Jesienna Rumunia 2023

[adje]

Przed planowaniem nadchodzących wyjazdów trochę wspomnień 2023… 

 

Miały być Dolomity i nie wyszło. Drobna kontuzja na kilka dni przed planowanym wyjazdem i okazało się, że  na wycieczki pieszo-rowerowe, na które nastawialiśmy się w Dolomitach, nie możemy liczyć a stacjonarnie lub z okien auta pobyt w Dolomitach by nas nie usatysfakcjonował . Pozostało na szybko wymyślić jakąś objazdówkę.

I tak powstał pomysł Rumunia 2023.

Na dwa dni przed startem.

Nawet nie zdążyłem się zaopatrzyć w papierową mapę. 

Niewiele czasu na szukanie atrakcji turystycznych I zaplanowanie trasy.  Kilka głównych celów już dawno chodziło nam po głowie więc te punkty utworzyły jakiś zarys trasy. 

 

Startujemy 22 września.    Nie wiem czy to jeszcze popołudnie czy już raczej wieczór ale w planie jest tylko zmniejszyć dystans do RO i dotrzeć do granicy PL-SK. 

Nocujemy na parkingu pod Stacją Narciarską Jurgów Ski (49.31926150080995, 20.155737628441823)   Obok przyczepy  

Poranek niezbyt dobrze nastraja. O dach bębnią krople deszczu,

okoliczne góry coraz bardziej się chowają w chmurach.

Niespiesznie ruszamy z nadzieją na lepszą pogodę.

Słowację i Węgry przemierzamy drogami niepłatnymi. Googlarka cały czas dobrze z tym sobie radziła ale tuż przed granicą z RO chciała nas poprowadzić na płatną autostradę. W ostatnim momencie zauważyłem tablicę i unikam “jazdy na gapę”

Jakiś kawałek jedziemy bocznymi drogami, potem główniejszą dojeżdżamy do granicy H-RO 

Przed szlabanem zaledwie kilka aut a zbliżamy się do niego bardzo, bardzo powoli.

Zapomnieliśmy, że Rumunia jest w Unii ale nie w Szengen. Na kontrolę trzeba trochę poczekać, pogranicznicy mają czas...

Wreszcie wjeżdżamy do RO. Jedziemy w stronę Oradei, tereny tuż za granicą delikatnie mówiąc nieciekawe, tak jakby się przenieść w czasie o jakieś 25 lat. Sytuacja zmienia się gdy wjeżdżamy do Oradei ale dziś się tu nie zatrzymujemy. Jedziemy jeszcze około 10 km w okolice miejscowości Fughiu gdzie mamy upatrzoną miejscówkę na noc nad rzeką Crişul Repede (Szybki Keresz) 47.05888436280253, 22.04065597046517

Stajemy na łące, do rzeki mamy 15 metrów. W pobliżu kamper z Holandii i campervan  z UK.

Jakaś rodzinka z dziećmi brodzi do kolan w rzece, kawałek dalej pasą się dwa koniki….

Po chwili tuż obok przechodzi wracające z pastwiska stadko krów…

Siadamy przed kamperem sącząc zasłużone piwo.

Gdzieś w oddali słychać grzmoty i ściemniające się niebo raz po raz rozjaśniają błyskawice.  Bliżej, coraz bliżej. Zaczyna padać.  Musimy się ewakuować do kampera. 

Bębniące o dach krople usypiają… 

[Misio]

WoW

Pozwolę zacytować tu kawałem z mojego topiku:

  

W dniu 6.01.2024 o 10:03, Misio napisał(a):

W dniu 30.12.2022 o 22:51, Misio napisał(a):

W dniu 3.01.2022 o 21:53, Misio napisał(a):

Nadal nie udało się dojechać do Bydgoszczy, Rumuni czy nawet na Węgry

I nadal się nie udało dojechać do Bydgoszczy czy Rumuni - na szczęście jeden wypad blisko 2tygodniowy na Węgry można uznać za zaliczony 

I znowu muszę powtórzyć "I nadal się nie udało dojechać do Bydgoszczy czy Rumuni "

Więc chętnie z Wami - chociaż wirtualnie pojedziemy

PS. Do Bydgoszczy już dojechaliśmy

[Misio]

1 godzinę temu, adje napisał(a):

Słowację i Węgry przemierzamy drogami niepłatnymi. Googlarka cały czas dobrze z tym sobie radziła ale tuż przed granicą z RO chciała nas poprowadzić na płatną autostradę. W ostatnim momencie zauważyłem tablicę i unikam “jazdy na gapę”

Myślę że na Słowacji jadąc przez Jurgów lub DK7 warto dopłacić do winiety - bardzo fajnie jedzie się D1 i też fajne widoki...

[adje]

5 godzin temu, Misio napisał(a):

WoW

Pozwolę zacytować tu kawałem z mojego topiku:

  

Więc chętnie z Wami - chociaż wirtualnie pojedziemy

PS. Do Bydgoszczy już dojechaliśmy

Michał, nie będę ukrywał, że ten wpis w Twoim topiku mnie zmobilizował 

Edytowane 27 Stycznia przez adje (wyświetl historię edycji)

[Misio]

No to miłe ?

Zator Was topik... sprawił że padło hasło że może w czerwcu byśmy ruszyli do Rumunii ?

[Łza Włóczynutka]

Oglądam. Rumunia jest super. I zdaje się że już niebawem ma być w końcu w szengen. ?

[kwiatek111]

16 godzin temu, Łza Włóczynutka napisał(a):

Oglądam. Rumunia jest super. I zdaje się że już niebawem ma być w końcu w szengen. ?

W Schengen juz jest ale tylko lotniczo i morsko....Nie ma na razie zarysow czasowych kiedy ladowo 

[Łza Włóczynutka]

Idee Lenina wiecznie żywe w UE..

[adje]

Rano po deszczu poza mokrą trawą nie było śladu, spędzamy leniwy poranek na łonie natury,

robimy krótki spacer po najbliższej okolicy. Rzeka ma tutaj dwa koryta, nad jednym się zatrzymaliśmy a po jego przejściu w wodzie po kolana wchodzimy na wyspę. Na korycie z drugiej jej strony zbudowano niewielką zaporę tworzącą jeziorko.

 

Opuszczamy łąkę, przejeżdżamy kilka kilomerów do Oradei.

Parkujemy na tyłach średniowiecznej twierdzy z XI w.

 Zaliczamy Twierdzę,kierujemy się w stronę centrum dokąd chcemy dojść bulwarami nad rzeką Crişul Repede.

Trochę to kłopotliwe bo sporo ulic w mieście jest w przebudowie wykopy, płotki, barierki brak jakiegokolwiek przejścia Na szczęście po dotarciu do rzeki problem znika.

Teatr miejski

Aleja Calea Republicci z ciekawą zabudową.

 

Ratusz i okolice.

Wczesnym popołudniem opuszczamy Oradeę.

Uwstrzelony na wolocie z Oradei 

Dogą 76 jedziemy do Hunedoary. NIestety znaczną część tego odcinka jedziemy w deszczu a wyższe partie pierwszej przeprawy przez góry częściowo w chmurach. Szkoda, bo w chwilach gdy na krótko się rozwiało ukazywały się wspaniałe widoczki.

Tym razem wyszukane wcześniej miejsce biwakowe w okolicach Hunedoary się nie sprawdziło. Niewielkie jezioro Cinciș jest otoczone prywatnymi działkami a camping miał tak stromy zjazd, ze się obawiałem czy następnego dnia wdrapię się z powrotem na drogę.

Przejeżdżamy przez niewielkie miejscowości i zatrzymujemy się na trawiastej zatoczce koło Boș (45.75911, 22.82093)

Edytowane 31 Stycznia przez adje (wyświetl historię edycji)

[Arur]

Witam 

Znowuż spóźniony ale temat obczytany . Ciekawy zacny kierunek coś nowego. Czekam na c.d 

Pozdrawiam

[adje]

Do Hunedoary mamy niecałe 10 km.

Element tutejszego krajobrazu w małych miejscowościach gazociągi na powierzchi. Przy wjazdach na posesje czasem są schowane w ziemi a w innych miejscach unoszą się w górę.

 Parkujemy gdzieś blisko centrum Hunedoary i  przesiadamy się na rowery. 

Rowerkami podjeżdżamy do wznoszącego się nad miastem zamku Korwina. 

Zamek okazał się bardziej interesujący z zewnątrz niż w środku. Na dodatek trafiliśmy na remont. 

 

 

Ale widoki na okolicę były super.

 

Po wejściu na dziedziniec trafiłem pod gilotynę. 

Grace się za mną wstawiła oświadczając, że nie potrafi odpalić trumy w kamperze. I…udało się. 

Uciekamy szybko do miasta. 

Podobnie jak w Oradei w centrum sporo remontów ulic kilka ścieżek rowerowych pojawiających się nagle i tak samo się kończących,  Pietonala-deptak z fontannami, 

 Ratusz,

Katedra,

wspaniały targ z tutejszymi warzywami i owocami…   

 

Potem 140 km już nie na rowerach i dojeżdżamy w okolice  Sebeș. 

Skały rezerwatu Râpa Roșie są z daleka widoczne. U ich podnóża mamy zaplanowany postój na noc. tylko musimy tam dotrzeć.

 Mapy.cz nie bardzo sobie radzą z doprowadzeniem do celu . Z ronda zjeżdżamy na stację benzynową i dalej mapy chcą nas prowadzić gdzieś przez pola, tyle, że za stacją jest płot.

Przechodzimy na Mapy google i… Jest trasa. Wracamy na drogę i… mamy skręcić w niezbyt szeroką szutrówkę. Jako, że niezbyt szeroka i niezbyt widoczna dróżka została pominięta. Po zawróceniu i powrocie znowu skręt przejechałem bo nie dowierzałem.

Z zawracaniem nie było problemu bo wszystko odbywało się pomiędzy dwoma rondami.

Przy trzecim podejściu skręcamy we własciwą drogę.

Szutrówka początkowo prowadzi nas wzdłuż autostrady od razu na początku przejazd nad rzeką  wąskim mostem bez barierek.

Na rozwidleniu dróg jadę na czuja i dokonałem dobrego wyboru. 

Jeszcze tylko jeden wąski most, potem stromy podjazd pod górkę i ukazuje nam się spory płaski teren u podnóża czerwonych skał . 

Stoi jeden kamper, osobówka właśnie się zbiera do odjazdu.

Przed nami ogromna, niemal pionowa ściana Râpa Roșie, po bokach z jednej strony wąwóz z drugiej trawiaste zbocze, za nami widok na Sebes i okolice. Nasze klimaty. (45.98521, 23.59033)

Teraz dopiero chce się powiedzieć Buna Romania! ( Witaj Rumunio!)

Edytowane 31 Stycznia przez adje (wyświetl historię edycji)

[nomadka]

W dniu 29.01.2024 o 23:06, adje napisał(a):

Aleja Calea Republicci z ciekawą zabudową.

 

Ratusz i okolice.

 

 

 

A gdzie ludzie? 

[adje]

13 godzin temu, nomadka napisał(a):

A gdzie ludzie? 

Zwiedzają inne okolice 

[adje]

Kolor i kształt Râpa Roșie robi ogromne wrażenie

W ciągu wieków woda wymyła w żwirze i piaskowcu podwarstwy płaskowyżu  Secaşelo tworząc w czerwonej glinie niezwykłe naturalne kolumny i piramidy oddzielone wąwozami.

Rezerwat jest porównywany do Wielkiego Kanionu chociaż nie jest tak ogromny.

Najwyższe szczyty Râpa Roșie mają zaledwie 90 metrów.

Pod ścianę podchodzę dwa razy, pierwsze podejście wieczorem. W promieniach zachodzącego słońca ściana jest jeszcze bardziej czerwona

 

Rano podchodzę z innej strony. Mimo, że teren nie jest rozległy to by dojść pod upatrzoną kawałek dalej kolumnę  trzeba nadłożyć spory kawałek drogi bo miejsca dzieli głęboki wąwóz.

Próby skrócenia sobie drogi wiążą się z karkołomnym zejściem po stromych zboczach wąwozu.

Dochodząc do ściany można zauważyć niewidoczne z daleka groty i kominy.

 

 

Niestety, próba wejścia na samą górę kończy się niepowodzeniem, łąka która umożliwia w miarę łagodne wejście okazuje się poprzedzielana płotami. Może trzeba było z drugiej strony?

Po zgrubnej eksploracji Râpa Roșie ruszamy  w dalszą drogę.

 

 

Edytowane 2 Lutego przez adje (wyświetl historię edycji)

[adje]

W pobliskim Sebes zaczyna się Transalpina 130 kilometrowa trasa przecinająca z południa na północ główny grzbiet gór Parâng

Droga 67C-Transalpina to jeden z pierwszych punktów który pojawił się  na mapie naszych rumuńskich planów.

Najwyżej położona droga kołowa w Rumunii, w najwyższym punkcie, na przełęczy Urdele osiąga wysokość 2145 m n.p.m. Zbudowana w latach 1934-1939, po rumuńskiej rewolucji 1989 r popadła w ruinę. dopiero w 2012 została wyremontowana i dostała asfaltową nawierzchnię.

Pierwsza część drogi niczym szczególnym się nie wyróżnia. Droga wiedzie zalesioną doliną,

jedziemy wzdłuż rzeki którą czasami widać poprzez drzewa, pokonujemy kilka wzniesień, mijamy dwa jeziora zaporowe.

Docieramy do cywilizacji w miejscowości Obârşia Lotrului. Przy drodze pojawiają się stragany z których ze względu na koniec sezonu otwarte są zaledwie pojedyncze. Przez 1,5 kilometra 67C pokrywa się z drogą 7A. Przy skrzyżowaniu gdzie drogi się rozdzielają znowu stragany, w tym miejscu wszystkie zamknięte, demontowane przed zbliżającą się zimą. Skręcamy w lewo i tu zaczyna się najbardziej efektowny odcinek trasy.

Jeszcze kawałek trasa biegnie wzdłuż rzeki jednak teraz już nic jej nie przesłania, potem już wyjeżdżamy powyżej lasu, stromy podjazd, ciasne zakręty i wspaniałe widoki.

Na drodze ruch bardzo mały więc więc nie było problemu by znaleźć miejsce w przydrożnej zatoczce by zatrzymać się i rozejrzeć po okolicy.

Na najwyżej położonym odcinku drogi jest parking z restauracją i działającym w sezonie skupiskiem straganów. Podobnie jak w dolinie czynnych jest zaledwie kilka, restauracja zamknięta. Za to widoki zarówno w sezonie jak i po są wspaniałe. 

Od nieczynnego centrum handlowego Transalpina przejeżdżamy jeszcze kawałek i zatrzymujemy się na nocleg.(45.358469, 23.670766)

Nasi sąsiedzi z Râpa Roșie już tu są. My wjeżdżamy ciut wyżej, dalej od drogi.

Stoimy na wspaniałym punkcie widokowym. Gdzie nie spojrzeć wszędzie góry

Jesteśmy wysoko ale jeszcze najwyższego punktu Transalpiny jeszcze nie osiągnęliśmy. 

Pogoda nam dopisuje, czyste niebo dobra widoczność. Na zachód słońca wchodzimy na pobliski szczyt.

Trochę wieje, po zachodzie słońca nawet bardziej niż trochę.

Ale jest tak cudownie, że owinięci kocami jeszcze długo po zmroku siedzimy na zewnątrz spoglądając na zarysy gór i  rozgwieżdżone niebo.

Jesteśmy tak zachwyceni okolicą, że  postanawiamy pozostać na Transalpinie jeszcze jeden dzień.

 

Późnym rankiem opuszczamy łąkę i kawałek się wracamy. Dosiadamy naszych rowerów w tym górzystym terenie jedziemy sobie płaską, zauważoną dnia poprzedniego górską dróżką.

Patrząc z naszego miejsca biwakowego można było dostrzec stojące przyczepy. Na miejscu okazało się, że to tutejszy karawaning stacjonarny.

Wokół przyczep całe gospodarstwa za przyczepami zbudowane zadaszenia. 

Przejażdżka rowerowa nie długa, powrót tą samą drogą zakończony przymusowym spacerem po przebiciu dętki których cały zapas został w kamperze.

Na nocleg zatrzymujemy się tym razem w okolicach najwyższego punktu Transalpiny, tuż poniżej przełęczy Urdele.(45.341344, 23.670042)

Na dzień dobry otacza nas przechodzące stado owiec. 

Znowu wieje ale czego się spodziewać na wysokości ponad 2 tys m w miejscu niczym nieosłoniętym. Korzystamy z jedynej osłony-kampera, i znowu spędzamy wieczór na obserwacji zarysów gór, nieba i okolicy.