[Relacja] Krótki majowy romans z Wenecją

[gusia-s]

A tymczasem w Wenecji w znajomych miejscach najazd 

 

 

 

 

[gusia-s]

Dzień 4 – 3.05.2017 środa

 

Strasznie się grzebiemy, śniadanie dopiero o 9 .

 

Dziś pogoda nieco gorsza. Jest nadal ciepło ale niebo przydymione.  Kolorki trochę wątłe

 

Ale czym bliżej Burano tym robi się bardziej kolorowo  Kolejna prosta wieżyczka wita nas z daleka

 

 

Dobijamy do wyspy od strony północnej.

 

Witają nas gacie na „zabytkach” 

 

A ciut dalej jakieś babki łowią kolejno wszystkich turystów prosząc o poparcie apelu walki z narkomanią. Poparcie należy wyrazić wpisem swoich danych na listę (imię i nazwisko, kraj, oraz zawód wykonywany), do tego przyda się datek w euro … Jasne … jakoś nie mam przekonania do tego typu akcji ulicznych  ale inni widzę, nie mają z tym problemu i chętnie wrzucają eurasy do słoika 

 

Wtapiamy się w miasteczko.

Burano leży na Lagunie Weneckiej ok. 7 km. w linii prostej na północny-wschód od Wenecji, wyznaczonym szlakiem wodnym będzie ciut więcej. Burano składa się z 5 mniejszych wysepek oddzielonych od siebie kanałami.

 

Wyspa znana jest głównie z charakterystycznej zabudowy ślicznymi kolorowymi domkami  Według legendy, rybacy malowali je w jaskrawe kolory aby ułatwić sobie powrót do domu, po długich morskich wyprawach. Faktycznie, widać je z daleka

Aktualnie w zakresie wyboru koloru elewacji obowiązuje pełna kontrolacja  Właściciele muszą uzyskać pozwolenie od lokalnych władz, na malowanie fasady wybranym kolorem farby . 

 

Domki położone bezpośrednio nad kanałami są bajeczne  , choć niektóre już proszą się o ponowne malowanie. Spacerujemy pokonując co chwilę mostki przerzucone nad kanałami

 

Wiele domków zdobią wymyślne ozdobne drzwi lub tabliczki.

 

Co rzuciło mi się w oczy? Jak na tak małe miasteczko, które można przelecieć w godzinę zauważam sporo osób na wózkach inwalidzkich Widać, że są to starsi mieszkańcy – więc albo sędziwy wiek, albo podmokły teren powoduje jakieś problemy zdrowotne? Takich osób w krótkim czasie naliczyłam co najmniej z 10. Tu jedna z nich.

 

Drugą rzeczą mocno związaną z Burano, o jakiej warto wspomnieć są koronki. W miasteczku na każdym kroku można się na nie natknąć.

 

Mieszkańcy od wieków trudnili się ich wyrobem. Nadal funkcjonuje tu szkoła koronkarstwa a także Museo del Merletto, mieszczące się przy głównym placu.  

 

Tutaj też stoi kościół San Martino Vescovo z krzywą wieżą widoczną już z laguny ale też z wielu miejsc w miasteczku, oraz drugi o wiele mniejszy kościółek Santa Barbara. Na środku placu znajduje się pomnik sławnego włoskiego kompozytora Baldassare Galuppiego, który urodził się w Burano  w 1706 r.

 

Do placu prowadzi główna arteria Via Baldasaarre Galupi od nazwy owego kompozytora, wzdłuż niej znajduje się mnóstwo sklepików, straganów i restauracji.

 

Można tu nabyć przeróżne pamiątki, np. wyszukane magnezy z mikro włoskimi prawdziwymi produktami czy kolorowymi domkami, maski, wyroby koronczarskie i różne inne duperelki. 

 

Bardzo nam się tu podoba  . Jest o wiele spokojniej niż w Wenecji i zupełnie inaczej

 

Spacer po Burano naprawdę powolnym krokiem zajmuje nam ok. 1,5 h. Najdalsza odległość z punktu A do B wynosi w Burano max 600m w linii prostej, więc naprawdę wszystko jest tu do obejścia w krótkim czasie  

Leniwym krokiem kierujemy się do przystani mijając kolejną niezbyt prostą wieżę. To chyba latarnia?

 

Roślinność już pięknie rozkwitła, podczas gdy u nas jeszcze szaro-buro. Jest cieplutko, mimo że słońce co raz chowa się za chmurkami.

 

Przyspieszamy kroku widząc podpływający tramwaj by już po chwili opuścić wysepkę Burano, która bardzo nam się spodobała   

 

Płyniemy, ale dokąd?

 

Cdn...   

[nomadka]

Burano jakby bardziej kolorowe i ten kieliszek wina na plaży. Ech..

[gusia-s]

Burano jakby bardziej kolorowe i ten kieliszek wina na plaży. Ech..

Byłoby pewnie jeszcze bardziej kolorowe gdyby nie pochmurne niebo

[gusia-s]

Cd. Dzień 4 – 3.05.2017 środa

 

Wskoczyliśmy w 12-kę bo wszystkie znaki na ziemi wskazywały, że płynie ona najpierw na pobliską wyspę Torcello. 

Bazylika Santa Maria Assunta i dzwonnica Campanile di Torcello widoczna jest już z terminalu promowego w Burano.

 

Wyspa jest jednym z najstarszych ośrodków Laguny Weneckiej. Leży jakieś 500 m w linii prostej na północ od Burano. Była pierwszą z zamieszkanych wysp laguny. Obecnie zamieszkuje ją dosłownie kilkanaście osób, podczas gdy w X w. mieszkało ich ok. 20 tyś. Torcello było najbogatszą wyspą ze wszystkich na lagunie i odgrywało swego czasu większą rolę niż Wenecja. Na wyspie znajdowało się kilkanaście klasztorów i kościołów, życie kwitło dzięki produkcji soli, mocno rozwinięty był handel morski. Od XIV w. niestety rozpoczął się powolny upadek wyspy, ludność została zdziesiątkowana przez malarię, ci co ocaleli uciekli przed zarazą. Laguna i kanały na wyspie uległy znacznemu zamuleniu.  W Wenecji powstał główny port handlowy i tak Torcello odeszło w zapomnienie .

Na wyspie nie pozostało zbyt wiele zabytków ale gdzieś wyczytałam, że na lagunie otaczającej wyspę można spotkać flamingi więc chcemy to sprawdzić

http://www.piuturismo.it/casa-andrich

 

Niestety  nasze vaporetto jakieś 300 m od przystanku w Burano zamiast płynąć prosto w kierunku Torcello skręca w pierwszy napotkany kanał przecinający wyspę Mazzorbo 

 

Nie wiem dlaczego  może na Torcello pływa tylko w sezonie?  

I co pani kierowniczko? Wysiadamy?  Nico … płyniemy dalej

 

Wychodzimy z kanału. Na horyzoncie mijana Mazzorbo, wyższa dzwonnica należy do kościoła Santa Caterina a niższa do kościoła Sant'Angelo. Obie jakby proste?     

 

W odróżnieniu do dzwonnicy z pozostającej za nami Burano   .

 

Mijamy ruiny magazynu materiałów wybuchowych na wysepce Madonna del Monte.

 

Wcześniej budynek pełnił rolę klasztoru. Obecnie wyspa jest własnością prywatną. Po co komu takie coś ?   

 

Mijanka, może ten płynie na Torcello? Niestety nie ma jak się przeokrętować  

 

Kolejna wysepka San Giacomo in Paludo – (św. Jakub na mokradłach) ...Brzmi jak Jożin z Bażin  . W najszerszym miejscu ma nieco ponad 100 m . Kiedyś znajdował się tu kompleks klasztorny, potem schronienie znajdowali na niej trędowaci a jeszcze później pełniła funkcje militarne. Obecnie jest chyba niedostępna z uwagi na renowację.

 

Prujemy dalej, na horyzoncie wyłania się Murano .

 

 

Cdn...   

[gusia-s]

Cd. Dzień 4 – 3.05.2017 środa

 

Zbliżamy się do Murano, które składa się z 7 małych wysepek oddzielonych od siebie wąskimi kanałami. Jest ono położone ok. 1 km na północ od Wenecji.

 

Murano słynie przede wszystkim z produkcji przepięknych wyrobów szklanych, znanych i cenionych na całym świecie. Wcześniej produkcja odbywała się w samej Wenecji, gdzie mieściło się wiele warsztatów, co powodowało bardzo częste pożary drewnianej wtedy zabudowy. Dlatego w ramach bezpieczeństwa p.poż. przeniesiono wszystkie warsztaty wraz z piecami właśnie na Murano. Pod koniec XIII w. założono tu pierwszą na świecie hutę szkła i tak wyspa stała się największym ośrodkiem hutnictwa szkła.  

Od wschodniej strony Murano witają nas charakterystyczne dla tego typu produkcji zabudowania. 

 

Wytyczonym szlakiem kierujemy się na południowy kraniec do Murano Faro.

 

Wysiadamy centralnie pod latarnią morską. Jej obecna wersja liczy ok. 80 lat i jest zbudowana z białego kamienia pozyskanego na Istrii w Chorwacji, latarnia jest w pełni zautomatyzowana. Pierwotnie była drewniana a sygnał świetlny pochodził zwyczajnie z ogniska palonego w górnej części kopuły  

 

Maszerujemy na oślep przed siebie.

 

Od pierwszych kroków w oczy rzucają się wszędobylskie wyroby ze szkła. Raczej nie jestem gadżeciarą i nie lubię kurzołapów ale przyznam, że te pierdołki mnie urzekły   

 

Rzemieślnicy ciągle doskonalili się w tej sztuce utrzymując technologię wyrobu w surowo strzeżonej tajemnicy, za której kradzież karano obcięciem rąk. Do dziś nie została ona skopiowana. Na wielu witrynach wywieszone są zakazy fotografowania wewnątrz sklepów  .

Najmniejszy i najprostszy żyrandol … z białego szkła udało mi się wypatrzeć w cenie 999 euro i to w promocji  Te większe czy bardziej wymyślne ze szkła w różnych kolorach kosztowały po kilka tysięcy euro  .  

 

Ale są i takie rzeczy, na które nas stać więc pamiątkę z Murano mam

Poza przedmiotami typowo użytkowymi, w Murano produkowano też  maleńkie szklane kosteczki na mozaiki.

 

Spacerujemy wzdłuż kanałów.

 

Temperatura rośnie, bywa że musimy ściągnąć długi rękaw

Z daleka dostrzegam niebieską szklaną rzeźbę.

 

To szklana kometa – symbol świąt Bożego Narodzenia w Murano. Rzeźba powstała w 2008 r.  – jej autorką jest  znana mistrzyni szkła Murano - Simone Cenedese. Rzeźbę znajdziecie tu, na Placu Św. Stefana.

 

Naprzeciw, po drugiej stronie kanału znajduje się kościół św. Piotra Męczennika.

 

Na placu beztrosko miedzy turystami drepczą stada gołębi.

 

Kręcimy się głównie po dwóch południowych dzielnicach (wyspach) Murano. Trafiamy jeszcze na kolejny eksponat.

 

Fastfoodów i tak nie lubię  ale 10 eu za Hot Doga, frytki i puszkę Fanty to chyba przegięcie  

 

W jednym z warsztatów udaje się podpatrzeć przez uchylone drzwi pracę rzemieślników

 

W sklepikach, napatrzyliśmy się tyle na wymyślne wyroby ze szkła, że muzeum szklane  w Murano sobie darujemy.

 

Gorąco się zrobiło i coś by pocycał  . Nabywamy poręczne półlitrówki - z zakrętką to i się nie wyleje    Cena poniżej eurasa a naprawdę smaczne

 

Tak wyposażeni, ruszamy dalej

 

 

Cdn...   

[gusia-s]

Wszystkim Czytelnikom życzę Wesołych Świąt Bożego Narodzenia i Szczęśliwego Nowego Roku, niech ten Nowy Rok przyniesie Wam dużo zdrowia, miłości i spełnienie marzeń

[gusia-s]

Cd. Dzień 4 – 3.05.2017 środa

 

Kierunek oczywiście Wenecja   

Tym razem przybijemy do niej od północy.

 

Mijamy „Wyspę Umarłych” - to Cimitero di San Michele, na której mieści się czynny cmentarz, choć z racji przepełnienia zmarli chowani są tu przejściowo - na 10 lat, potem ich szczątki przewożone są na wyspę Sant'Ariano.

 

Cmentarz powstał w 1807 r. z rozkazu Napoleona, który uznał, że z przyczyn sanitarnych Wenecjanie muszą mieć cmentarz poza miastem .

Dokonuje się tu pochówków wyznawców różnej wiary, z tego względu cmentarz podzielono na sektory katolickie, prawosławne i ewangelickie.  Nie chowa się tu Żydów, którzy mają swój cmentarz na Lido. Trumny z ciałem bądź urny z prochami transportowane są czarnymi gondolami pełniącymi rolę karawanu. Funkcję cmentarnego kościoła pełni renesansowy, kościół San Michele (św. Michała). Fasada kościoła wykonana została z kamienia wydobytego na chorwackiej wyspie Brać słynnej z wielu kamieniołomów.

 

Wyspę otacza szczelnie ceglany mur. Na cmentarz można się dostać vaporetto liniami nr 4.1 i 4.2, które kursują między Wenecją a Murano.

 

Północny brzeg Wenecji – Venezia Fondamenta Nuove znajduje się zaledwie 400 m od brzegu cmentarnej wyspy. W bardzo pogodne dni ponoć widać z niego pasmo Dolomitów. Dziś niestety takiej widoczności nie ma

 

Widok w lewo i w prawo.

 

Wysiadamy na przystanku Venezia Fondamenta Nuove i zaraz napotykamy bogato zdobiony kościół Santa Maria Assunta dei Gesuiti .

 

Tuż przy kościele znajduje się Campo dei Gesuiti - Plac Jezuitów.

 

Kierujemy się na południe, przechodząc przez mostek przerzucony nad kanałem.

 

Mimo, że te domy nie stoją w wodzie fasady nie wyglądają zbyt dobrze.

 

Mroczna uliczka, której kolorytu dodaje jedynie nie wiedzieć czemu czerwona rynna  

 

Idziemy sobie tak na luzie gapięc się to w lewo, to w prawo a czasem zadzierając nosa w górę .

 

Docieramy na Campo Santi Apostoli (plac Św. Apostołów), przy którym znajduje się  wiele knajpek, sklepików z pamiątkami oraz dwa kościoły.

 

Przystajemy chwilę na mostku, przy którym jest kolejna restauracja gotowa na gości ale cosik pusto  

 

Co chwilę trafiamy na gondolierów - ci akurat jacyś znudzeni   .

 

Ale pozostali mozolnie przeciskają się przez wąskie i zatłoczone kanały.

 

Zerkamy na sklepowe wystawy   kupujemy drobne pamiątki   

 

Co chwilę przedzieramy się przez kolejne kanały   

 

Oraz uliczki i place.

 

Wycycane po drodze wino  robi swoje i pilnie potrzebuję wuceta  . Jak na złość nie możemy trafić do tego przybytku . Jedynym ratunkiem jest dostać się, na któryś z dalekobieżnych vaporetto.

Drobiąc już jak gejsza czuję, że za chwilę pęknę   

 

Tak docieramy na południowy brzeg Wenecji a wuceta jak nie było tak nie ma

 

A w koło woda i żadnego ustronnego miejsca  

 

Na San Zaccaria akurat podpływa 15 – ka, która płynie bezpośrednio do Punta S. a na niej na pewno jest wucet

Niemal forsuję bramkę  i …. uff, zdążyłam  Co za ulga   

Za mną na pokład wpadła reszta wycieczki  Skoro już jesteśmy to płyniemy.

Opuszczamy Wenecję  

 

Cdn...   

[Pierzasty]

Powiedz mi jakim cudem miałaś jeszcxe czas zrobić zdjęcie odpływając z Wenecji? ( ostatnie zdjęcie ) Czy to widok z kibelka

?

[gusia-s]

Powiedz mi jakim cudem miałaś jeszcxe czas zrobić zdjęcie odpływając z Wenecji? ( ostatnie zdjęcie ) Czy to widok z kibelka ?

To już było po

Nie widzisz jak daleko od brzegu?

[gusia-s]

W uzupełnieniu Gondoliero  Troszku jakby ciasno 

[gusia-s]

Cd. Dzień 4 – 3.05.2017 środa

 

Po wysiadce w Punta S. już nic mnie nie goni zatem mogę sobie poprzymierzać śmieszne maski

 

Po obiedzie popołudniowa sjesta na kempingu  Tym razem bez obaw, kibelek pod nosem 

 

I mizianie koteła, który nie stroni od pieszczot

 

Towarzystwo zaczyna się wykładać do góry kołami i jakoś tak sennie się robi 

Rzucam hasło – wieczorna Wenecja? 

Jakoś bez entuzjazmu    

- eee może jutro?

- jutro może być futro

 

Chwilę negocjujemy, jestem gotowa sama popłynąć ale Macieju też ma chęć. Marta i Tom obstają przy jutrzejszym dniu. Jednak sokoro panuje zasada „róbta co chceta” i nie ma przymusu, to decydujemy się z Maćkiem płynąć we dwoje dziś, a jutro też możemy kolejny raz   

 

Z Punta S. ruszamy o 19.30 chyba jako jedynie pasażerowie piętrowego promu  

Lecę na górny pokład tuż nad dziobem, skąd są najlepsze widoki. Jednak tak tam pi…dzi, że szok  . Korzystam z szaliczka, który owijam sobie na głowę. Tak jest znacznie lepiej a przede wszystkim cieplej

 

Zapada zmrok.

 

Gdy dopływamy do Wenecji właśnie rozbrzmiewają dzwony pobliskich kościołów. Warkot silnika jednak zakłóca ich dźwięk na filmie ale na żywo niesamowite uczucie

 

Przybijamy do brzegu.

 

Na wszelki wypadek sprawdzamy ostatnie połączenie do Punta S. – 23.45, czyli mamy sporo czasu.

 

Rozkład wszystkich terminali San Zaccaria z oznaczeniem numerów linii oraz tras.

 

Jak widzicie, wszystko raczej bardzo czytelne i nie sposób pomylić.

 

Pałac Dożów w nieco już mrocznej odsłonie.

 

Na placu św. Marka jeszcze sporo osób się kręci.

 

Większość gondoli już spłynęła i w kanałach zrobiło się pusto.

 

Bardzo szybko robi się ciemno .

 

Przez co uliczki i place pustoszeją niemal zupełnie, sklepiki są zamknięte a dopiero po 20-ej.

 

Otwarte są jeszcze jakieś pojedyncze galerie.

 

Wydawałoby się, że takie miasto powinno tętnić o tej porze, tymczasem naprawdę jest mało ludzi.

 

W tych egipskich ciemnościach jakoś udaje nam się dotrzeć do mostu Ponte dell Accademia.

 

Rezygnujemy z dalszego zapuszczania się w miasto. Z mostu widzimy nadpływające Vaporetto więc postanawiamy skorzystać i wrócić tam, gdzie jeszcze cokolwiek się dzieje.

 

Tym sposobem docieramy ponownie na plac św. Marka, który jest chyba najbardziej rozświetlonym o tej porze miejscem w Wenecji choć i tu już pustawo. Krąży niewielu turystów zaczepianych co chwilę przez sprzedawców o ciemnej karnacji namawiających panów do zakupu kwiatka dla swej wybranki serca

 

Pięknie oświetlona jest Bazylika, która dopiero teraz nie jest oblegana nie jest też otwarta niestety  

 

Na placu otwarte są zaledwie 2 hotelowe restauracje – po jednej w każdym skrzydle i w obu naraz odbywają się koncerty na zewnątrz. Normalnie Francja elegancja  Widownia jednak znikoma.

 

Jesteśmy też świadkami zajścia, podczas którego Carabinieri  zwijają z placu dwóch chłopaków jeżdżących na rolkach   

Także nie naśladujcie ich  będąc na placu św. Marka w Wenecji    

 

Decydujemy się wracać. Wieczorna Wenecja nieco nas zawiodła  ale mimo wszystko warto było wpaść na chwilę

 

Za 10 minut mamy prom do Punta S.

 

Odbijamy o 22-ej.

 

Podróż powrotną spędzamy na zamkniętym pokładzie wraz z kilkorgiem miejscowych wracających najwyraźniej z pracy

 

​Dziś odbyliśmy w sumie 7 kursów vaporetto   Marta z Tomem o 3 mniej.

 

Cdn...   

[nomadka]

Nigdy nie byłam w Wenecji nocą. Wygląda tak..... niepokojąco

[gusia-s]

Nigdy nie byłam w Wenecji nocą. Wygląda tak..... niepokojąco

Trochę tak

 

Dzień 5 – 4.05.2017 czwartek

 

Późno wstajemy i strasznie się grzebiemy. Śniadanie, kawa itd. … Z kempingu wychodzimy dopiero tuż przed południem. W drodze do przystani widzimy odpływający właśnie prom  . Następny będzie za pół godziny.

 

Czas szybko mija i znów przemierzamy lagunę. Na dziś zaplanowaliśmy wyspę San Giorgio i zespół wysp Giudecca. Ale żeby tam dotrzeć musimy najpierw dopłynąć do Wenecji

Po drodze oczywiście Lido, z pokładu bardzo dobrze widoczna jest Tempio Votivo della Pace (Wotywna świątynia pokoju – czyli jakby świątynia w podzięce za odzyskanie pokoju). Architekt, który ją projektował zmarł przedwcześnie i nie została dokończono według jego zamysłów. Z odnalezionych szkiców  wynikało, że architekt przewidział wzbogacenie bryły o wyrafinowane dekoracje z marmuru, posągi i popiersia.

 

Niebo nad Lido jeszcze czyściutkie ale z północy i zachodu nadciągają chmurzyska  

Mijamy kolejne wysepki.

 

I już wyłania się nasz pierwszy cel - San Giorgio, aby tam dotrzeć musimy najpierw dopłynąć do San Zaccaria w Wenecji.

 

 

Jest ciepło ale to niebo wygląda podejrzanie  Pozostaje mieć nadzieję, że nie pokrzyżuje nam planów.

 

 

Cdn. …  

 

[gusia-s]

cd. Dzień 5 – 4.05.2017 czwartek

 

Szybko przesiadamy się w 2-kę i kierunek San Giorgio Maggiore

 

Odbijamy od brzegu.

 

San Georgio od Wenecji dzieli niecałe 400m.

 

Okazała fasada Bazyliki San Georgio.

 

Podróż trwała króciutko. Wysiadamy tuż przed bazyliką, sprawdzamy przy okazji częstotliwość kursów, jest ich zazwyczaj 5 na godzinę więc w zasadzie co chwilę podpływa tramwaj.

 

Wyspa jest maleńka, poza bazyliką i byłymi zabudowaniami klasztornymi nie ma na niej nic więcej. Z brzegu roztacza się widok na Pałac Dożów, Plac Św. Marka oraz wejście do Grand Canal.

 

Ludzi bardzo mało więc idziemy zajrzeć do bazyliki.

 

Wewnątrz trwają prace renowacyjne i na środku rozstawione są rusztowania, które nieco przeszkadzają w poruszaniu się i fotografowaniu.

 

Z bazyliki można ruszyć tylko w jednym kierunku, czyli po wyjściu w prawo. W lewo się nie da gdyż tam mury budowli schodzą prosto do wody.

Przechodzimy się zatem nabrzeżem, przy którym znajduje się niewielki port. Wcześniej na wyspie w poklasztornych zabudowaniach mieściła się też szkoła żeglarska ale już jej nie ma.

 

Dochodzimy do końca nabrzeża, dalej pójść się nie da. Wejście do doku zamyka obrotowy mostek.

 

Wracamy tą samą trasą … innej nie ma  

 

Na tyłach bazyliki jest niewielki amfiteatr i ogrody. Wejście znajduje się z boku od nabrzeża, między knajpką a budynkiem z lwem weneckim na fasadzie – niestety furteczka zamknięta więc nie wiem czy są udostępnione do zwiedzania, może w sezonie?

 

W oczekiwaniu na vaporetto … nad Wenecją coraz groźniej ale po naszej stronie jeszcze ok.

 

Na transport nie czekamy długo, wskakujemy na pokład vaporetto i wpływamy na wody kanału Giudecca zostawiając San Giorgio za sobą.

 

Cdn. …