Czy ta góra jest czarna? Montenegro minicamperem 2022

[Suzu4x4]

Przepięknie

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[maarec]

Zgadzam się.  Fotki i krajobrazy top.

[Łza Włóczynutka]

16 godzin temu, Suzu4x4 napisał:

Przepięknie

14 godzin temu, maarec napisał:

Zgadzam się.  Fotki i krajobrazy top.

Kolejnego dzionka wybraliśmy się (po śniadanku) w serce gór. Dumitor to nie jest obszarowo duży masyw, kilka szczytów tylko. Postanowiliśmy się wybrać do alpagi, (lub raczej w/g lokalnego nazwenictwa): Катун Локвице.

Wycieczka o charakterze tatrzańskim, z tym że panuje bardzo przyjemna pogoda, nie za zimno, nie za ciepło, w sam raz.
Przy wejściu do parku narodowego z cienia, z krzaków wyskoczył na nas zielony ludek, z biletami wstępu do parku. Dostaliśmy bilety, wydruk z kasy fiskalnej, wszystko wygląda legitnie. Po chwili spotykamy tajemniczy pogański kamienny krąg, z jakimś pijanym bóstwem wewnątrz



Szlak jest oznakowany ładnie, ścieżka wyraźna, charakter tatrzański.

W końcu dotarliśmy do celu wycieczki - położonego malowniczo biwaku Dumitor Camp, (w obrębie Катун Локвице, na któy składa się tylko kilka szop pasterskich)

Pod jedną z szop siedział pasterz, natomiast na szopie wisiało kilka pustych puszek po piwie, sokach, coli, W czasie gdy przyglądaliśmy się dyndającym puszkom czerstwy baca już pytał czy chcemy coś z tych puszek kupić, tylko z zimną zawartością.  Oczywiście!
Szwędając się po malowniczym biwaku, wyobrażamy sobie to wspaniałe miejsce miliardgwiazdkowego noclegu, z widokiem na połowę galaktyki. Tu gdzieś musi być centrum dowodzenia wszechświatem:

Na dzjęciu poniżej, budynek z szarym, drewnianym dachem i bacą to wspominany przeze mnie wyżej punkt handlowy

W końcu usadowiliśmy się na jakiejś trawce oddając błogiemu lenistwu i popijając trunki od bacy.



Droga powrotna tą samą trasą, Po drodze napotykamy sympatyczny transport z zaopatrzeniem!

Mapka trasy:

(Pod wieczór zjechaliśmy na rowerach do centrum miasteczka na zakupy i po jakieś słodkie lokalne specjały)

 

Edytowane 18 Grudnia 2022 przez Łza Włóczynutka (wyświetl historię edycji)

[Zulos]

Widzę, że UE do pięt im nie dorasta w kwestii eko-transportu?

Z dotychczasowych zdjęć (tych dziennych oczywiście), odpowiedź brzmi: NIE?

[Łza Włóczynutka]

W dniu 18.12.2022 o 15:40, Zulos napisał:

Widzę, że UE do pięt im nie dorasta w kwestii eko-transportu

Zgadza się

A przed nami następny dzień, dzień samochodowy. Złożyliśmy obozowisko i ruszyliśmy na mniej czy bardziej znaną drogę górską - "Дурмитор Ring" Do niedawna jeszcze szutrowa, ale teraz już jest asfalt. Połowę trasy to wąskie drogi, o szerokości około 2-3 metrów, więc nawet z osobówką nie jest łatwo się minąć. Czasem się zdarza, że trzeba cofać kilkadziesiąt, a rekordowo nawet kilkaset metrów, do najbliższego szerszego miejsca. Moim zdaniem powinni tam narzucić ruch jednostronny: cofanie 300m w górskim terenie, stromą serpentyniastą dróżką nie jest łatwe. Bezpieczne też nie. Ale trasa jest magiczna i polecam. Nie ma się co spieszyć, nam objazd zajał cały dzień wraz z kilkoma spacerami, obiadem w knajpce po drodze, przystankami itp.
Piękne Planiny (połoniny), przez środek których można leniwie jechać, zatrzymać się, cokolwiek.

Połonina Ограде:

Nad kanionem Сушичко језеро:

Kolejny przystanek: wieś Недајно

Porzuciliśmy autko 

gdyż wezwała nas ta droga, przez Тршанско поље

Krokusy końca lata, czyli zimowity:

 

Na koniec dnia zatrzymaliśmy się na dziki biwak w sercu gór, w okolicach Седлено ваље, po wcześniejszym rozpoznaniu rowerowym.

Czy ta góra jest czarna?

mapki spacerów i rekonesansu MTB:

mapka 1
Mapka 2
mapka 3
mapka 4
 

Edytowane 27 Grudnia 2022 przez Łza Włóczynutka (wyświetl historię edycji)

[adje]

Czy to droga P14  Kanion Pivy - Żabljak?

[Łza Włóczynutka]

Nie wiem, czy symbol drogi to P14, ale można pojechać z jednego do drugiego wspomiannego przez Ciebie miesjca wykorzystując odcinek północny lub południowy "Дурмитор Ring"
(Z przyczepą szczerze odradzam - raczej nieprzejezdne)

zakonturowałem przebieg Дурмитор Ring:



i focus na mapę: https://www.openstreetmap.org/#map=12/43.1549/19.0242

Edytowane 28 Grudnia 2022 przez Łza Włóczynutka (wyświetl historię edycji)

[adje]

Godzinę temu, Łza Włóczynutka napisał:

(Z przyczepą szczerze odradzam - raczej nieprzejezdne)

Część południową  i kawałki północnej przejechaliśmy solówką. Przyczepa została w Żabljaku 

[AdamH]

Objechaliśmy całość solo ale można z cepką - trochę trudno ale da się.

[Zulos]

20 godzin temu, Łza Włóczynutka napisał:

Czy ta góra jest czarna?

 

No patrz - i po to tyle zachodu, żeby udowodnić tak oczywistą tezę...

Ale zdjęcia tych połoninek utwierdziły mnie w przekonaniu, że jednak muszę przyspieszyć kupno następnego motocykla i całe Bałkany zrobić takim turystycznym enduro. Choć można się sprzeczać co lepsze - czy to, czy może jednak kamperek+rowery... No nijak chyba nie idzie znaleźć jednoznacznego rozwiązania...

[Łza Włóczynutka]

Fakt, na taki enduro jest tam mnóstwo fantastycznych szutrówek przez górskie doliny, przełęcze - w dodatku całkowicie legalnych, bez żadnych zakazów. w Alpach też jest mnóstwo takich dróg, ale większość jest z zakazami.

W nocy, a w zasadzie nad ranem obudziła nas potężna burza i waliło tak, że się nie dało spać, poskładaliśmy się, wyjechaliśmy na przełęcz, ale cały czas padało i prognozy nie zapowiadały rychłej poprawy. Klimat się zrobił całkiem jak w Szkocji, czyli jakieś +10, potworny wiatr i siąpiący deszcz. Krajobraz dopełniał ten szkocki klimat.

 

 

Korci mnie, żeby tu wrzucić obcą fotkę z kraju odległego o jakieś 3000km:

Prawie tak samo, nie?

Opuściliśmy wychłodzony, chłostany wiatrem i deszczem Дурмитор i zjechaiśmy nad zalany słońcem i upałem Которски залив. Cudem znajdujemy miejsce na dzikie zaparkowanie vana, ciasno "na zapałkę", rowery na haku nie ułatwiają zadania wyłączając czujniki, ale się udało. Miasteczko Пераст jest zamknięte dla samochodów (i dobrze), schodzimy do niego po schodkach z obwodnicy, która biegnie powyżej miasteczka, (przy której udało się w krzakach zostawić autko). Zjedliśmy obiad z miejscowych krewetek i małży, w jednej z knajpeczek na kei portu, po czym zaokrętowaliśmy się na pokład jednej z łodzi wożących turystów w rejsy na wyspę Госпа од Шкрпела, a na której zlokalizowany jest niewielki monastyr z 1630 roku.

Po rejsie wróciliśmy do auta i ruszyliśmy dalej na południe. To nie koniec atrakcji tego dnia, zmierzamy do miasta Котор

Edytowane 31 Grudnia 2022 przez Łza Włóczynutka (wyświetl historię edycji)

[Łza Włóczynutka]

Juniorka strasznie chciała zaliczyć jakąś plażę. Przed Котор-em zauważyłem strzałkę na plażę, więc zjechałem i zaparkowałem, tuż przed bulwarem, za którym była plaża. Parking był darmowy, a co ciekawe do zabytkowego centrum miasta coś koło kilometra, więc nawet nie było sensu ruszać auta, bo szukanie miejsca gdzieś bliżej zajęło by dłużej niż spacer. I faktycznie po paru minutach widzimy mury miasta, a nad nim strome zbocze z twierdzą na górze. jak powiększycie dwa poniższe zdjęcia zauważycie mury pnące się od miasta, zygzakami do zamku. i kościołek w połowie.





Zanurzając się w gorące ciasne uliczki, otaczają nas setki sklepów i tysiące kotełów. Kotełki na kązdym rogu, wszędzie.

Zajeło to nam całe popołudnie, aż niepostrzeżenie zapadł mrok..

Ruszyliśmy do auta, znów przez uliczki ze sklepami, znów pod potężnymi murami.

Znalezienie kempingu okazało się sporym wyzwaniem. Pierwszy był cały zatkany, łącznie z niby uliczką dojazdową. zero miejsca. Drugi podobnie, ale nieco mniej i udało się puchać pod jakąś konstrukcją na winogrona.

 

[Łza Włóczynutka]

Z samego rana poszliśmy na plażyczkę, która jest przed bramą kempingu a następnie pojechaliśmy na duży i komfortowy kamping w sercu miasta Budva. Po drodze zwiedziliśy jeszcze malowniczą kapliczkę


Camping Budva jest fajnie zlokalizowany bo dosłownie w kilka minut pieszo można dotrzeć na plażę, do sklepów, do starego miasta a nawet na targ rybny. Co najważniejsze camping jest obszerny i sanitariaty też OK, dużo zieleni. Otoczony jest wysokim murem, przez który przeskakują tylko koty, których kręci się sporo.

Zwiedzanie rozpoczęliśmy od plaży i starego miasta z zamkiem.
 

wyżłopaliśmy coś co miało być piwem, niestety i tym razem to też okazało się szczynami


 

W pobliżu miasta jest malownicza wyspa z klasztorem Свети Никола, Następnego dnia popłynęliśmy w kolejny widokowy rejs połączony z plażingiem na wyspie. Praktycznie zajęło nam to cały dzień.

[Łza Włóczynutka]

Następny śródziemnomorski dzionek: Zwinęłiśy się z kempingu i popędziliśmy do Baru. Przed Barem zjeżdżamy za drogowskazem na plażę. Przed plażą potężne dzikie miejsce biwakowe, ma chyba z 400m dugości, sporo sosen-pini które zacianiają miejsca gdzie można sobie biwakować. Stoi tu kilkanaście kamperów, ale jako że miejscówka jest tak długa tłoku nie ma. Jest też sporo osobówek, ale one pewnie tylko na plażę - tak jak my. Zanim dotarliśmy na plażę postanowiliśmy się przespacerować ścieżką na punk widokowy, było warto.

\

Po spacerze i plażnigu, skierowaliśmy koła do Starego Baru. To opuszczone, średniowieczne miasto o korzeniach antycznych - czy raczej to co z niego zostało.
Zamiast stanąć przy wejściu, postanowiliśmy zaparkować kilkaset metrów niżej, koło meczetu, skąd do ruin biegnie malownicza ścieżka - szlak.

Ścieżka jest tak fajna i krajobrazowa, że nawet nie zauważyliśmy jak już byliśmy u bram.

Ja osobiście bardzo lubię takie ruiny. Te na pewno mają klimat, warto je odwiedzić. Unosi się tu antyczny duch.

Z najwyższego punktu widać ścieżkę, poniżej, ale widać też coś, co ominęliśmy: Zobaczcie: w lewym dolnym rogu zdjęcia jest mostek, przed długim budynkiem. Po drugiej stronie mostka widać ścieżkę, która za chwilę wchodzi w seledynowy gaj. To gaj oliwny. Zajrzymy tam w drodze powrotnej, bo rosnące tam oliwki to nie są przeciętne oliwki.

tymczasem dreptaliśmy po antycznych, słonecznych ruinach

W drodze powrotnej, najpierw zachczuliśmy o uliczkę handlowo-gastronomiczną, gdzie zjedliśmy obiadek, a następnie pobiegliśmy do ogrodu oliwnego szukać Jezusa.
Po pokonaniu mostku


Jezusa nie było, ale drzewa które tam rosną są niezwykłe: mają setki lat. Te najciekawsze okazy mają swoje tabliczki i opisy ile mają lat, jakie gabaryty itp. Znane są nawet dokładne daty posadzenia. Drzewa owocują do dziś i wciąż są wykorzystywane komercyjnie.

 

 

trasa spaceru

[Zulos]

No i chciałem w tym roku niby tylko zahaczyć o kawałek Czarnogóry z Chorwacji, ale coraz bardziej przekonuje mnie ta relacja, że trzeba jednak koniecznie zjechać pod Albanię. Najgorsze, że skoro już pod Albanię, to czemu też nie do... No normalnie tak się nie da 

Byli tam w ogóle jacyś inni turyści poza plażami? Bo zdjęcia strasznie sielankowe...