[Relacja] Przez 2 wiolonczele runął nasz plan i co z tego wynikło? Wspomnienia z wyspy Krk

[gusia-s]

Oj nie wierzę, że Tomek poszedł z własnej nieprzymuszonej woli . Na pewno Mu coś obiecałaś

Nic mu nie obiecałam! sam to zaproponował   ... niewiarygodne co? 

[Pierzasty]

Nie wierzę! Napewno jakieś drapanie po plecach czy coś :

[JolaR]

Pewnikiem też bym tam poszła Fajnie, że Wam upał nie doskwierał, ten wiatr jednak lepszy.

[gusia-s]

Pewnikiem też bym tam poszła Fajnie, że Wam upał nie doskwierał, ten wiatr jednak lepszy.

Z tym upałem to racja ale czy lepszy wiatr? ... to nie był taki sobie wiatr to była bura... zła bura

Bardzo ciężko się szło ale robiliśmy to naprawdę z przyjemnością, nie czuliśmy żadnego zmęczenia ani bólu - za to po powrocie się zaczęło  o czym wspomnę jeszcze, bo przed nami droga powrotna, którą też chcę Wam pokazać  

[gusia-s]

cd. Dzień 14 -  15.07.2016 piątek

 

 

Wracamy z Obzova

 

No jak się wlazło to trzeba i zejść z powrotem. 

 

 

Po drodze fikuśne kopczyki, których o dziwo nie zauważyliśmy idąc w tamtą stronę.

 

 

O toto takie kłujące po nogach   , są wyższe i niższe dlatego wspominałam o konieczności albo długich spodni albo ochraniaczy, w niektórych miejscach rośnie tego dużo. 

 

Gdy tak sobie schodzimy, zaczyna się nieco przejaśniać ale wiatr nie ustaje. W dobrych humorach idziemy przed siebie     

 

Niespodziewanie pojawia się coraz więcej słoneczka.

 

 

Aż trzeba się deko rozebrać z cebulki Kurtka przeciwdeszczowa nie przydała się wcale, za to bluza z kapturem pozwoliła zapewne uniknąć zapalenia uszu. Okulary przy takim wietrze są mi potrzebne jak i przy słońcu lub śniegu – inaczej bym się zalała łzami  

Jak widzicie, na szczyt Obzova na własnej piersi zaniosłam nasze karawaningowe logo

 

Chmury zostały po przeciwnej stronie wzgórza. Ukazuje się nam już nasz kemping  

 

A po chwili Stara Baska czyli przed nami najbardziej stromy odcinek, trzeba uważać by nie zjechać na d…e

 

 

Tam w dole gdzieś majaczy nasza bezludna plażyczka, na którą dotarliśmy kajakiem 4 dni wcześniej.

 

 

I już dachy pierwszych zabudowań Starej Baski. W lewym dolnym rogu fotki widać dach kościoła w SB.

 

 

 

Zejście z Obzova zajęło nam 2 godziny.

 

 

Mamy jeszcze siłę odwiedzić sklepik w SB, do którego jest kawałek od wejścia na szlak - w przeciwną stronę niż kemping   . W drodze powrotnej na kemping trafia się kwitnąca marakuja zwana męczennicą ... z łaciny Passiflora, passio - cierpienie, flos – kwiat. To zapowiedź tego co nas czeka   

 

Idąc ulicą, jeszcze raz zapuszczam żurawia na naszą plażyczkę, na której mimo wiatru ktoś się zameldował. W sumie to dobre miejsce bo od wiatru osłania je dość wysoki klif.

 

 

Na kemping docieramy ok. 18-tej i dopiero tam dopadło nas potworne zmęczenie   . Padliśmy jak muchy. Coś tam przekąsiliśmy i do wyrka nogami do góry 

 

 

 

Powiem Wam tak … bolało mnie wszystko     Każda kosteczka i każdy mięsień i był to chyba efekt nie tyle długiej wędrówki co ciągłego zmagania się z wiatrem.

Nastąpiło passio   

Czułam się jakby mnie koś wychłostał po udach, przez  pozycje jaką utrzymywaliśmy podczas marszu w górę miałam potem wrażenie że kręgosłup mi się skurczył o co najmniej 3 kręgi a barki i ramiona miałam tak spięte, że już chciałam pukać do kampera naszego kempingowego sąsiada po pomoc ...  notabene specjalista od nastawień kręgosłupów, masaży itd ...  ale nie dałam rady się ruszyć z łóżka   Tom  padł jeszcze przede mną ... ze stwierdzeniem ... czuję, że żyje   boli mnie wszystko    dobrze, że choć Apap miałam w zasięgu ręki 

Podwójna porcja pomogła jakoś zasnąć    

 

Mimo wszystko … było świetnie

 

Cdn. … 

[Socale]

Znam to zmęczenie, cudowne uczucie.

Zdobywam wszystko co da się zdobyć na nogach.

Na zdjęciach z Obzovo nieco w dali widoczne są szczyty po których ja się szwendałem, pamiętasz, niemal po sąsiedzku

zbudowałem wówczas najwyższą piramidkę widoczną z dołu

Dla ukochanej.

 

A zapodam jeszcze jednego pstryka, widzieliście to bajoro u góry czy już za daleko było?

Edytowane 15 Maja 2017 przez WojtEwa (wyświetl historię edycji)

[gusia-s]

 

Znam to zmęczenie, cudowne uczucie.

Zdobywam wszystko co da się zdobyć na nogach.

Na zdjęciach z Obzovo nieco w dali widoczne są szczyty po których ja się szwendałem, pamiętasz, niemal po sąsiedzku

Pamiętam

Baski praktycznie z Obzova nie widać, widać wyspy Prvic, Grugur, Goli otok i Rab. Gdyby się podeszło do tej krawędzi na wprost ze zdjęcia poniżej to pewnie widać by było Baskę. 

 

Tego jednak dnia nie można było spacerować swobodnie po szczycie bo pewniakiem nas by zmiotło. Jak pisałam, ostatnie metry szliśmy nisko przy ziemi tak wiało od Velebitu a Obzova to najwyższy punkt Krku i był tam dosłownie wtedy kocioł 

[gusia-s]

Dzień 15 -  16.07.2016 sobota

 

 

Nagły w tył zwrot

 

Po wczorajszym łazikowaniu po górach trochę nam się dłużej przysnęło. Wstajemy jednak wypoczęci i bez bólu w kościach  Po wyjściu z budki ukazał nam się widok, który ciężko akceptujemy na urlopie

 

 

 

Zarówno Internety, jak i chorwacka TV zgodnie twierdzą, że poprawa ma nastąpić dopiero w poniedziałek . Całe niebo zasnute chmurami, wieje i zanosi się na deszcz. Wyjazd planowaliśmy nazajutrz ale w tej sytuacji dochodzimy zgodnie do wniosku, że nie ma sensu siedzieć, moknąć i gapić się w chmury . Dlatego rozpoczynamy szybkie pakowanie zanim się rozpada i wszystko będzie mokre. W pierwszej kolejności biegniemy po kajak, który przez cały pobyt mieszkał na plaży Spuszczenie powietrza i zwinięcie go do torby zajmuje dosłownie chwilę. Potem upychamy wszystko w szafkach na swoim miejscu, składamy krzesełka i stolik i jesteśmy gotowi do drogi.

 

 

Jeszcze wymeldowanie i uregulowanie należności oraz pożegnanie z kempingowymi sąsiadami i opuszczamy kemping Skrila, na którym mieszkało się nam bardzo dobrze przez ostatnie 13 dni .

 

W zawiązku z brzydką pogodą mamy ułatwiony wyjazd z kempingu, ponieważ 12% wzniesienie, które trzeba pokonać jest wolne od przeszkód jakimi podczas pięknej pogody są parkujące na ulicy auta odwiedzających pobliską plażę Oprna. Przyznam, że obawiałam się sytuacji, kiedy to wczłapujemy się pod górę tym w zasadzie jedynym wolnym pasem ruchu i nagle z przeciwka zza jednego zakrętu wyjedzie nam auto, co spowoduje konieczność zatrzymania się. Już czułam swąd palonego sprzęgła Na szczęście nic takiego nie miało miejsca dróżka pusta jak na końcu świata  

 

Niestety już w Punat na trasie robi się gęsto. Wczorajsza bura uziemiła na wyspie część turystów gdyż nie pływał prom a i mostem nie mogły jeździć kampery i zestawy z budkami na haku. Na głównej drodze wiodącej przez wyspę jest kilka rond, z których odbiegają drogi do nadmorskich miasteczek i to głównie w ich okolicach tworzą się korki. Na jednym z rond, za Malińską zjeżdżamy jeszcze do Plodine po drobne zakupy. Przy okazji kupujemy jakieś gotowe dania obiadowe, risotto z warzywami i gorącego chrupiącego kurczaka z rożna. Tak posileni ruszamy dalej. Na trasie troszkę się poluźniło i do mostu docieramy już bez spowolnienia

Kiedy opuszczamy wyspę, zaczyna porządnie padać, co  z kolei utwierdziło nas w decyzji wcześniejszego wyjazdu. Taka pogoda towarzyszy nam już przez cały dzień. 

 

Po zjeździe z mostu kierujemy się na Rijekę i dalej na przejście w Rupie. Jest ciemno, szaro, buro i ponuro co ułatwia nam opuszczenie zazwyczaj słonecznej Chorwacji

 

 

Przed granicą kupujemy słoweńską winietkę i z marszu opuszczamy Chorwację.

 

 

W Słowenii pogoda bez zmian.

 

 

Czasem dla odmiany trafi się jakiś tunel, w którym nie pada 

 

 

Do Austrii wjeżdżamy ok. 19.30, nadal pada

 

 

 

Jeszcze prawie 870 km do celu    Nie lubię powrotów  , tzn. lubię wracac do domu ale nie lubię już tej jazdy. Jadąc w przeciwnym kierunku, trasa upływa jakoś lepiej

 

Dziś planujemy dotrzeć jedynie do Mikulova i tam przenocować aby nie tłuc się nocą.

 

 

Na granicy Austria/Czechy niespodzianka   

Granica obstawiona patrolami i każą nam zjechać na bok ochooooo, będzie trzepanko   

Ciemno jak w d…e, cholera wie czy to nie jakieś przebierańce.  Z pod odblaskowych kamizelek niewiele widać tych ich mundurków. Jeden z pograniczników, wymachując świecącym mieczem jak jakiś Lord Vader kieruje nas za budynki graniczne. Poczułam się trochę nieswojo .

 

Na szczęście, strach miał tylko wielkie oczy. Po okazaniu dokumentów i naocznym zweryfikowaniu naszej tożsamości , jesteśmy wolni   Panowie życzą nam spokojnej drogi  nawet nie każą otwierać budki.

Po chwili docieramy na miejsce naszego noclegu  

 

         

 

 

Cdn. …     

[gusia-s]

No to chyba już mogę się pochwalić

Zakupiona na Krku bungevilla w tej chwili ma się tak

 

Jeszcze niewielkie to kwitnienie ale mam nadzieje, że to dopiero początek

[kasiak]

No to chyba już mogę się pochwalić

Zakupiona na Krku bungevilla w tej chwili ma się tak

IMG_20170523_194043.jpg IMG_20170523_194014.jpg

 

Jeszcze niewielkie to kwitnienie ale mam nadzieje, że to dopiero początek

Ale śliczna !!!!

[gusia-s]

Ale śliczna !!!!

Z dnia na dzień pięknieje jeszcze bardziej.

[gusia-s]

Dzień 16 -  17.07.2016 niedziela

 

 

Mikulov

 

Po 7 już jesteśmy wyspani i idziemy na poranny spacer na mikulovską starówkę.

 

 

Słoneczko świeci ale temperatura nieco niższa niż ta, do której przywykliśmy przez ostatnie 2 tygodnie. Mimo to zapowiada się ładny dzień .

 

Mikulov przedreptany rok wcześniej na powrocie z Istrii i dość szczegółowo opisany przeze mnie w ubiegłorocznej relacji tu  i tu  więc teraz już tak szczegółowo nie będzie           

 

Zamek nadal stoi

 

Barokowe wieże kościoła św. Anny (Dietrichsteinská hrobka)

 

 

Wielki słup morowy - Statua Św. Trójcy też na swoim miejscu na środku rynku.                 

 

       

 

I fontanna Pomony - niegdyś ujęcie wody.

 

 

 

Miasteczko jeszcze śpi, plączą się pojedyncze osoby.

 

Kierujemy się do zamku.

 

I tu niespodzianka  zamknięte w ubiegłym roku na cztery spusty wrota do zamkowego ogrodu, który wówczas przechodził gruntowną renowację teraz stoją przed nami otworem

 

 

Spacerujemy pustymi alejkami napawając się ciszą

 

Schodkami wychodzimy na zachodni taras zamku.

 

 

 

Skąd zoomem sprawdzam czy nasz zestaw stoi tam gdzie go zostawiliśmy

 

 

Trafiamy w kolejny nieznany zakątek.

 

 

 

Ten fragment również był niedostępny podczas poprzedniej wizyty, kiedy stał tu szlaban.

 

 

Z zachodniego tarasu jest zejście prowadzące do dawnej żydowskiej dzielnicy. Dach synagogi.

 

 

 

Schodzimy w dół.

 

 

 

Synagoga

 

 

W tym domu, wg tablicy informacyjnej zamieszkiwali prekursorzy czeskiego rocka   Michal Ambrož i Tony Ducháček … ale, że razem we dwóch     tego nie dopisali   . Sprawdziłam, że nadal koncertują.

 

 

Uliczka jest bardzo klimatyczna i tonie w zieleni. W oddali widoczne ruiny wieży obronnej Kozí hrádek. Niegdyś służyła jako prochownia oraz punkt obserwacyjny.

 

 

 

Wracamy ponownie na górę na teren zamku. Mijamy basztę ale jeszcze nie kierujemy się do wyjścia.

 

 

 

Trafiamy na dziedziniec na którym ubiegłego wieczora odbywała się winiarska impreza  Szkoda, że nie wiedzieliśmy

 

Musiała się późno skończyć, co można poznać po nieuprzątniętych jeszcze stołach biesiadnych, na których stoją niedopite flaszki. Na dziedzińcu tym znajdują się również stare urządzenia do produkcji wina, które już pokazywałam w poprzedniej relacji.

 

Na dziedzińcu umieszczono przedziwną rzeźbę

 

 

 

Wchodzimy w jedną z wielu zamkowych bram.

 

 

 

I zmierzamy w kierunku starówki.

 

 

Na Św. Górę już wdrapują się pielgrzymi. Prowadzi do niej droga krzyżowa. Jeszcze tam nie byliśmy ale dziś z czystego lenistwa też nam się nie chce 

 

      

 

 

Wieża Kościoła św. Wacława jest aktualnie w remoncie. Zegary jak nie działały tak nie działają nadal, może przy okazji je naprawią.

 

 

 

Kolejną bramą wychodzimy na przedzamkowy dziedziniec, z którego rozpoczęliśmy obchód zamku.

 

 

Zataczamy koło przed Centrum Kongresowym.

 

 

Cdn. …     

[gusia-s]

cd. Dzień 16 -  17.07.2016 niedziela

 

Ostatnia prosta

 

Po obejściu mikulovskiej starówki wracamy do budki bo zaczyna nam doskwierać mały głód – wyszliśmy bez śniadania.

W miasteczku nadal wieje pustkami i wszystko jest jeszcze pozamykane.

 

Oglądamy witryny sklepowe.

 

Ostatnie spojrzenie na zamek.

 

Idziemy do pobliskiego marketu Bila upolować coś na śniadanie i oczywiście po Studentską a przy okazji i insze rzeczy. Tom na śniadanie zażyczył sobie svinskie kolano  

 

Po śniadaniu i kawce o 11-ej ruszamy dalej w drogę  Po godzinie jazdy na drodze taka sytuacja

 

Okazuje się, że wypadek  No to stoimy. Można wyjść i rozprostować kości.

Od tego stania nasza budka jakoś się strasznie wyciągnęła    I to był znak

 

Jeszcze wtedy nie przypuszczaliśmy … że lada chwila faktycznie przesiądziemy się do takiego tramwaju   a jednak stało się … i od jesieni zajmujemy znacznie więcej miejsca na drodze

 

Po ok. 40 minutach trasa się odblokowała i ruszamy dalej. Po drodze, na czeskiej autostradzie udaje mi się uchwycić Bramborowego potwora. Im bliżej kraju tym więcej chmur na niebie

 

O godzinie 14-ej docieramy do PL.

 

Na granicy inaczej niż zwykle, zwężki i ograniczenia do 20 km a potem do 10 km/h. Służby graniczne uzbrojone w lornety wypatrują „podejrzanych”. I tak na poboczu trzepią ortodoksyjnych Żydów. Dali się poznać po wyglądzie. Czterech brodatych mężczyzn ubranych w białe koszule, czarne długie kamizele, a’la płaszcze tyle, że bez rękawów, na głowach kapelusze, spod których zwisają długie pejsy.

 

Wzmożone kontrole na granicy spowodowane są nadchodzącym wydarzeniem jakim będą Światowe Dni Młodzieży. 

Nas nie zatrzymują więc spokojnie przejeżdżamy po czym możemy wrócić do  normalnej prędkości.

Na MOP Rowień krótki przystanek na tankowanie i prostowanie kości.

 

W dalszej trasie towarzyszą nam ciężkie chmury.

 

Przed 20-tą docieramy do stolicy.

 

Jeszcze 100 km i będziemy w domu. Zaliczamy też ulewę, po której przez chwilę na niebie pojawia się tęcza

 

Pod domem meldujemy się punktualnie o godz. 22.

I tak nasza podróż szczęśliwie dobiegła końca

 

Jeszcze rozpakowanie pamiątek i można iść spać

 

Kinia pamiątką z wakacji nie jest ale była bardzo ciekawa co tam przytargaliśmy

Większość pamiątek się zużyła pozostała tylko Bascanska ploca i bungewila, która obecnie ma się tak   

 

Podsumowując, ten urlop był bardzo udany, wyspa piękna  . Nacieszyliśmy oczy widokami, wygrzaliśmy się w słoneczku, zaliczyliśmy super koncert, odwiedziliśmy kilka bezludnych plażyczek. Krk spełnił nasze oczekiwania i bardzo pozytywnie  nas zaskoczył. Przed wyjazdem mieliśmy spore obawy czy będzie się nam podobało, a podobało się BARDZO!   

 

Dziękuję za obecność wszystkim czytaczom i czynny udział w relacji, to bardzo motywuje do pisania  

Do zobaczenia w kolejnej która już czeka w kolejce tylko nie wiem kiedy się za nią wezmę  , bo  za miesiąc urlop a jeszcze brak planu   

Plany jednak mają to do siebie, że lubią runąć więc jakoś to będzie

 

 

The End    

[Socale]

Nooo.... i....

Tak sobie myślisz że teraz będzie spokój? Akurat!

Czerwiec, to już okres gdzie można szykować materiał na kolejną relację Za długo sobie nie polabujesz.

Gusia, a co to to jest to... no...  "Kruśov..." Czy to coś a'la Kruśkovać - moja ulubiona?

.

Fajnie było tutaj razem pobyć z Wami i wspomnieniami, łatwiej tęsknotę znieść i doczekać szykowania się do kolejnej wyprawy, co aktualnie czynię.

Za to ciepło w treści i obrazkach jak za witaminę, DZIĘKUJEMY!

 

:bukiet:

 

Ruszamy już w najbliższy czwartek, nie wiemy gdzie ale gdzieś tam gdzie Maarec aktualnie się szwenda.

[gusia-s]

Wojtku, materiał na relację już jest z naszej tegorocznej weneckiej majówki tylko nie ma czasu za nią się zabrać. Będzie to raczej foto relacja plus kilka praktycznych porad

 

...

Gusia, a co to to jest to... no...  "Kruśov..." Czy to coś a'la Kruśkovać - moja ulubiona?...

Nie, to nie nalewka a piwo ale też dobre

Super że już siedzicie na walizkach, ja jeszcze muszę poczekać.