relacja Lombardia, czyli czy da się zjechać rowerem z alpejskiego 3000-nika

[nomadka]

Katedra w Mediolanie na twoich zdjęciach zniewalająca! Dlaczego mnie jeszcze tam nie było??

[Łza Włóczynutka]

Prawda, jej rozmach zaskakuje. I zaskakuje, że trasa zwiedzania wiedzie po jej dachu, dzięki czemu z bliska można obejrzeć zdobienia gotyckich elementów, podziwiać łuki przyporowe - osiągnięcie techniki, które pozwoliło wówczas na budowanie tak wysokich gmachów.

Na post scriptum Milano - jeszcze kilka fot z autobusu-kabrioletu

zabytkowy tramwaj

i trochę nowoczesnej architektury:

a tu wieżowiec obsadzony drzewami: rośliny produkują tlen i zacieniają , dzięki czemu klimatyzacja jest mniej energochłonna

[nomadka]

12 godzin temu, Łza Włóczynutka napisał:

Prawda, jej rozmach zaskakuje. I zaskakuje, że trasa zwiedzania wiedzie po jej dachu, dzięki czemu z bliska można obejrzeć zdobienia gotyckich elementów, podziwiać łuki przyporowe - osiągnięcie techniki, które pozwoliło wówczas na budowanie tak wysokich gmachów.
 

Mnie zadziwia jeszcze coś: jak pogodzić mroczny, średniowieczny czas i takie cudowne budowle. Polski gotyk jest zdecydowanie skromniejszy, to chyba kwestia dostępnego materiału. Na jakiem kempingu zatrzymaliście się pod Mediolanem? W tych niepewnych czasach tworzę sobie mapę miejsc, które chciałabym zobaczyć. Trzeba być przyszykowanym na różne warianty, bo o planowaniu nie ma mowy.?   Mediolan na niej jest. Niestety góry powyżej 2000m mnie przerastają.

Edytowane 16 Grudnia 2020 przez nomadka (wyświetl historię edycji)

[Łza Włóczynutka]

Na pewno też PL wówczas nie była na tyle gęsto zaludniona by było tyle rąk do pracy, żeby takie olbrzymy mogły powstać.
Katedraw w Milano przyćmiewa wszystkie inne tamtejsze atrakcje, Jeśli ktoś nie ma czasu, to praktycznie wystarczy zwiedzić katedrę. (reszta wygląda jak w innych włoskich miasteczkach)

camping: https://goo.gl/maps/djzT6RRYiYd9c7pLA dobry dojazd komunikacją miejską do centrum (autobus + metro)

camping bardzo fajny: duże placyki, obsadzony jakimiś wysokimi drzewami z rozłożystymi koronami, dającymi prawie pełne zacienienie, co tam jest dosyć istotne
 

 

 

Edytowane 16 Grudnia 2020 przez Łza Włóczynutka (wyświetl historię edycji)

[Łza Włóczynutka]

My natomiast przemieściliśmy się na północ w Alpy, na camping do wioski San Martino, gdzie przez kolejne dni uskutecznialiśmy a to rodzinne wycieczki piesze a to alpejskie rajdy MTB

 

https://www.strava.com/activities/2609397175
https://www.strava.com/activities/2609398129
https://www.strava.com/activities/2609396630

i na koniec pobytu w tej wiosce, wjechaliśy wszyscy kolejką nad bardzo malownicze okolice jeziora Lago Palu, gdzie panie spacerowały i odpoczywały sobie na łonie przyrody, a ja udałem się w dół malowniczą trasą MTB

https://www.strava.com/activities/2609398075

 

 

[Łza Włóczynutka]

Ostatecznie przenosimy się na kamping u stóp wzgórza Bormio. Wzgórze jest całkiem konkretne, bo ma 3000m.n.p.m. Niebawem odpowiemy sobie na kluczowe pytanie, czy z tego wzgórza da się zjechać rowerem ?

 

 

 

 

[Łza Włóczynutka]

Z samego rańca kupuję 1-dniowy karnet na wyciągi w bike parku Bormio.

Na rozgrzewkę wyjazd do połowy góry i zjaździk w pełnych zieloności dolnych reglach

trasa w dół, do tego miasteczka!

Po tym przyjemnym odcinku, pora sprawdzić, czy da się zjechać z 3 tysięcznika. Wagonik kolejki linowej zabiera mnie tam gdzie zimno, ale piękne widoki. Śniegu, choć powinien być na tej wysokości, jakoś nie ma. Widocznie jakiś lokalny mikroklimat. Wszak jest tu nieco ponad 3000 m.n.p.m!

Z tarasu widokowego kolejki widać serpentynki singletracka, rowerowej trasy zjazdowej, a na nim mrówki pokręconych rowerzystów.  Widok w dół kończy się miasteczkiem Bormio do którego prowadzą trasy zjazdowe. Ponad kilometr w pionie. Normalni ludzie raczej tędy nie jeżdżą  

Pamiątkowe fotki, (kto wie, być może ostatnie w życiu) i jedziemy!!

Cały czas piękne widoki dzięki temu, ze na tej wysokości już (prawie) nic nie rośnie ze względu na zbyt trudne warunki.

Uff udało się zjechać.. Okazało się, że nie tylko że się da, ale jest ogromnie fajnie. Więc spróbujmy jeszcze raz! Znów na górze:

I znów spadam stromą, widokową trasą w dół

 

Edytowane 1 Stycznia 2021 przez Łza Włóczynutka (wyświetl historię edycji)

[BUMERANG]

Wow! Robi wrażenie

[lbuster]

W dniu 1.01.2021 o 14:26, Łza Włóczynutka napisał:

Pamiątkowe fotki, (kto wie, być może ostatnie w życiu) i jedziemy!!

Mam nadzieję, że nie wykrakałeś, bo już zjeżdżasz kilka dni 

Ale widoczki miodzio 

[Łza Włóczynutka]

23 godziny temu, lbuster napisał:

Mam nadzieję, że nie wykrakałeś,

?

relacja mocno wsteczna, to już półtora roku się zrobiło..

Nic to, udało się zjechać i to dwa razy, ale korciła mnie jeszcze trasa południowo-zachodnim trawersem góry. Wyglądała z tarasu kolejki na bardziej malowniczą. Zostawiłem ją na koniec, bo ma kilkanaście km długości, w dodatku trochę podjazdów. Kolejka kończy jeździć w miarę wcześnie, więc taka długa trasa jest w sam raz na czas między jednym z ostatnich kursów a zachodem słońca.

Znowu więc na 3 tysiacach. 

I jazda ślicznym singielkiem, tym razem nie tylko w dół, po drodze są też podjazdy. Szlak jest wspólny pieszo-rowerowy, ale jest już późno, więc pieszych nie już nie ma.

Ścieżka jest naprawdę malownicza. W oddali widać śliczny, turkusowy staw. Trzeba do niego dojechać!
Z każdym przestrzennym kilometrem jest coraz większy, coraz bliższy. A opony tylko szurają po dźwięczących kamyczkach.. Jest pusto, większość rowerzystów wybiera łatwiejsze trasy, które nie mają podjazdów. Piechurów też nie ma, bo o tej porze nie mieli by już szans dotrzeć do celu przed nocą. Rower pozwala na przejechanie całodniowej, kilkugodzinnej trasy pieszej w godzinę-dwie.

Rach ciach ciach, to w górę to w dół i... coś pięknego.

Takie miejsce zasługuje na dłuższą chwilę relaksu.



Śliczny kolor zawdzięcza wapiennym (?) rumoszem zalegającym dno i krystalicznej wodzie.

Dalej szlak jest równie przyjemny, choć widok turkusowego stawu, zostaje pod powiekami i wbija się w serce. Widok chyba nie do pobicia.
 

I tylko napis na rozstajach dróg, nie pozwala zapomnieć jak wysoko jestem, tyle już zjechałem, a ciągle wysoko - 2660! Znacznie wyżej niż najwyższy szczyt w PL.. a to tylko jakaś mało istotna przełęcz..

W końcu szczęśliwie ląduję na campingu  Udało się przeżyć, zjechać 3 razy z 3-tysięcznika, nawet - co dziwne - w całości. 

Tu ślad przebytych tras: 
https://www.strava.com/activities/2609398892

(Staw możecie zoebczyć, gdy przybliżeycie mapę w pobliżu najbardziej na południe wysuniętego punktu trasy.)