajmiemy za dwa dni

Wokół poza wspomnianymi kamperami pusto. Gdzieś w oddali widać jakieś zabudowania, miejscowość Vadu przez którą przejeżdżaliśmy wcale nie jest widoczna i bardzo dobrze bo po co ma nas straszyć nieczynna fabryka.

Jest cisza, jest spokój, jest pusta plaża, morze. Jest klimat.

Zachód słońca nad lądem....

Rano słonce wychodzi z morza... oglądamy wschód z kampera 

 Nie wspomniałem jeszcze o wszechobecnych bezdomnych psach. Serce się ściska gdy widzi się te zaniedbane, wychudzone zwierzaki. Podchodzą w pobliże, i patrzą smutnymi oczami. Zjedzą cokolwiek dostaną. Widzieliśmy, że nawet karmiono ich chrupkami kukurydzianymi.

Trochę niepewnie się czuliśmy gdy w pobliżu błąkało się stadko psów. Jednak ani razu nie spotkaliśmy się z agresją z ich strony. (Michał, info dla Was)

Jednak nie wiem jak się to ma w odniesieniu do innych (przyjezdnych) psów. Na plaży Vadu błąkało się kilka trzy-cztero pieskowych stadek, miały swoje rejony, gdy jedno stadko weszło na teren innego to się przeganiały.

Okolicę objeżdżamy na rowerach. Najpierw drogą którą dotarliśmy do plaży jedziemy do Vadu. Jak to zwykle bywa w miejscowościach gdzie zamknięto dość spory zakład widać ubóstwo, opuszczone i niedokończone domy. Miejscowość sprawia niezbyt pozytywne wrażenie. Kółko przez Vadu i wracamy w kierunku morza. Na betonówce, na rozwidleniu gdzie dzień wcześniej mapy.cz poprowadziły nas w prawo, teraz jedziemy lewo skos, drogą którą też rozważaliśmy. Tym traktem również dojeżdżamy do plaży biwakowej, jednak po drodze było kilka miejsc z dość miękkim piaskiem,na samej plaży też jest jest bardziej miękko. Sądzę, że tam  lepiej się kamperem nie pchać bez wcześniejszego sprawdzenia dojazdu.

Wzdłuż morza w kierunku naszego biwaku biegnie piaszczysta dróżka. Osobówki przejeżdżały, kamperów w tym miejscu nie było (ja bym się nie pchał) a na rowerach…. Były odcinki bardziej miękkie gdzie zmuszeni byliśmy rowery prowadzić. 

Spędzamy drugi wieczór na plaży i …

Pora na zmiany.  Do Murigiolu mamy około 150 km.

 

Edytowane 8 Lutego przez adje (wyświetl historię edycji)

[lbuster]

Pięknie zaczęliście 

Szkoda tej dętki  bo pomysł fajny - chyba tą dróżką lub podobną jeżdżą terenówki z pięknymi widokami.

[Misio]

Godzinę temu, adje napisał(a):

 Nie wspomniałem jeszcze o wszechobecnych bezdomnych psach.

Mariolka już powiedziała że o ile pojedziemy, to weźmiemy ze sobą 3-4worki z karmą

[adje]

1 godzinę temu, lbuster napisał(a):

tą dróżką lub podobną jeżdżą terenówki z pięknymi widokami.

Tam bardzo "dziwnymi" dróżkami w rózne dziwne miejsca jeżdżą nie tylko terenówki 

Tu z Transalpiny

[Łza Włóczynutka]

pierwszy raz widzę auto, które pojechało się pomodlić xd

[lbuster]

11 godzin temu, Łza Włóczynutka napisał(a):

pierwszy raz widzę auto, które pojechało się pomodlić xd

A nie znasz powiedzenia, że auto jeździło tylko co niedzielę do kościoła?

16 godzin temu, adje napisał(a):

Tam bardzo "dziwnymi" dróżkami w rózne dziwne miejsca jeżdżą nie tylko terenówki 

Rumunia to jedno z ostatnich państw, gdzie masz pełną swobodę poruszania się samochodami 

Edytowane 9 Lutego przez lbuster (wyświetl historię edycji)

[adaml61]

W dniu 8.02.2024 o 17:43, adje napisał(a):

Mijamy miejscowość Vadu. Na jej skraju jakiś nieczynny, opuszczony zakład straszący okolicę.

Zakład został zbudowany w Vadu po tym, jak geolodzy odkryli, że piaski w delcie Dunaju są bogate w rudy tytanu i cyrkonu. Pierwiastki te są potrzebne dla przemysłu nuklearnego i reaktorów w elektrowni Cernavoda.
Odkrycie było czysto przypadkowe. Geolodzy szukali wody pitnej dla mieszkańców Delty. Był cały program wierceń i okazało się, że w niektórych miejscach są te pierwiastki. Pierwszym odkrytym miejscem był Scareurile, a drugim miejscem był Chitucul.
Firma została wyposażona w unikalną technologię w Australii i mogła przetwarzać do 2,5 miliona ton piasku. Kopalnia, o długości 8 kilometrów, jest do dziś widoczna. Po eksploatacji pozostały cztery jeziora. Rury, które przenosiły piasek z morza do zakładu zostały rozebrane kawałek po kawałku na złom …”

 

W dniu 8.02.2024 o 17:43, adje napisał(a):

Miejsce ponoć w sezonie dość popularne

W sezonie  , na końcu plaży . Na samym końcu jest kemping .

[adje]

Marighiol to leżąca nad Dunajem niewielka mieścina z wielką atrakcją 

Jest doskonałym miejscem by stąd rozpocząć rejs po Delcie Dunaju. 

Ta wycieczka była powodem dla którego Murighiol znalazł się na naszej mapie.

Wjeżdżąjąc do miejscowości tuz przy drodze widoczne są czynne dwa kempingi. Są prawie naprzeciw siebie , wybieramy na chybił-trafił Camping Fischrman lub raczej Pescarul (Rybak)      45.040588, 29.156329

Wjeżdżamy z nadzieją, że oprócz tematów typowo  kempingowych organizują również rejsy po Delcie.

Chwila niepokoju co z rejsami bo jakaś łódka stoi na kempingu ale po chwili okazuje się, że następnego dnia możemy popłynąć a łódka którą widzieliśmy to druga, wykorzystywana w sezonie gdy jest większy popyt.

Na kempingu trzy kampery:Francja, Niemcy i my.

Wszyscy, jeszcze rozespani, spotykamy się skoro świt przy recepcji nastawieni na moc atrakcji. 

Gospodarz kempingu odpala busa i jedziemy 4 km do portu.

Tam dostajemy kapoki wsiadamy na łódź i wypływamy.

Delta Dunaju to druga co do wielkości europejska delta.  

Dunaj przed ujściem do Morza Czarnego dzieli się trzy ramiona. Są to kanały Kilia(na granicy z Ukrainą), Sulina i Sfântu Gheorge.

To główne arterie połączone ze sobą całą siatką większych i mniejszych odnóg które dzielą Deltę na obszary trzcin, bagien i podmokłych lasów 

Na początek płyniemy jedną z głównych odnóg Sfântu Gheorge.

Po chwili wpływamy w mało widoczny z daleka przesmyk i wpływamy w bezkresny świat przyrody.  Hektary nieprzebytych bagien i rozlewisk, wysepek.  Dopływamy do jeziora Uzlina i dalej  Pojarnia,Chiril. Wszystkie jeziora są połączone naturalnymi kanałami. W wąskich kanałach widać, że to nie tylko kanały łączące jeziora ale odnogi rzeki, że woda płynie. Wracamy na jezioro Uzlina i kolejnymi kanałami płyniemy na jeziora  Isac,Durnoleacta, Isacel, Gorgovat, Gorgova. I powrót na  Dunajem - Sfântu Gheorge do portu.

W sumie przepłynęliśmy ponad 50 km a zobaczyliśmy zaledwie skrawek tego bogactwa, tylko małą część z 300 gatunków ptaków zamieszkujących te obszary.

Słowem-trzeba to powtórzyć.

Edytowane 10 Lutego przez adje (wyświetl historię edycji)

[Misio]

Bajka

[adaml61]

16 godzin temu, Misio napisał(a):

Bajka

Bajka to jest na żywo .

[adje]

50 minut temu, adaml61 napisał(a):

Bajka to jest na żywo .

Nic dodać, nic ująć.

Moim zdaniem, będąc w RO nie można tego pominąć ✌️

[Łza Włóczynutka]

W dniu 3.02.2024 o 01:04, adje napisał(a):

Dosiadamy naszych rowerów w tym górzystym terenie jedziemy sobie płaską, zauważoną dnia poprzedniego górską dróżką.

Czy nie jest to przypadkiem 'transalpina strategica'? Coś czytałem/oglądałem rekomendacje tej trasy na rower i bardzo mi się te rekomendacje podobały. Na filmie zdaje się widać te mobilne "bacówki" kempingowe



https://mapy.cz/s/fohufomoro

Edytowane 13 Lutego przez Łza Włóczynutka (wyświetl historię edycji)

[lbuster]

W dniu 10.02.2024 o 19:32, adje napisał(a):

rejs po Delcie Dunaju. 

Zapisane 

[adje]

Vadu i Murighiol to były najdalsze miejsca naszego wyjazdu. Odtąd zaczyna się  powolny powrót.

Czasu coraz mniej i mimo słabego przygotowania zaczyna się selekcja zaznaczonych miejsc. Co zostaje a z czego rezygnujemy. 

Póki co wjeżdżamy w kolejny pagórkowaty teren. W Berce skręcamy z niezbyt głównej drogi w Bardziej boczną, w Scorțoasa w boczną od  tej bocznej.

 Ułożony na szczycie góry z daleka widoczny  napis informuje nas, że jestesmy blisko celu.

Vulcanii Noroioși  (Wulkany Błotne)

W okolicach Berki/Bercy (???) znajdują się trzy obszary Wulkanów Błotnych - Pâclele Mici, Pâclele Mari i Beciu.  Jeszcze nie wiemy do których się zbliżamy.

Początkowo chcieliśmy stanąć na parkingu przy wulkanach ale u stóp góry z widocznym napisem pojawił się bardzo fajny kemping. Pojawił się też od razu gospodarz zachwalający kemping i restaurację.Więc zostaliśmy 

My tez polecamy zarówno kemping jak i restaurację. Szkoda tylko, ze lanego piwa nie mają  

Rano ruszamy na spacer do wulkanów. Aleea Vulcanilor prowadzi od kempingu do parkingu przy wulkanach.

 U góry parking niewielki, jednak nie mielibyśmy problemu by stanąć tam kamperem. Lokalizacja lepsza niż kempingu -  beretem na obszar wulkanów i fajny widok na okoliczne pagórki.  Ale mimo to polecam kemping.

 

Uiszczamy symboliczną opłatę  za wejście na obszar wulkanów. 

Wchodzimy na obszar wulkaniczny. Nie ma to nic wspólnego z wulkanami wypluwającymi lawę.  Erupcja tutejszych wulkanów to zaledwie bulgotanie czarnej mazi w kraterach na szczytach stożków o wysokości max chyba 3 m. albo w błotnistych kałużach na powierzchni ziemi. 

Na głębokości nawet 3000 m. bo takiej głębokości sięgają tamtejsze kratery, rozkładają się substancje organiczne i tworzą gaz ziemny który “wędrując” w górę  po drodze miesza się z woda i piaskiem, w ten sposób powstaje błoto, które wypływa  na powierzchnię ze specyficznym bulgotaniem. Ze względu na gazową atmosferę na obszarze obowiązuje zakaz palenia.

Wystarczy przejść kilkanaście metrów by znaleźć się w zupełnie innym świecie.

Zostawiamy za sobą świat zieleni, i innych kolorów przyrody. Normalny kolorowy świat jest widoczny tuż obok, kilkadziesiąt, kilkaset metrów dalej a nas otacza księżycowy krajobraz, pozbawiony roślin z wyjątkiem nielicznych skarłowaciałych krzaków o kolorze nijakim, teren pokryty szaro                         szaro-brunatną skorupą wyschniętego błota z wieloma pęknięciami, szczelinami, kałużami błotnymi i stożkami z których co jakiś czas słychać bulgotanie wydobywającego się gazu i błota.

  

 

Obszar nie jest duży, kilkakrotnie przechodzimy go wzdłuż i wszerz. Poza nami w tym czasie przybyły tam tylko 2 osoby, chyba były mało zainteresowane albo z obawy, że wciągnie ich błoto spojrzały tylko z jednego miejsca na całość i wróciły. 

 

 

Edytowane 18 Lutego przez adje (wyświetl historię edycji)