Czy ta góra jest czarna? Montenegro minicamperem 2022

[bozka]

Byliśmy cały wrzesień tego roku w Czarnogórze - parki narodowe i wybrzeże.

W miejscowościach atrakcyjnych pod względem zabytków turystów multum trudno było znaleś miejsce do zaparkowania w dzień.

[Łza Włóczynutka]

3 godziny temu, Zulos napisał(a):

Byli tam w ogóle jacyś inni turyści poza plażami? Bo zdjęcia strasznie sielankowe...

Byli, ale faktycznie stosunkowo niedużo. Miejscowości nad morzem - jak to wszędzie latem nad morzem - zatłoczone, ale ledwo się zboczy w górki i robi się przestronnie. Zagęszczenie turysty na metr kwadratowy nie było dokuczliwe, a wielu krajach jest. I tylko jeden raz zabrakło dla nas miejsca na campingu, a przecież w niektórych krajach to już norma, że miejsca w sezonie nie ma (bez wcześniejszej rezerwacji).

[Zulos]

2 minuty temu, Łza Włóczynutka napisał(a):

Byli, ale faktycznie stosunkowo niedużo. Miejscowości nad morzem - jak to wszędzie latem nad morzem - zatłoczone, ale ledwo się zboczy w górki i robi się przestronnie. Zagęszczenie turysty na metr kwadratowy nie było dokuczliwe, a wielu krajach jest. I tylko jeden raz zabrakło dla nas miejsca na campingu, a przecież w niektórych krajach to już norma, że miejsca w sezonie nie ma (bez wcześniejszej rezerwacji).

Ano właśnie - na mnie (zapewne nie tylko na mnie) - największe wrażenie zrobiły nie zdjęcia morskich krajobrazów, ale te płaskowyże i sielskie-wiejskie krajobrazy. Koniecznie trzeba tam właśnie po to zaglądnąć, choć na razie pińćsetplusy wymagają czego innego

[Łza Włóczynutka]

Po opuszczeniu Barów, pojechaliśmy w stronę wielkiego jeziora objętego parkiem narodowym: Nacionalni park Скадарско језеро.

Piękna malownicza droga przez puste góry, jest opuszczona, bo można zamiast pchać się godzinami przez przełęcze - szybko przejechać drogą ekspresową, tunelem. My pojechaliśmy opuszczoną drogą.

Po jakimś czasie przebiliśmy się przez góry i zjechaliśmy w okolice miejscowości Virpazar, gdzie jeden kemping był niezbyt ciekawie ulokowany, (z dala od miasteczka i jeziora) a drugi okazał się jakąś starą szutrową drogą, ślepą na końcu, na której można parkować kampery. Pobliski hotel podciąga przedłużacz z prądem i można korzystać z hotelowych toalet. Służy też jako zwykły parking, teren jest otwarty, miasteczko w zasadzie tuż przy tym dziwacznym kempingu, więc średnio się nam to wszystko podobało. Na mapie jednak zobaczyłem ciekawie wyglądającą drogę, a od niej mniejszą białą krętą niteczkę do jeziora i tam kemping i karczma. W drogę. Droga jest bardzo wąska, kręta, ale z pięknymi widokami. U celu okazało się, że warto było tam pojechać. Na kempingu dosłownie kilka Kamperków, ponad to też kilka aut osobowych, których właściciele mieszkali na kempingowych kwaterach. Pierwsze co się rzuciło w oczy i uszy to cisza i spokój. Bardzo miłe miejsce, tuż nad jeziorem. Zaparkowaliśmy w cieniu oliwek, stoliczek rozłożyliśmy pod naturalną markizą z winogron, które zwisały nam nad głowami, a nawet służyły nam za wieszak do lampki. Pani właścicielka wieczorem przychodziła je zrywać (winogrona, nie lampkę) i zawsze dostawaliśmy gratisową kiść



nasza miejscówka powyżej a poniżej karczma na terenie kempingu.

Tu nazwa tej zacnej przystani:

Udało się nawet sfocić cennik:

Edytowane 8 Stycznia 2023 przez Łza Włóczynutka (wyświetl historię edycji)

[Łza Włóczynutka]

Cisza spokój nocą, cisza spokój otoczyła nas i następnego dnia. Planowaliśmy krócej i aktywniej, ale okazało się, że miesjcówka jest tak przyjemna, że przeleniuchowaliśmy cały dzień. A to spacerując wybrzeżem, a to taplając się w cieplutkiej słodkiej wodzie (znacznie cieplejszej niż w morzu). Na plaży tak ekstremlanie zatłoczonej pustką, jak na zdjęciach.

 

 

Zlokalizowaliśmy nieodległy,  tamejmczy, cmentarz ormiański, który ma kilkaset lat:

Pojawił się też na kempingu taki uroczy zestawik..:

Aż nie wiadomo kiedy zastał nas zmierzch

 

[Łza Włóczynutka]

Kolejnego dnia ruszamy dalej. Najpierw przjeżdżamy szybciutko przez stolicę  zatrzymując się tylko po pieczywo i owoce, i niedługo później docieramy do Monastyr Ostrog. Panuje tu przeraźliwy chaos. komunikacyjny. Na dole wielki pusty parking. Ale drogowskazy każą jechać serpetynami w górę, gdzie napotykamy ochroniarzy, pilnujących górnego poarkingi na którym nie ma w ogóle miejsca, wszystkim każą zawracać, więc robi się kocioł. Z godzinę czekamy na możliwość zawrócenia (trzeba przejechać przez cały zablokowany z wszystkich stron parking). Zamiast postawić znak, na dole, żeby tam zaparkować, i przesiąść się na wahadowy autobusik, o którym nie ma żadnych informacji, to takie kombinacje. W końcu zawróiliśmy, zjechaliśmy kilkset metrów i zaparkowaliśmy nie docierając na dolny parking, w zatoczce, skąd akurat ktoś wyjeżdżał. Stamtąd brukowana stroma ścieżka zaprowadziła nas do zatłoczonej loejki do wejścia do monastyru. Stania na kilka godzin. Odpuszczamy. Raczej strata czasu.
 

[Łza Włóczynutka]

Po ewakuacji z tego nieprzyzwoitego miejsca (nie wiemy dlaczego, ale pielgrzymi tu mają dziwny zwyczaj zostawiania skarpetek przy ścieżce parking <=> monastyr), uciekamy na objad, a później błądzimy by dotrzeć w pewne zapominane przez bogów i ludzi miejsce. Już gdy planowałem punkty do zobaczenia, to był mój, znaleziony gdzieś przypadkiem, faworyt.

na początek problemy z dojazdem. Gogle nie zna tam dróg. Inne nawigacje również. Niezawodnie openstreet map ma tam drogi, ale jest problem: wszystkie linie dróg wyglądają tak samo, ktoś nie rozróżnił drogi asfaltowej/szutrowej/leśnej/polnej, cała plątanina dróg wygląda na mapie identycznie. Mam opis gdzie i jak skręcać, ale jest niedokładny i już pierwszy punkt  orientacyjny się nie zgadzał. Był mały dramat i panika. Na szczęście w natrafił się jakimś przypadkiem drogowskaz. I cała trudność się rozwikłała - Dalej już poszło bez większych problemów, bo po prostu trzeba się było trzymać wąskiego na jedno auto asfaltu, a później, odbić na szutrówkę, ale tam już była gigantyczna połonina i wszystko było widać jak na dłoni gdzie jechać i gdzie skręcić.

Po kilku kilometrach szutrówki, ukazała nam się samotna świątynia.. Pięknie wkomponowana w pejzaż:

Nieopodal przysiółki niegdyś pasterskie, teraz trochę jeszcze pasterskie trochę rekreacyjne

Dalej widok na drogę w naszą stronę, przez połoninę.

Aż w końcu docieramy na miejsce. Капетаново језеро. Parę minut rozglądamy się, szukając dogodnej miejscówki. Coś się nie zgadza z relacjami, które czytałem. Sporo powstało tu domków rekreacyjnych, ale na samym końcu drogi znalazła się jeszcze nie wykupiona łączka przy szlaku. Dalej już tylko pojazdy 4x4, rowery, piechurzy. I Krowy. I owce. tysiące owiec.

To nasz biwak


Po jakiejś kawce/herbatce porzuciliśmy czerwoną blachę i udaliśmy się w drogą, stromo w górę na spacer.

 

Spotkaliśmy pasterzy i górskie krowy

i owce, dużo owiec.

Z góry widać było jak na dłoni nasz biwaczek i jego okolice. Warto było tu przyjechać. najciekawszy punkt na mapie!

Cały kierdel wracał razem z nami z wypasu do zagród po drugiej stronie jeziora

Na koniec nie-delektujemy się czymś takim niezbyt smacznym, ale przynajmniej mniej-więcej lokalnym. (Nie potrafią w piwo czarnogórzanie - zdecydowanie!)

mapka spaceru: tutaj

Co sądzicie o naszym biwaku?
 

Edytowane 15 Stycznia 2023 przez Łza Włóczynutka (wyświetl historię edycji)

[Gość]

9 minut temu, Łza Włóczynutka napisał(a):

Co sądzicie o naszym biwaku?
 

[lbuster]

W dniu 15.01.2023 o 20:38, Łza Włóczynutka napisał(a):

Co sądzicie o naszym biwaku?

Cudowna miejscówka - zostaliście tam na noc?

[Łza Włóczynutka]

Pewnie!

[adje]

W dniu 15.01.2023 o 20:38, Łza Włóczynutka napisał(a):

Co sądzicie o naszym biwaku?
 

Rewelka 

[Zulos]

Ja pierdziu... Ostatnia foto-relacja po prostu zabija...

[Łza Włóczynutka]

O poranku, jeszcze przed herbatką wskoczyłem na sąsiedni pagórek, żeby zaznać nieco przepaści i pyknąć kilka fotek tego niesamowitego miejsca



 

A po śniadanku wybrałem się na



do oddalonego o kilka km przysiółka Zagaracki Katun, u stóp fotogenicznej góry Мали Журим. Na końcu trasy, gdzie zawróciłem spotkałem miłych pasterzy, z którymi chwilkę pogawędziłem. Zostawiam was z krajobrazami:

Po powrocie do auta okazało się, że przyjechała ekipa remontująca drogę



link do trasy

[Zulos]

Nie no jak się tak nie bawię... Za każdym razem jak myślę, że już gorzej być nie może, to kolejny raz takie zdjęcia...

Tylko weź tu wytłumacz darmozjadom, że ot jest kwintesencja podróży...

[Łza Włóczynutka]

Ech, pora kończyć tą baśń. Podczas rowerowej eskapady spodobała mi się zacna miejscówka i pojechaliśmy tam autem zrobić kawkę.



Jest tam obelisk upamiętniający jakiegoś pana i coś w rodzaju ławeczek

Po kawce niestety nadeszła pora się zawijać w drogę powrotną. Pewne plany z braku czasu nie zostały zrealizowane:
1. Góry Проклетије
2. Pociąg malowniczym szlakiem przez góry na trasie Бијело Поље - Бар

może kiedyś..
Tymczasem trzeba było śmigać na północ. Po wjeździe do Węgier stanęliśmy przespać się nad jakimś jeziorkiem, skąd rano skoczyliśmy dalej na północ do Egeru, na pewnie znany tu wszystkim kemping Tulipan. Celem oczywiście popołudnie w winnych piwniczkach i smakowite węgierskie dania w knajpkach. Mam wrażenie, że tamtejsze wina są jednymi z najlepszych w Europie, więc dla tego miasta robimy wyjątek i co jakiś czas tam wpadamy z wizytą. A może to tylko ciekawie wyglądające wytłumaczenie dla choroby alkoholowej
Nasza ulubiona piwniczka, z której zresztą zawsze importujemy niemałe ilości do domu



I to już koniec opowieści, choć być może jeszcze dodam jakiś wpis z niedługim filmikiem, o ile uda mi się kiedyś go zmontować...

Pozdrawiam wszystkich, którym udał się dobrnąć do tego miejsca i dziękuję za atencję

Edytowane 27 Stycznia 2023 przez Łza Włóczynutka (wyświetl historię edycji)