[Relacja] Pół na pół – Istria w pocie czoła!

[gusia-s]

Dobra ... nie ma co się pieścić trzeba wracać do relacji bo niedługo kolejne lato

Na czym to stanęło?

Acha ...

... Jakoś się przeciskamy i docieramy wreszcie do bramy kempingu Stupice.

Uffff - podróż szczęśliwie dobiegła końca  ...   

 

No tak podróż końca dobiegła ale jeszcze nie koniec dnia.

 

 

Cd. Dzień 1 – 11.07.2015 sobota - Zakwaterowanie

 

Zostawiamy zestaw na parkingu przed kempingiem i idziemy do recepcji. Tu pierwsze zaskoczenie – nasze dotychczasowe doświadczenie z kempingami w Cro przyzwyczaiło nas do tego – że obsługa wskazywała wolne parcele – niestety kemping Stupice tego nie stosuje.

Wręczono nam mapkę i nara … szukaj se człowieku igły w stogu siana … dosłownie.

 

(1 i 2 plaże, 3 - "patelnia" dla kamperów, w kółeczku nasza miejscówka, na czerwono dojazd od recepcji)

 

Kemping ogromny, największy na jakim byliśmy dotychczas w Cro – wiedzieliśmy o tym, na Istrii to raczej reguła – małych kempingów jest tu jak na lekarstwo ale żeby tak duży moloch nie dysponował rejestrem wolnych miejsc to już zwyczajne lenistwo i brak szacunku dla gości  .

Dobrze, że przed wyjazdem zrobiłam rozeznanie mniej więcej, w której części tego molochu szukać miejscówki.

 

 

Ukształtowanie kempingu nieciekawe – kemping jest położony dosłownie na stożku. Tuż za bramą, w środkowej (tej największej) części kempingu teren wznosi się pod dość ostrym kątem, na samym szczycie jest w miarę płasko ale daleko z tych miejsc do morza, im niżej tym bliżej do Jadrana ale znów ze spadkiem. Niewiele płaskich miejscówek.

 

Wolnych parceli w tej części jest full – tyle, że żadna z nich nie nadaje się do ustawienia budy bez obawy że zjedzie do Jadrana.

 

Granice parcel wyznaczają krążki wkopane w ziemię. Zewnętrzne są niemalowane, środkowy w zależności od rodzaju parceli: czerwone A, niebieskie B i zielone C. Głównym wyznacznikiem klasy parceli jest nie ich atrakcyjność a wielkość.

 

Szczerze mówiąc – cała lewa strona środkowej części kempingu nie nadaje się wogle do zajęcia ani przez namioty ani przez budy czy kampery  - nadawałaby się na stok narciarski jakby ją wykarczować i przysypać śniegiem

 

 

 

Prawej strony nawet nie oglądamy – stamtąd daleko wszędzie, wybrzeże skaliste.

 

Idziemy na lewą część kempingu – tam jest najbardziej płasko i najlepiej z dojazdem. W rzędzie przed domkami jest 1 wolna parcela z widokiem na morze – dlaczego wolna? Bo ze spadkiem 

 

 

 

Za domkami wolne są 2 parcele – X007 i X008 – typ B 70-90m2. Blisko z nich - po ok. 150 m .do 2 plaż (po lewej i prawej) oraz toalet, przede wszystkim jest równo i w cieniu i z dobrym dojazdem po asfaltowej alejce. Decydujemy się stanąć w tej części. Wybieramy X008 i wracamy po budę, recepcja już nieczynna – meldunek jutro rano ale wjechać można.

 

 

Dziś już nie skorzystamy z uroków Cro – jest późno, zmęczenie po podróży daje znać – rozbijamy obóz, papu i padamy wykończeni  .

 

cdn ...  

 

 

[gusia-s]

Dzień 2 – 12.07.2015 niedziela – Słodkie lenistwo

 

Rano – zonk   Gdzie jest cień? Przecież w koło tyle drzew?

Noo drzewa są ale akurat nad naszą parcelą nie schodzą się korony tych drzew. Na szczęście jeszcze nie jesteśmy zameldowani a parcela obok nadal wolna a nad nią upragniony cień    – szybka decyzja, podpory  w górę i przepychamy budę kilka metrów w bok.

 

Już w nowym miejscu spokojnie spożywamy śniadanko w towarzystwie drących się cykad. Od rana niemiłosiernie grzeje – łapiemy pierwsze poty .

 

Dzisiejszy plan jest bardzo ambitny - LENISTWO  Pływanie w Jadranie, grzanie kosteczek, słowem odpoczynek - wieje nudą wiem  w kolejnych dniach będzie ciekawiej   .

 

Po śniadaniu jeszcze spacer do recepcji w celach meldunkowych – kiedy już się zbieramy na naszą posesję podjeżdża patrol  !!! Ło matko … ale że co   ? Cos przeskrobaliśmy?  Dwóch policjantów wysiada z wozu – jeden z nich coś do nas mówi. Dopiero po chwili łapię się na tym, że mówi do nas po Polsku tego się nie spodziewałam … człowiek nie potrafi rozpoznać ojczystego języka będąc na obczyźnie

 

Pan Michał – policjant z PL jest w patrolu z chorwackim policjantem.  Patrolując kemping zauważył polską rejestrację i dlatego się zatrzymał. Bierze udział w letniej akcji prewencyjnej. Ostrzega nas przed kradzieżami, jakie miały miejsce ponoć na tym kempingu ale też w pobliskim Medulinie  . Opowiada o skradzionym z polskiego namiotu laptopie i zboczeńcu, który się obnażał woow … może to był tylko naturysta ?

Jesteśmy nieco w szoku – Tom dopytuje się o ukrytą kamerę

 

Dotychczas nic złego nie spotkało nas w Cro stąd nasze zdziwienie.

 

Dostajemy nr kontaktowy do pana Michała, który poleca się w razie potrzeby – mamy nadzieję, że takiej nie będzie.

 

 

Do recepcji, na skróty szliśmy 10 min. – ufff – trzeba było podjechać autem, ale że poszliśmy na nogach    to w drodze powrotnej mały rekonesans po kempingu.

 

 

Kemping trochę zaniedbany – obficie zadrzewiony, poza miejscami kempingowymi dysponuje klimatyzowanymi domkami.

 

Recepcja – na wjeździe, obok bankomat Zagrebacka Banka oraz kantor. Za pobyt można płacić kartą.

 

Cennik – jak na załączonym obrazku w eu i kunach

 

 

Parcele – zacienione, ale jak już wspomniałam dużo miejsca marnuje się ze względu na nierówny teren. Mogliby zainwestować i stworzyć kaskady wtedy byłby znacznie ustawniejszy. Prąd jest, wody i ścieków na parcelach nie widziałam.

 

Patelnia dla kamperów  vel  – nr 3 na mapce, jest ustawna, teren równy, dojazd dobry ale … no właśnie ... patelnia, zero cienia i bywa wietrznie, nie ma tam też żadnej infrastruktury – do najbliższego sanitariatu można nie zdążyć zatem wskazany swój   prąd raczej też.

Sanitariaty – w naszym sektorze 2 budynki – starszy na prawo, nowszy na lewo – i z tego korzystaliśmy. Sprzątany na bieżąco, woda zawsze ciepła, kolejek brak. Zmywak na zewnątrz budynku.

 

Gastronomia - kilka restauracji / grill barów rozrzuconych w różnych punktach kempingu,  jedna z nich z 70 m. od naszej parceli.

 

Budka z naleśnikami, lodami – powyżej plaży oznaczonej nr 2 na załączonej wcześniej mapce.

 

W środkowej części kiosk oraz sklep jednak ubogi w zaopatrzenie – dużo wolnego miejscach na półkach ale artykuły pierwszej potrzeby do kupienia.

 

Rekreacja - skromny plac zabaw dla dzieci, boisko, wieczorne animacje dla dzieci, stanowisko do masażu full body, stanowisko do menicur, wypożyczalnia sprzętu wodnego, rowerów, quadów, dmuchany plac zabaw na wodzie dodatkowo płatny.

 

Miejsca na cumowanie sprzętu pływającego – w zatoczce tam gdzie plaża nr 1 na mapce oraz po prawej stronie „patelni dla kamperów” (nr 3 na mapce).

 

Plaże -  nieduże, kamieniste - nr 1 i 2 na mapce. Dmuchany plac zabaw na wodzie przy plaży nr 2. Na pozostałej części kempingu wybrzeże skaliste ale dostępne. W oddali bywa widoczna wyspa Cres a przed nią inne malutkie wysepki – płaskie, skaliste placki.

 

Odległość do centrum Premantury – ok. 1 km, po drodze kilka straganów, restauracje, domacze wyskokowe napoje też jest gdzie kupić

 

Tyle na temat kempingu – może czegoś nie napisałam – w razie co pytajcie.

Jakoś za wiele fotek nie zrobiłam z kempingu - poniżej to co mam

 Może Pierzasty ma coś więcej?

wolne parcele  

 

plaża nr 2 w oddali widać "patelnię dla kamperów"

 

na drugim planie plaża nr 1

 

Na pierwsze plażowanie wybraliśmy skałki poniżej naszej parceli.

 

Grzało na nich niemiłosiernie – może dlatego nie mieliśmy żadnego sąsiedztwa. Na szczęście można było co chwilę ochłodzić się w przejrzystym Jadranie.

 

Zwodowaliśmy na chwilę nasz kajak ale szybko doszliśmy do wniosku, że dziś nie uda się odbyć dziewiczego rejsu bo Jadran nieco się rozszalał i strasznie rzucał naszym pływadłem o skały więc wróciliśmy do nicnierobienia. Dla mnie trwało ono nieco dłużej  - Tom stwierdził, że słońce go pokonało i wrócił do naszego obozowiska ukryć się w cieniu by przy okazji zrobić jakiś szybki obiadek tak wiec wróciłam na gotowe

Po obiedzie a w zasadzie obiadokolacji postanowiliśmy jednak się ruszyć poza kemping.

 

cdn ...   

[Kajetan]

Masz specjalne, wakacyjne paznokcie, pod kolor wody ????   

[gusia-s]

Masz specjalne, wakacyjne paznokcie, pod kolor wody ????   

Mam a co będę sobie żałować

[Kajetan]

Mam a co będę sobie żałować

 

Szacun 

[gusia-s]

cd. Dzień 2 – 12.07.2015 niedziela – pierwszy zwiad okolicy

 

Po posiłku ruszamy w miasto …jak już wspomniałam, odległość z naszego kempingu do centrum to jakiś 1 km.

Po drodze, za plecami zostawiamy  ładny widoczek na wyspę Cres w popołudniowym słońcu 

Premantura to mała,  typowo turystyczna mieścinka -  jakże różna od miasteczek dalmackich. Położona w odległości 12 km od centrum Puli, na terenie przylądka Kamenjak - jest najdalej wysuniętą na południe miejscowością na Istrii. 

 

Premantura na tle półwyspu Istria

 

I na tle przylądka Kamenjak (Cape Kamenjak)- na czerwono zaznaczony obszar kempingu Stupice

 

Centrum stanowi niewielki plac, przy którym stoi kościółek św. Wawrzyńca z XVII w. (Sveti Lovro - patron miasta) oraz kamienna 27 m. wieża Turanj z dzwonnicą i zegarem umieszczonym od strony wjazdu do miasteczka. Kiedyś wieża służyła do koordynacji ruchu statków na morzu.

 

Znów nie wiem jak to się stało, że nie mam dziennej fotki z tego miejsca … posłużę się zatem zapożyczoną aby jakoś to miejsce zobrazować 

Żródło

 

Patrząc z tej strony – na lewo od wieży stoi budynek, w którym mieści się instytucja publiczna zarządzająca parkiem Kamenjak – skarbnica wiedzy na temat tego miejsca z wystawami tematycznymi. Tu też nabędziecie bilety wjazdowe na teren parku.

 

Jeśli coś się dzieje w Premanturze - koncerty, wystawy czy targi to właśnie w tym kwadracie – pomiędzy kościołem, wieżą i siedzibą Kamenjaka.

Dookoła rozrzucone są klimatyczne knajpki. Idąc dalej napotkamy sklepiki z pamiątkami, lodziarnię, market,  agencje turystyczne, kantory, sklep rybny, wypożyczalnie rowerów, skuterów, niewielki rynek warzywny, kolejny bankomat ZB.

Całe centrum Premantury obejdziecie w kilka minut - nie da się czegoś nie znaleźć

Najfajniejsze są domki w krzykliwych kolorach – na obrzeżach miasteczka już takich nie ma, tam królują nieco nowocześniejsze kilkupiętrowe apartamentowce.

 

Czego nie ma w Premanturze? – ano nie ma portu, ani typowej promenady nadmorskiej, nie ma też tzw. plaży miejskiej.

Ogólnie miasteczko w dużej mierze jest odcięte od linii brzegowej właśnie przez kemping Stupice czy leżący wyżej Kranjski Kamp. 

Nie znaczy to jednak, że nie ma gdzie plażować, spacerować czy jeździć rowerem (trasy rowerowe ). To wszystko zapewnia właśnie Kamenjak  – wcinający się w Jadran na długość 9,5 km i szerokość do 1,5 km.

Dolny Kamenjak jest obszarem chronionym, na którym występuje kilkaset gatunków roślin (ponoć ponad 500) w tym ok. 20 gatunków storczyków – niestety nie spotkałam ani jednego  więc może to bujda  W sezonie na terenie parku można oficjalnie przebywać od 7 do 21. 

 

Po obejściu Premantury i zaliczeniu pierwszych chorwackich kugli idziemy spacerem w kierunku Kamenjaka – w końcu to on nas tu przyciągnął z nadzieją na bezludne zatoczki z krystalicznie czystą wodą.

Wejście/wjazd na teren dolnego Kamenjaka znajduje się tu . Piesi oraz rowerzyści mają darmowy wstęp na teren parku, wjazd autem, skuterem jest płatny. 

W widocznej budce nie ma możliwości zakupu biletów – chcąc wjechać autem - bilety, jak wspominałam trzeba kupić w budynku obok wieży w centrum Premantury – cennik 

Kupując bilet – podaje się nr rej. auta – szlaban na widok tablicy  rejestracyjnej podnosi się sam

Jest też drugi wjazd od strony Puli tuż na wjeździe do Premantury – tam chyba można kupić wjazdówkę na miejscu.

 

Póki co, jesteśmy na autonogach więc żadne bilety nie są nam potrzebne. Wchodzimy na teren Kamenjaka i udajemy się w kierunku zachodnim, w celu dotarcia do którejś z pierwszych dostępnych z lądu zatoczek. Nie zamierzamy co prawda plażować bo jest już po 19-ej  ot taki rekonesans. Po drodze mijamy dorodną agawę   w tym roku obrodziły jak szalone wszędzie, nawet na Istrii

 

Zatoczek jest wiele i praktycznie do każdej z tych zaznaczonych można dojechać autem. 

 

Zatoczki Kamenjaka - interaktywna wizualizacja - po kliknięciu w fotkę pojawia się lokalizacja na mapie.

 

Idziemy szutrową drogą a co jakiś czas mija nas kolejne auto wzbudzając tumany białego pyłu. Wszystkie rośliny dookoła -  pokryte są warstwą białego nalotu - wyglądają jak oszronione. 

Z dotarciem do zatoczek nie ma jakiegoś problemu – kierując się drogowskazami dotrzemy do nich jak po sznurku.

Jako pierwszą obieramy Uvale Pinizule – na fotkach w internecie prezentowała się bardzo ładnie  .

 

W rzeczywistości trochę gorzej   mimo późnej pory, na parkingu jeszcze sporo aut. Przy parkingu w lasku bar  z napojami, przekąskami. Do zatoczki trzeba zejść dość stromym ale krótkim zejściem.  

 

Plaża w zatoczce kamienista, kolor wody ładny – taki dalmacki, widok na otwarte morze ale ludzi  o mamuńciu!!! – nie dość, że na samej plaży to jeszcze na skałkach okalających zatokę - siedzą jak stonka na niepryskanych kartoflach   

 

Nie wyobrażam sobie co tu się dzieje w godzinach okołopołudniowych – już wiem, że to miejsce nie dla nas  – to już na naszym kempingu molochu mieliśmy dziś więcej prywatności podczas plażowania.

Niepocieszeni wspinamy się spowrotem do góry i wracamy na główny szlak komunikacyjny

Kolejny cel –pobliska Uvala Polje. Na fotkach w necie prezentowała się niegorzej

 

Rzeczywistość nas przygniotła

Betonowy pomost, pełno cumujących w zatoce jednostek pływających i wąska plaża sprawiały wrażenie dzikiego portu a nie urokliwej zatoki. Woda w Jadranie no przejrzysta ale kolorystycznie taka jakaś yyy  W oddali widać wysepkę Porer z latarnią morską.

 

Ludzi jeszcze dość dużo choć mniej niż na Pinizuli – albo takie wrażenie bo zatoka Polje jest dużo większa od tej pierwszej. 

Ogólnie dookoła dość brudno – jakieś stare urządzenie do slipowania łodzi, knajpa.

No jeśli tak wyglądają wszystkie zatoczki Kamenjaka to niezłe rozczarowanie nas czeka  , w kolejnych dniach chcemy jednak dać jeszcze szansę Kamenjakowi.

Tymczasem usiedliśmy na chwilę odzipnąć po czym ruszyliśmy w drogę powrotną bo słoneczko zbliżało się już do linii horyzontu.

Na kemping wróciliśmy już w egipskich ciemnościach wydreptawszy na nogach jakieś 6 km. Nasza trasa przebiegała mniej więcej jak niżej.

 

Tak oto minął nam pierwszy pełny dzień na Istrii. Wieczorem, popijając winko w świetle księżyca snuliśmy plany na następny dzień.

 

Cdn…  

[Commander]

Cześć.

Uf dopiero znalazłem...

Czekam na cd. i pozdrawiam.

 

Ps. Ile pali Wam Bunia na setę z budą?

[Pierzasty]

Pięknie to opisujesz Gusia pięknie. Choć w tej relacji wyraźnie widać więcej anty zachwytów niż w poprzednich relacjach. W każdym razie wielu rzeczy o których piszesz nawet niezatrybiłem będąc na miejscu. O Matko, teraz sobie uświadomiłem jaki prosty jestem

Edytowane 13 Października 2015 przez Pierzasty (wyświetl historię edycji)

[Kajetan]

Kamienjak piękny jest i basta. Tylko niepotrzebnie tam ludzi w autach wpuszczają  Ten pył na drodze......   

 

A gdzie zajedziesz, to twoje. My, kilka lat temu zjechaliśmy nawet kawałek po skałach, gdzieś na czubku .... jak czubki 

[gusia-s]

Cześć.

Uf dopiero znalazłem...

Czekam na cd. i pozdrawiam.

 

Ps. Ile pali Wam Bunia na setę z budą?

Witaj

Bunia pali ile wlejesz

W drodze tam średnie spalanie wyszło 14,7l/100km

Średnia z całego wyjazdu to 14,9 w tym 200 km bez budki.

 

Na innych wyjazdach bywało więcej, np. 15,8 - wiadomo, wszystko zależy od jakości gazu, terenu po którym się poruszamy itp.

 

Pięknie to opisujesz Gusia pięknie. Choć w tej relacji wyraźnie widać więcej anty zachwytów niż w poprzednich relacjach. W każdym razie wielu rzeczy o których piszesz nawet niezatrybiłem będąc na miejscu. O Matko, teraz sobie uświadomiłem jaki prosty jestem

Wiesz ja nie mam klapek na oczach jak jakiś kuń  - jak jest the best to pieje z zachwytu  a jak nie jest to nie będę sie przecież sama oszukiwać

Lepiej być prostym niż garbatym chyba nie??? A tak wogle to czujny bądź i się też udzielaj jak przyjdzie pora 

 

Kamienjak piękny jest i basta. Tylko niepotrzebnie tam ludzi w autach wpuszczają  Ten pył na drodze......  ...

Piękny jest bez wątpienia ... i zgadzam się, że niepotrzebnie wpuszczają tam auta - z jednej strony obszar chroniony, Natura 2000 a z drugiej ujeżdżany jak tor wyścigowy no ale kasa leci.

Gdyby nie było możliwości wjazdu autem, napewno byłoby tam luźniej.

 

... A gdzie zajedziesz, to twoje. My, kilka lat temu zjechaliśmy nawet kawałek po skałach, gdzieś na czubku .... jak czubki 

Jeszcze wrócę do tematu Kamenjaka

 

 

 

 

[gusia-s]

Dzień 3 – 13.07.2015 poniedziałek – daleko od tłumów i nadmorskiego gwaru

 

Kolejny dzień zapowiada się upalnie, od rana grzeje ale niebo jakieś takie przydymione i słoneczko niewyraźne. To co? – pół na pół  , wczorajszy dzień był leniwy i plażowy to dziś ruszamy coś zobaczyć.

Hmmm ale co tu wybrać jak tyle dobra i piękna oferuje ten skrawek ziemi   

 

Z wyborem u mnie jest tak jak u tego osiołka co mu w żłobie dano   

Miejsce docelowe wybrane ale co po drodze? Po drodze się zobaczy co będzie do zobaczenia  jak się będzie jechało to się gdzieś zatrzyma i tyle - prosty plan  

 

Kiedy zbieramy manatki po dojedzonym śniadaniu,  podchodzi do nas agent z propozycją rejsów fishpicnicowych. 

Nasz motyw przewodni tego wyjazdu to przecież … pół na pół  na lądzie … na wodzie – to czemu nie? tym bardziej, że w planie rejsu miejsce, które i tak mieliśmy odwiedzić – chwila targowania i bierzemy  . Dziś na lądzie a jutro na wodzie … ale to jutro.

 

Tymczasem ruszamy  – najpierw kierunek Pula – trzeba napoić Bunię bo w korku na podjeździe do granicy wychlała dużo za dużo, w głębi półwyspu różnie może być z LPG, bezpieczniej więc będzie jak dobijemy ją do pełna.

Przejazd do Puli chwila moment i już tankujemy na stacji Crodux 

Cena LPG 3,89 kun, płatność kartą po kursie 0,5569.

 

Z założenia mamy omijać płatny ypsylion i turlać się lokalnymi drogami. Z Puli ruszamy na północ – już po kilku minutach jazdy dostrzegamy w oddali imponujących rozmiarów wieżę - zjeżdżamy i parkujemy na dużym bezpłatnym parkingu . 

 

Przystanek nr 1 – Vodnjan – po włosku Dignano a po mojemu miasto murali  

 

Ileż tu lawendy  i brzęczących w niej owadów – prawie jak na … Hvarze ... Prawie robi wielką różnicę?

Naskubałam sobie troszkę a co  

 

Jak tu pusto i cicho … idziemy na spacer.

Wchodzimy jak się później okazało na główną ulicę miasta – Trgovačka czyli po prostu Handlowa – prowadząca do centralnego punktu miasta Narodni trg.

Ulica Trgovačka  ma ok. 200 numerów domów i jest najdłuższą ulicą na Istrii – mierzy nieco ponad 1 km. Nazwa nawiązuje do charakteru ulicy – była to kiedyś wizytówka lokalnego rzemiosła.  To tu mieściły się sklepy, kramiki i przeróżne warsztaty. Ulica tętniła życiem – tędy odbywały się procesje i przechodziły karnawałowe pochody. Tradycją było też niesienie o północny panny młodej do domu pana młodego.

Dziś wygląda na opuszczoną, gdyby nie gęsto zaparkowane na poboczu auta, można by pomyśleć, że nikt tu nie mieszka. Auta są ale ludzi jakoś nie widać! Idziemy dalej. Początkowo ulica jest dość szeroka ale im bliżej końca tym robi się węższa. 

 

Ulica doprowadziła nas do Skweru miejskiego  - Narodni trg

Powstał on w 1808 r. w miejscu rozebranego zamku. Otoczony urbanistyczną mieszanką kolorowych budynkow  jest głównym miejscem wielu imprez i spotkań mieszkańców miasta. Mieści się tu Urząd Miasta i Biblioteka Miejska, knajpki. Tłoku też nie ma

 

Dalej trafiamy pod Kościół św. Błażeja - Crkva sv. Blaža (patrona miasta)

Największy kościół parafialny na Istrii – z 1880 r. Jego 62 m (też najwyższa) dzwonnica wzorowana na dzwonnicy Świętego Marka w Wenecji.

Wewnątrz kościoła znajdują się całe ludzkie mumie umieszczone w szklanych sarkofagach. Jest to drugi co do wielkości europejski zbiór zmumifikowanych ludzkich szczątków. Jakoś nie mamy ochoty ich oglądać  

 

Na tyłach kościoła znajduje się cmentarz - zaglądamy przez parkan.

 

Kościół św Katarzyny z XII w. uważany jest za jedną z najstarszych budowli sakralnych w mieście. 

 

Kapucinska ulica 

Nie ma nic wspólnego z cappuccino, jej nazwa pochodzi od znajdującego się tu w XVIII w.  Klasztoru Kapucynów - Kapucinski samostan. Klasztor wybudowali a potem utrzymywali sami mieszkańcy miasta. Ponoć powstał w miejscu gdzie wcześniej stały miejskie szubienice. Klasztor przetrwał tylko 60 lat, potem budynek miał różne przeznaczenie, był tam i szpital i kino i przedszkole. Po II wojnie zburzono mury otaczające klasztor  i założono park miejski. Obecnie w parku mieści się   

 

 

Poza najdłuższą ulicą Istrii, Vodnjan szczyci się też najkrótszą i najwęższą ulicą Istrii – może to te?

 

Urokliwych zakątków i uliczek jest więcej – a na nich nieprzebrane tłumy turystów   

 

Inne uliczki doprowadziły nas do przepięknych murali, czyli wielkoformatowych malowideł naniesionych na fasady  budynków .

Brzydkim budynkom artyści nie tylko chorwaccy – biorący udział w  Boombarstick  Festiwal podarowali nowy image W 2015 r. odbyła się już 3 edycja festiwalu.

Nie wszystkie murale udało nam się zobaczyć, nie wszystkie złapać w kadr . Poniżej kilka z nich. 

 

Lokalizację i opisy murali ze wszystkich edycji  w Vodnjan  znajdziecie tu 

 

Powoli zbieramy się do wyjścia z miasteczka. Mijamy młody gaj oliwny na czerwonej ziemi Istrii – bogatej w związki żelaza. 

 

Po raz pierwszy w Chorwacji widzimy tory kolejowe i pociąg, który akurat jedzie.

 

Przejścia przez tory bronią szlabany po obu stronach torowiska. Naszą uwagę zwraca budynek po drugiej stronie torów. Okazało się, że to normalny dom mieszkalny.

 

Wracamy do auta i żegnamy Vodnjan.

 

cdn ... 

[Kajetan]

 

 

Po raz pierwszy w Chorwacji widzimy tory kolejowe i pociąg, który akurat jedzie.

 

 

Aaa, w sumie racja   Kurde ja też nie kojarzę, żebym pociąg w CRO kiedyś widział   

[gusia-s]

... Po raz pierwszy w Chorwacji widzimy tory kolejowe i pociąg, który akurat jedzie...

Kłamię jak z nut albo to skleroza  ... przecież w ubiegłym roku widzieliśmy tory kolejowe w drodze na Peljesac ... tam jest na terenie Cro krótki odcinek biegnący wzdłuż Naretwy od Ploce do Metkowic i dalej przez Mostar aż do Sarajewa w BiH ale pociągu nie było to dlatego nie zakodowałam.

 

...   Kurde ja też nie kojarzę, żebym pociąg w CRO kiedyś widział   

Bo to rzadki widok na wybrzeżu musisz zakręcić się w tych rejonach

 

[Kajetan]

tam jest na terenie Cro krótki odcinek biegnący wzdłuż Naretwy od Ploce do Metkowic i dalej przez Mostar aż do Sarajewa w BiH ale pociągu nie było to dlatego nie zakodowałam.

 

 

Racja    Przecież też go widzieliśmy 

[gusia-s]

Racja    Przecież też go widzieliśmy 

A widzisz ... starość nie radość

 

cd. Dzień 3 – 13.07.2015 poniedziałek – daleko od tłumów i nadmorskiego gwaru

 

Przystanek nr 2 – Svetvinčenat lub po włosku Sanvincenti

 

Jadąc dalej na północ wjeżdżamy wprost do Svetvinčenat - to malutkie średniowieczne miasto położone mniej więcej w połowie drogi między Pulą a Pazinem.

Pchamy się Bunią dokąd się da wąską uliczką i tak wjeżdżamy w samo centrum – tłumy takie, że hoho – parkujemy w cieniu pod drzewkami 

  

Przed nami - Gradski trg – plac miejski -  tu jest serce miasta i najważniejsze jego zabytki - zamek, logga, kościół i renesansowe budynki mieszkalne a na środku – kamienna studnia miejska z 1808 r.

 

Troszkę mi się poplamił obiektyw i zdjęcia są niewyraźne .

 

Gradska loža – logga miejska - zachęca do wejścia otwartymi gankami i arkadami. Jedno wejście znajduje się od strony ulicy a drugie od strony placu.

 

Po przeciwnej stronie - Kaštel Morosini-Grimani - kamienny zamek jest najlepiej zachowanym  zamkiem na Istrii i największym budynkiem w mieście. W jego wyglądzie można dostrzec weneckie akcenty. Wybudowany na początku XIII w., wielokrotnie zmieniał zarówno właścicieli - od biskupów po zamożne rody Castropola, Morosini, Grimani, jak i swój wygląd, obecnie od dłuższego czasu jest w ciągłej renowacji.

Na jego trzech rogach znajdują się wieże dobudowane w XVI w., na czwartym rogu pałac, to wszystko spięte grubymi murami.

 

Wieże wykorzystywano jako punkty obserwacyjne okolicy. W zamku poza pomieszczeniami  mieszkalnymi mieściły się jak to zazwyczaj bywało w takich obiektach: magazyn danin, zbrojownia, pomieszczenia dla wojska oraz podziemne więzienie.

 

Na dziedziniec  zamku wchodzimy przez bramę, nad którą umieszczony jest herb Svetvinčenat.

 

Widać, że odbywają się tu jakieś letnie imprezy promujące miejscową tradycję, kulturę i sztukę oraz kuchnię – ale raczej się nie załapiemy bo ekipa właśnie rozmontowuje wszystkie graty po jakiejś imprezie. Poza ekipą i nami nie ma nikogo więcej.

 

Chodzimy sobie po dziedzińcu swobodnie zaglądając we wszystkie zaułki.

O!!! dziura w niebie – a raczej niebo w dziurze podobna do tej w Splicie ale trzeba uważać na głowę – to miejsce jest zajęte przez stado gołębi i miny lecą praktycznie nieustannie.

 

Wewnątrz, na całej długości murów tej twierdzy przebiega balkon, częściowo dostępny. Ja włażę na górę a Tom jak zwykle ucieka posadzić gdzieś d…e w cieniu.

 

Z balkonu strażnicy przez otwory w murze obserwowali okolicę – też sobie rzucę okiem. Całkiem ładny widoczek

 

I w drugą stronę - o i proszę – wiedziałam kiedy wyjrzeć – Tom kręci romansa i to z kim?, tylko spuścić chłopa z oka

Ponoć na zamkowym dziedzińcu albo może na placu przed – tego dokładnie nie wiadomo, w 1632 r. spalono kobietę - Mary Radoslović uznaną za czarownicę, powodem był rzekomy romans z jednym z braci weneckiego rodu Grimani (ten od tutejszego zamku) – kto wie, historia lubi się powtarzać – lecę pilnować tego co moje

 

Crkva Navještenja Marijina – Kościół Wniebowzięcia NMP - Kościół parafialny z początku XVI w. wybudowany prawdopodobnie na zlecenie Grimani.

 

Obok kościoła malutka klimatyczna pizzeria Grimani – teoretycznie czynna od 14 ej, właśnie się otwiera. Ceny zachęcające, prawie o połowę taniej niż nad morzem wooow.

 

Nic jednak nie zamówimy bo dopiero rozpalają piec i musielibyśmy długo czekać, ale mają kugle – bierzemy po 2 

 

Spacerujemy sobie beztrosko, bardzo nam się tu podoba - całe miasto jakby dla nas

 

Odnajdujemy bajkowy zakątek

 

Jest fantastycznie leniwie ale czas ruszać dalej -  dochodzi 15-ta, w tym tempie to my daleko nie zajedziemy i zbyt dużo nie zobaczymy   

 

Do wozu ...   

 

cdn ...