[Relacja] Pół na pół – Istria w pocie czoła!

[maarec]

fajnie fajnie pisz dalej to takie proste

[gusia-s]

cd. Dzień 5 – 15.07.2015 środa – wiosłowanie po Jadranie

 

Gdzieś w Internecie przeczytałam "... Kamenjak to najbardziej intymny zakątek Morza Śródziemnego, ...idylliczne plaże oraz dzikie wybrzeża, ... krystalicznie czysta woda ..."

Zawierzyłam i postanowiłam skosztować

To nasze drugie podejście do Kamenjaka, dzień po przyjeździe odwiedziliśmy go po zachodniej stronie i musieliśmy mocno zweryfikować swoje wyobrażenia o tym miejscu. Może tym razem będzie inaczej ...

 

...  ruszamy wreszcie na szerokie wody

 

Powyżej przed nami pierwsza uvala wschodniego Kamenjaka - Lokva (lokalizacja). Jak widać ciasno nie jest, ale pusto też nie, dopiero rozpoczęliśmy wiosłowanie więc liczymy na coś bardziej efekciarskiego Mimo, że nasz Explorer to zabawka na spokojne, stojące wody - całkiem dobrze sobie daje radę na Jadranie Nie zamierzamy jednak wypływać daleko od brzegu - raczej tak od zatoczki do zatoczki.

 

Mijamy Uvale Drazica i zbliżamy się do Skoljic.

 

Pusto nie jest ale dogodnie aby przybić do brzegu bez uszczerbku dla Explorera.

 

Po krótkiej kąpieli ruszamy dalej na południe. Brzeg Uvali Golica mocno poszarpany i również gęsto zaludniony. Nie tego szukamy - co lepsze miejscówki mocno oblegane  .

 

Opływamy kolejny wyrostek Kamenjaka, za którym ukazuje się nam Uvala Portic. Zatoka jest dość duża ale cumuje w niej sporo różnych pływadeł wiec na plażowanie się kiepsko nadaje.

 

Wpływając do Uvali Portic zauważamy po prawej jeszcze jedną mniejszą zatoczkę - to Mali Portic. Płyniemy sprawdzić jak się prezentuje.

 

Po bokach skałki a na środku piasek  To chyba jedyna piaszczysta zatoka Kamenjaka. Robimy postój na pływanko i odpoczynek. Na dnie przyjemny piasek - można chodzić boso, dość daleko jest płytko - zatem dobre miejsce dla dzieci zarówno na kąpiel jak i budowanie prawdziwych zamków z piasku a raczej z błotka Woda bardzo wygrzana - praktycznie nie daje wytchnienia ... kolor raczej jak w czystym jeziorze a nie w Jadranie - pewnie przez piasek na dnie   . Do zatoki można spokojnie dotrzeć drogą lądową. Powyżej w lasku znajduje się parking dla aut i beach bar.  Z góry zatoczka prezentuje się tak ...

 

No dobra, wiosła w dłoń, przed nami jak grzyby po deszczu wyłaniają się wysepki  

 

Tej załodze nieco rufa siadła  ale wiosłują dalej przed siebie

 

No i gdzie te dzikie miejsca? z piękną, przejrzystą wodą i białymi otoczakami? Zbliżamy się do końca Kamenjaka i jak dotąd nie spotkaliśmy miejsca, które by nas zachwyciło.

 

Aż tu nagle JEST!!!! czegoś takiego szukamy - to Uvala Skara. Szkoda, że nie jest tu pusto ale już na to nie liczę , Kamenjak jest oblegany niesamowicie- przybijamy się popluskać w przejrzystej wodzie

 

Ciekawość, co jest za następnym zakrętem nie daje mi jednak spokoju   Wskakujemy do kajaczka i dalej przed siebie - ale ale, wiosłujemy a coś nas trzyma ... w dodatku pod nami słychać jakieś tarcie  Okazuje się, że zaryliśmy dnem Explorera w potężny głaz pod wodą   na szczęście nie miał żadnych ostrych krawędzi i wyszliśmy bez szwanku - podłoga cała

Jakieś 10 minut później dopływamy do ostatniej zatoczki po wschodniej stronie Kamenjaka. Nie wiem jak ona się nazywa i czy się wogle nazywa ale znajduje się mniej więcej tu i jest kolejnym miejscem wartym postoju Nareszcie znalazłam zatoczkę tylko dla siebie

 

Wdrapuję się na górę, skąd dobrze widać okolicę - przede mną Wysepka Fenera 

 

A to już południowy kraniec Kamenjaka - potężne bloki skalne wpadające do wody. Okolica bardzo spokojna i rzeczywiście bezludna.

 

Gdzieś tam, na prawo za skalistym wzgórzem znajdują się Kolombarice - największe atrakcje Kamenjaka dla amatorów skoków do wody. Nie damy rady już do nich zawiosłować, od miejsca w którym cumujemy do Malej Kolombaricy będzie ponad 2 km czyli ponad mile morską. Nasz kajaczek nie bardzo też nadaje się na taką wyprawę. Tu zaczyna się już otwarte morze i szaleją dość silne prądy.

 

Wracam jeszcze do naszej zatoczki, obok której zwolniła się większa, również przyzwoita przestrzeń

 

Fajnie tu ale czas wracać, mamy do pokonania jakieś 2,5 mili morskiej a dochodzi 17-ta, poza tym kończy się zapas wody i w brzuszkach zaczyna burczeć  .

W drodze powrotnej zatrzymujemy się jeszcze na chwilkę w zatoczce Skokovica. Od zatoki Skoljic dzieli ją wąska grobla. W lasku powyżej mieści się centrum windsurfingowe.

 

Na kemping wracamy ok. 18 - ej., trochę zmęczeni ale zadowoleni. Jak na pierwsze kajakowanie w tym sezonie, poszło nam całkiem dobrze. Nasza trasa przebiegała mniej więcej jak poniżej.

 

Odległościowo pokonaliśmy 9-10 km czyli ponad 5 mil. Explorer jak na taką zabawkę, spisał się dobrze choć czasem musiał pokonywać fale tworzone przez przepływające pontony i łodzie motorowe. Przetrwał też bez szwanku ostre tarcie o potężny głaz w wodzie. 

Kamenjak obronił się dopiero na samym końcu gdzie znaleźliśmy ładne, nie oblężone zatoczki. W większości jednak zawiódł moje oczekiwania, wybrzeże jest mocno skaliste, skałki ostre i czarne - to nie moja bajka.

 

Po ogarnięciu się, idziemy jeszcze z Pierzastymi na spacer i lody do Premantury. W drodze powrotnej na kemping Tom zdradza Arkowi tajemny punkt sprzedaży ognistej wody

Wieczorem przy grillu przystępujemy dopiero do właściwego powitania tym chlebem i chlebem rzecz jasna prowadząc nocne Polaków rozmowy    .

Tom trochę cierpiący po kajakowaniu  - a wszystko dlatego, że nie słuchał mnie i nie posmarował nóg filtrem i mu się deko spaliły ... pozostało mu znieczulanie od wewnątrz, jak nie odpadną same do jutra to będzie ok

 

cdn ...

 

 

[Socale]

 

...

Podpływamy pod grotę po czym nasza Arieta sprytnie wykonuje zwrot w kierunku ujścia kanału do morza i tyle widzieliśmy grotę i kanał  .

Jestem podwójnie zawiedziona  - po pierwsze sądziłam, że jak większość statków przybijemy do brzegu i będziemy mogli wspiąć się do groty a po drugie ...

 

Gusia, pozwól że skomentuję i zrewanżuję/poratuję tak jak Ty mnie jak mi w Rab fotki zniknęły

Na foto P7140110.JPG w Limskim ujęłaś nasz żółto-czerwony stateczek Mikela* z Vrsar, nasz ubiegłoroczny picnic do Rovinj , tak więc po śladach

*Mikela, 2x27euro bez limitu napoje i rakija

Limski to rajskie miejsce, przypomina Norwegię, tyle że woda cieplejsza. Sama grota nie jest zbyt głęboka, ale jako tło do zdjęć może być:

 

 

 

 

A tutaj... kopia

 

Ok, nie przerywam już.

Edytowane 4 Listopada 2015 przez WojtEwa (wyświetl historię edycji)

[gusia-s]

Gusia, pozwól że skomentuję i zrewanżuję/poratuję tak jak Ty mnie jak mi w Rab fotki zniknęły

Na foto P7140110.JPG w Limskim ujęłaś nasz żółto-czerwony stateczek Mikela* z Vrsar, nasz ubiegłoroczny picnic do Rovinj , tak więc po śladach

*Mikela, 2x27euro bez limitu napoje i rakija

Limski to rajskie miejsce, przypomina Norwegię, tyle że woda cieplejsza. Sama grota nie jest zbyt głęboka, ale jako tło do zdjęć może być

Witaj dzięki za uzupełnienie 

No groty mi było szkoda  , niby nic wielkiego ale jakoś tak hmmm ... 

Rakiję bym darowała, choć utarło się, że na fishpicnikach się ją podaje, ok. wiedzieliśmy że  jej nie będzie ale brak zwykłej wody w cenie rejsu za takie pieniądze to już naprawdę podcieranie d..y szkłem  .

Fajnie by też było na dłuższym odcinku przepłynąć się Limskim i poczuć się jak na fiordach

 

... ...

Gdzie są nogi tej pani? 

 

A tutaj... kopia

....

Być w Rovinj i nie mieć takiej fotki to niedopuszczalne

 

[Socale]

...

Fajnie by też było na dłuższym odcinku przepłynąć się Limskim i poczuć się jak na fiordach

 

Gdzie są nogi tej pani? 

 

...

Limski nie jest taki długi, a nawet nie wiem czy inne stateczki tam wpływają, ciort wie co pod wodą siedzi.

.

Z tą Panią strzeliliśmy sobie po fleszu, ona stoi tuż przed niskim, stromym i śliskim fragmentem "podłogi".

[gusia-s]

Limski nie jest taki długi, a nawet nie wiem czy inne stateczki tam wpływają, ciort wie co pod wodą siedzi.

.

Z tą Panią strzeliliśmy sobie po fleszu, ona stoi tuż przed niskim, stromym i śliskim fragmentem "podłogi".

No 10 km ma to jednak kawałek jest

Śmiesznie wyszło z nogami tej kobitki - wygląda jakby wniknęły w skałę

[gusia-s]

Dzień 6 – 16.07.2015 czwartek – Pula vel Pola

 

Na dziś zaplanowaliśmy wreszcie zwiedzanie Puli ale to dopiero po plażowaniu – tzn. ja plażuję, Tom ma się zamiar ukrywać  w cieniu po wczorajszym przypieczeniu nóg na kajaku. Na to słodkie lenistwo wybieram sobie zatoczkę Lokva na początku wschodniego Kamenjaka.  Z naszej parceli  do tego miejsca najkrótszą trasą przez kemping będzie ponad kilometr  

 

Ooo nie! jeszcze się zdążę dziś nachodzić, więc jedziemy Bunią na drugi koniec kempingu a stamtąd to już tylko parę kroków  przez kempingową plażę nr 3, która nie nadaje się do plażowania   

 

Tom ginie gdzieś w tych szuwarach.

 

Ja rozkładam się na półkach skalnych. Nie da się na nich długo wysiedzieć bez wejścia do wody … jest upalnie, ale tak lubię akurat   

Powyżej mojej miejscówki teren zadrzewiony więc można się też ukryć przed słońcem w cieniu pinii – słoneczko grzeje, cykady grają, woda przeraźliwie ciepła  i mało człowieków - jest git

 

Po jakimś czasie Tom wyłania się z chaszczy z cała torbą liści laurowych  - obdzieliliśmy rodzinę i znajomych po powrocie i jeszcze mamy zapas na jakieś 5 lat  

 

Pulę będziemy odkrywać z Pierzastymi

Po plażowaniu, kiedy słoneczko nieco zelżało (nieco  ) ładujemy się wszyscy do pakownego Pierzastobusa i jadymy 

 

Parkujemy bardzo blisko amfiteatru przy  ul. Istarskiej – tuż przy parkomacie

Godzina postoju w tym miejscu to 4 kuny – tanio jak barszcz w porównaniu do cen parkingów  np. w Dubrowniku – nie warto zawracać sobie głowy i szukać darmowego parkingu gdzieś z dala.

Parkowanie w I i II strefie kamperów lub zestawów auto+przyczepa kosztuje 2x4/h Większość parkingów jest bezpłatna w niedziele i święta – ale nie wszystkie.

 

Historia Puli sięga czasów sprzed naszej ery, ok. 500 r. p.n.e. mieściła się tu iliryjska osada, do której dopiero po 400 latach przybyli Rzymianie i dość szybko zmienili ją w tętniący życiem ważny ośrodek handlowy zamieszkiwany przez ponad 30 tyś. ludzi. Przez wieki, wielokrotnie była plądrowana i zajmowana co raz to przez  inne nacje. W XVII w. ludność została zdziesiątkowana przez morową zarazę, która oszczędziła zaledwie 300 osób z wielotysięcznej populacji.

W XIX w. Pula stanowiła główny port w Austrii a następnie przejęli ją Włosi. W czasie II wojny światowej bombardowali ją Niemcy i alianci.

Na szczęście czasy te minęły miejmy nadzieję bezpowrotnie i teraz Pula cieszy rzesze turystów najwspanialszymi w skali światowej rzymskimi zabytkowymi obiektami.

Jednym z nich jest bardzo dobrze zachowany rzymski amfiteatr często zwany Koloseum czy Areną.

 

Skoro jesteśmy tak blisko to zaczniemy właśnie od niego  w końcu to główna atrakcja miasta.

Już na pierwszy rzut oka przykuwa uwagę. Ogromny, majestatyczny, tajemniczy?

 

Wzniesiony z lokalnego wapienia prawdopodobnie w I w. Budowę rozpoczęto za panowania pierwszego cesarza rzymskiego Augusta a ukończono za rządów Wespazjana. W tym samym czasie powstało rzymskie Koloseum.

Amfiteatr jest 6-ym co do wielkości zachowanym do dziś tego typu rzymskim obiektem. Wbrew pozorom nie jest idealnie okrągły, ma kształt elipsy i mierzy 132 m długości, 105 m szerokości i jest wysoki na 32 m.  Zachodnia strona składa się z 3 kondygnacji natomiast wschodnia z uwagi na wyższy poziom gruntu ma 2 kondygnacje.

 

Szacuje się, że na widowni zasiadało 20 tyś. widzów.

Obecnie cały czas jest konserwowany, remontowany ale też nie wyłączony z tego powodu z użytku. Nadal odbywają się tu koncerty czy projekcje filmowe stąd wewnątrz jest mnóstwo nowoczesnego sprzętu oświetleniowego, nagłaśniającego, czy innych bzdetów odbierających mu jednak jego oryginalność i surowy charakter.

Nowoczesna scena, olbrzymi ekran i plastikowe krzesełka najchętniej bym wywaliła, toteż starałam się nie obejmować tych rekwizytów obiektywem.

W koło amfiteatru kwitnie handel, można zakupić suweniry w postaci oczywiście miniaturowych amfiteatrów w kilku rozmiarach i innych kamiennych  rzeźb. Wbrew pozorom ceny  naprawdę dobre, w innych miejscach … nawet w Premanturze te same pierdołki kosztowały więcej.

 

Po okrążeniu amfiteatru wpadamy wprost na Crkva sv. Antuna i samostan.

 

Jest to młody obiekt, oddany do użytku w 1931 r. Wybudowano go na prośbę mieszkańców Puli, która w tym okresie jako ponad 60 tyś. miasto miała tylko jedną parafię. Obecnie jest największą parafią na Istrii gromadzącą ponad 12 tyś. wiernych. Do kościoła przylega 45 m. dzwonnica – najwyższy obiekt w Puli, widoczny praktycznie z każdego punktu w mieście oraz klasztor franciszkański. Uroku dodają pięknie kwitnące bungewille, oleandry i inne roślinki zdobiące dziedziniec.

 

Z dziedzińca rozciąga się widok na amfiteatr

 

Ruszamy dalej bez konkretnego planu wspomagając się informacjami z przewodników

 

 

cdn ... 

[Kajetan]

Tyle razy byłem w Puli, tyle razy chodziliśmy koło amfiteatru, a nigdy nie byliśmy w środku 

[gusia-s]

Tyle razy byłem w Puli, tyle razy chodziliśmy koło amfiteatru, a nigdy nie byliśmy w środku 

My też nie wchodziliśmy do środka - ale żalu o to nie mam do siebie wszystko doskonale widać z zewnątrz, powiem więcej ... jak się odpowiednio patrzy to nie widać tego paskudnego ... 

... nowoczesnego sprzętu oświetleniowego, nagłaśniającego, czy innych bzdetów odbierających mu jednak jego oryginalność i surowy charakter...

 

[Pierzasty]

Tylko ciekawe jak długo to potrwa, jak z resztą słusznie zauważyłaś wtedy,bo faktycznie z zewnątrz można sporo zobaczyć. A kasa ucieka

My też nie wchodziliśmy do środka - ale żalu o to nie mam do siebie wszystko doskonale widać z zewnątrz, powiem więcej ... jak się odpowiednio patrzy to nie widać tego paskudnego ... 

 

[gusia-s]

Tylko ciekawe jak długo to potrwa, jak z resztą słusznie zauważyłaś wtedy,bo faktycznie z zewnątrz można sporo zobaczyć. A kasa ucieka

Na szczęście zdążyliśmy go zobaczyć zanim ktoś wpadnie na pomysł ogrodzenia go . Bilety do wewnątrz nie są jednak zbyt drogie - coś mi się kojarzy, że 20 kun dorosły. Witus był w tym roku i zdał relację foto - więc tam można podejrzeć co jest w środku

[Commander]

Nic się nie martw Gusiu.

Myśmy też nie byli... bo jak chcieliśmy wejść to jakaś tam "impra" akutar była

[gusia-s]

Nic się nie martw Gusiu.

Myśmy też nie byli... bo jak chcieliśmy wejść to jakaś tam "impra" akutar była

Co mnie nie zabije to mnie wzmocni ... czy jakoś tak  

[Prusiak]

My też nie wchodziliśmy do środka - ale żalu o to nie mam do siebie wszystko doskonale widać z zewnątrz, powiem więcej ... jak się odpowiednio patrzy to nie widać tego paskudnego ... 

To macie ode mnie.... w gratisie, bo trzeba wspomnieć że wejście do amfiteatru kosztuje dosyć sporo. Foto z 2013 roku.

 

Ale można też zejść pod główną scenę, gdzie jest namiastka  wykopalisk...

[gusia-s]

To macie ode mnie.... w gratisie, bo trzeba wspomnieć że wejście do amfiteatru kosztuje dosyć sporo. Foto z 2013 roku...

Dziękuję dobry człowieku