[Relacja] Przez 2 wiolonczele runął nasz plan i co z tego wynikło? Wspomnienia z wyspy Krk

[gusia-s]

Dzień 13 -  14.07.2016 czwartek

 

 

Gdzie nas jeszcze nie było? 

 

 

Po wczorajszym deszczu niebo żyleta 

 

 

 

W ciągu dnia przejrzystość spada i rośnie na przemian. Prognozy pogody twierdzą, że zbliża się kilkudniowe załamanie. Korzystamy więc póki się da.

 

Do wozu – kierunek Porat k. Malińskiej , lecz zanim tam dotrzemy, krótki przystanek nad plażą Oprna, dosłownie na rzut okiem  Mimo, że dochodzi 11-ta na plaży jeszcze luzy.

 

Lecimy dalej. Porat to w zasadzie chyba dzielnica Malińskiej. Autko parkujemy za free w jednej z uliczek i dalej idziemy pieszo.

 

Napotykamy osiołka i okazałą jak na Krk palmę

 

 

 

Jest też mała przystań.

 

 

Cisza, spokój. Czas płynie tu bardzo leniwie Mijamy młody gaj oliwny rosnący na czerwonej ziemi, zupełnie jak na Istrii.

 

 

Naszym celem jest jednak klasztor franciszkanów, do którego trafiamy bez problemu po tabliczkach informacyjnych. 

 

Na przyklasztornym dziedzińcu znów odnajdujemy ślady głagolicy, wśród których znajduje się również kolejna kopia Bascanskiej plocy

 

Rosnąca na dziedzińcu palma, tak wystrzeliła w górę, że nie mieści się w obiektywie

 

 

Jesteśmy blisko morza więc idziemy sprawdzić tutejszą plażę.

 

 

Tam się tłoczą podczas gdy tuż obok taki pustostan  

 

 

 

Nd Rijeką zbierają się chmurzyska ale nad nami piękne niebo.

 

 

Po przeciwnej stronie zatoki wypatrujemy jakąś intrygującą budowlę, trzeba to sprawdzić

 

 

Moglibyśmy podjechać kolejką no ale mamy przecież swoją Bertę

 

 

Czyli tradycyjnie … do wozu   

 

kierunek Malinska.

 

 

Cdn. …     

[gusia-s]

Czytelników chyba ubywa, pewnie każdy już planuje wakacje albo zbliżającą się majówkę ... tym bardziej trzeba się streszczać i zmierzać powoli do końca naszego odkrywania wyspy

 

cd. Dzień 13 -  14.07.2016 czwartek

 

 

Gdzie nas jeszcze nie było?

 

Ano w Malińskiej nas nie było . Z Porat to rzut beretem więc już po chwili parkujemy auto gdzieś w pobliżu kościoła Sv. Apolinara, przy którym rośnie mnóstwo cudnej lawendy   

 

 

Idziemy na oślep w kierunku morza oczywiście

 

Na prędce musimy kupić baterie do aparatu, bo właśnie się rozładowały akumulatorki wrrrr  . Tuż przy tym kościele jest Tisak a w nim baterie.

 

 

Za Duracell AA płacimy krocie … 16 kun/szt.    a potrzebujemy 4 szt, to już niezła sumka. U nas za 7 zł kupimy takie same ale 4 szt. a nie 1! Tak więc dam Wam radę… nie kupujcie baterii w Cro  

 

Jesteśmy w niewielkim porcie.

 

 

Można tu się zaopatrzyć w różne gadżety

 

 

 

Idąc promenadą wzdłuż portu spotykamy strasznego stwora, zieloną ze złości hobotnicę  Mrkač jest największym głowonogiem Adriatyku.

         

 

 

Promenada bardzo przyjemna , palmy, kwiatki i ławeczki do odpoczynku, wszystko bardzo zadbane.

 

 

Bardzo fajnie nam się spaceruje, zmierzamy w stronę tajemniczej budowli, którą wypatrzyliśmy będąc w Porat       

 

Cdn. … 

 

 

 

[gusia-s]

cd. Dzień 13 -  14.07.2016 czwartek

 

Gdzie nas jeszcze nie było?

 

Idziemy cały czas brzegiem morza, który w większej części jest tu zabetonowany. Już widać nasz cel .

 

Po trosze wyłaniają się opuszczone i zrujnowane budynki, to dopiero początek tych obskurnych widoków.

 

Naszym celem okazuje się Haludovo Palace Hotel*****  - lokalizacja.

To opuszczony hotel, wybudowany przez multimilionera Boba Guccione, założyciela magazynu dla mężczyzn Penthouse .

 

Wsadził w niego 45 mln dolarów amerykańskich plus 500 tysi w reklamę. Otwarcie miało miejsce  w 1972 r. po  4 latach budowy. Hotel urządzony był z rozmachem, z założenia miał być miejscem dla kochających hazard, kobiety i luksus

 

Poza bogatym wystrojem wnętrz, goście mieli do dyspozycji kasyno Adriatic Penthouse Club, kręgielnię, saunę, salon kosmetyczny, gabinety masażu, baseny wewnątrz i na zewnątrz. Ogromna kuchnia serwowała wykwintne dania a bar wymyślne drinki. Dziennie wydawano po 100 kg homarów i 5 kg kawioru     a szampan lał się strumieniami  . Otoczenie też było bardzo zadbane, wiszące ogrody i piękny park. W hotelu gościł sam Saddam Husajn i wiele innych znanych osobistości. Tak wyglądał w latach świetności

 

Niestety, rok po otwarciu okazało się, że przedsięwzięcie zostało mocno przeinwestowane. Skończył się kawior i homary    przyszła rzeczywistość. Guccione zmuszony był wycofać się z tego biznesu, po trosze wpływ na to miały też wprowadzone ograniczenia dotyczące inwestycji zagranicznych w komunistycznej Jugosławii.

Hotel nadal funkcjonował przez prawie 20 lat, zmieniając w międzyczasie właścicieli ale wciąż była to równia pochyła w dół W kraju panował kryzys gospodarczy, w hotelu nic nie inwestowano. Wojna domowa wymusiła zaprzestanie działalności a hotel stał się domem dla uchodźców, którzy nie chcieli go potem opuścić. Zmuszeni znacznie zdewastowali infrastrukturę. W 1995 r. hotel został sprywatyzowany ale doszło przy tym do dużych przekrętów. Ostatni goście zatrzymali się w Haludovo w 2002 r. Od tamtej pory, hotel popada w ruinę. Występują problemy własnościowe dlatego nie można nic z tym zrobić. Na szybką zmianę sytuacji nie zapowiada się a obecny obraz jest katastroficzny.

Wejście główne i recepcja.

 

Kręgielnia i bar.

 

Kuchnia i jadłospis, niestety bez daty.

 

Hol

 

Tu chyba mieściło się kasyno.

,

 

Piętro.

 

Widok z okien

 

Na tyłach hotelu.

 

W sieci znajdziecie dużo więcej fotek. Ja musiałam oszczędzać drogie baterie   dlatego dorzucę tylko filmik, oddający atmosferę tamtych czasów .

 

To nie pierwszy opuszczony hotel, jaki odwiedziliśmy. W 2014 połaziliśmy trochę po kompleksie Kupari (relacja tu), który już się doczekał inwestora. Prace mają ruszyć lada chwila, być może to ostatni sezon na odwiedzenie Kupari.

 

Opuszczamy to ponure miejsce. W pobliżu hotelu w zaroślach hasa stadko kotów. Można dostrzec też ogłoszenia z prośbą do turystów o pozostawianie suchej karmy. Jest ich dużo więcej niż tu na zdjęciu.

 

Postanawiamy przejść jeszcze kawałek dalej, bo gdzieś przeczytałam, że na północ od hotelu jest cudnej urody zatoczka. Chcemy ją więc zobaczyć

Idziemy nadmorską, zacienioną aleją o obiecującej nazwie Paradise Road  

 

Miejsce faktycznie jest urocze ale brzeg bardzo skalisty i trudno dostępny, mimo to wiele osób tu leżakuje w cieniu wysokich sosen.

 

Na mój komentarz do Toma, że jest strasznie duszno, jakiś pan odpowiada bez ceregieli oczywiście po polsku "nie tak bardzo" 

Mija nas glassboat -  łódź turystyczna z przeszklonym dnem, bardzo popularna w Chorwacji.

 

Do zatoczki kierują nas tajemne znaki.

 

Kiedy wreszcie do niej docieramy, nie mogę zebrać szczeki z ziemi …  jest tak paskudna    Nawet nie robię fotki.  W wodzie mnóstwo kamieni pokrytych zielonymi glonami w dodatku swój ponton zakotwiczyły w niej 2 golaski.

Robimy natychmiastowy w tył zwrot.

Wracając do auta wpadamy na takie cudeńko, sytuacja jest o tyle śmieszna, że dokładnie rok temu, też 14 lipca miałam na Istrii sesyjkę z podobnym, tyle że w żółtym kolorku  Jak widać, to nadal bardzo popularne w Chorwacji autko i to jeszcze na chodzie.

 

Wracając już do naszej Berci, mijamy mały przydomowy kemping Draga, z którego wyjeżdża właśnie grupa motocyklistów. Kemping malutki i nie leży bezpośrednio przy morzu, do najblizszej plaży ... betonowej ok. 250 m.

 

Wracając na kemping, wstępujemy jeszcze do centrum ogrodniczego gdzie nabywam cudne bungeville 

 

Znajduje się ono tuż przy głównej trasie koło Plodine - lokalizacja.

Jest jeszcze jedno centrum ogrodnicze, też przy trasie ale musielibyśmy się cofnąć kawałek w kierunku mostu - lokalizacja. 

 

Sprzedawczyni doradza mi odmianę donicowo/tarasową, która ma szansę cieszyć oczy w naszym klimacie oczywiście zimowana w pomieszczeniu. Cieszę się z zakupu jak dziecko

 

Roślinki przetrwały zimę i mają się dobrze, mam nadzieję na kwitnienie Tymczasem jeszcze mieszkają w domu, dopiero jak się pogoda ustabilizuje pójdą na dwór. Bungeville bardzo nie lubią zmian stanowiska dlatego należy im tego oszczędzać. W stresie łysieją do gołej gałązki.

 

Dziś na obiad szef kuchni poleca cevapcici czyli bałkańskie mielone  

 

Wieczorem nadchodzi wyraźne ochłodzenie a niebo nad Velebitem nie wróży niczego dobrego   .

 

Nad Rabem jeszcze nie najgorzej.

 

Ale z przeciwnej strony też coś nadchodzi.

 

Tylko na zachodzie jeszcze w miarę ładnie

 

Wg prognoz nadchodzi 3 dniowe załamanie pogody a już w nocy zacznie dmuchać bura   . Na wszelki wypadek, przed snem zabezpieczamy krzesełka i stolik oraz wypinamy daszek od budki. Bungeville też śpią z nami w budce

 

I co tu robić jak prognoza się spełni? 

 

Cdn. …     

[Socale]

Jak ja lubię szwendać się po opuszczonych miejscach z historią...

A na filmie dostrzec można w 0:17 mig z budowy mostu Krk

Autka to legendarne Renault 4 a obok nich stoi Gusia!

[gusia-s]

Jak ja lubię szwendać się po opuszczonych miejscach z historią... 

Przy takim szwendaniu się po pustostanach trzeba jednak bardzo uważać. My nie wszędzie wchodziliśmy, były miejsca w którym miałam wrażenie że za chwilę wszystko tam runie w dół. Łatwo się potknąć czy skaleczyć o wystające ze ścian czy podłogi druty zbrojeniowe, potłuczone szkło. Bywa, że wiszą w oknach fragmenty szyb, więc lepiej nie wysadzać przez nie głowy

Takich nadmorskich opuszczonych hoteli jest wiele w Chorwacji i wszędzie ten sam problem - nie uregulowane sprawy własności.

 

... Autka to legendarne Renault 4 a obok nich stoi Gusia! 

Tych R4 jest naprawdę dużo w ruchu, chyba więcej niż naszych maluchów

 

A na filmie dostrzec można w 0:17 mig z budowy mostu Krk ..

Tu więcej z historii budowy mostu

[kasiak]

Gusiu czytamy , czytamy i to z zapartym tchem !

Po każdej relacji wodzę oczami wyobraźni i nie mogę się doczekać lipca

Jesteś niesamowita ! Wszystko tak pięknie i skrupulatnie opisane WOW!!!!

Naprawdę wielki szacun !!!

Wycieczka do hotelu mega ! Czuję dreszczyk emocji bardzo lubię takie klimaty .

Na baterie wydałaś majątek ! ale mają ceny..... :/

Czekam na więcej i więcej !!!!

[gusia-s]

Pozdrowienia z nad Jadrana po drugiej stronie

[kasiak]

Cudnie !!!!

Pozdrawiamy !!!!

[Pierzasty]

Ale ty wariatka zwariowana jesteś

[gusia-s]

Ale ty wariatka zwariowana jesteś

Wygrzani wracamy, było oplanko i zwiedzanie. Jestem tak wypływana ichniejszą komunikacją, że jeszcze mnie buja

390 km do celu

[kasiak]

Szczęśliwego powrotu !

[JolaR]

Przeczytałam całą relację i powiem Ci, że pod jej wpływem nawet mi myśl zaświtała - może by tam wrócić? Może dać jeszcze jedna szansę?... hmmm

Po pierwszej wizycie nie zapałaliśmy miłością do tego kraju. Owszem, piękny, że eh!, ale ludzie jakoś nie zrobili dobrego wrażenia. Podróżowaliśmy wtedy po całych Bałkanach i na tle innych krajów niezbyt korzystnie wypadli :/

 

Jestem pełna uznania dla relacji z kilku powodów - najważniejsze, to poczucie humoru oraz dokładne praktyczne informacje, które zamieszczasz. Mi brakuje cierpliwości do żmudnego szukania np. współrzędnych, odnajdywania na mapie itp. Ale kiedy sama czegoś szukam takie informacje bardzo cenię! Muszę się nawrócić i wziąć z Ciebie przykład!

[gusia-s]

Przeczytałam całą relację ...

Jolu, warto dać każdemu i wszystkiemu drugą szansę

 

Dziękuję za słowa uznania myślę, że praktycznych porad poszukuje większość z nas dlatego staram się je przekazywać w miarę mozliwości Masz racje, że to czasochłonne zajęcie i nie zawsze ten czas jest i tak było u mnie w ostatnich tygodniach. 

Po dłuższej przerwie wreszcie znalazłam chwilę na kontynuację więc dziś kolejna porcja

[gusia-s]

Dzień 14 -  15.07.2016 piątek

 

 

Buuuuuuuuraaaaa fiuuuuu i Obzovo

 

Prognozy się spełniły   

 

 

Na niebie ciemne chmurzyska a Jadran szaleje mieszany przez bure. Temperatura znacznie spadła, na krótki rękaw nie nada 

 

 

 

 

Tak ma być aż do poniedziałku, hmm   

W związku z burą nastąpił paraliż komunikacyjny o czym dowiadujemy się z Internetów

 

Wyspy Krk, Rab i Pag zostały w zasadzie odcięte od świata. Nie pływają promy, zamknięto mosty dojazdowe, na Pag całkowicie a na  Krk  puszczają jedynie osobówki. Na autostradzie też masakra – tworzą się straszne korki,  zamknięto tunel Sv. Rok i część autostrady a ruch puszczono objazdem.

 

 

Co zatem z tym dniem? Jeździć już nam się nie chce nigdzie, z plażowania też nici więc?

 

Wpadamy na trochę szalony pomysł realizacji wyprawy na Obzovo, którą odłożyliśmy na początku pobytu m.in. również z powodu wiatru a potem z powodu upałów. Teraz albo nigdy Jak będzie źle to po prostu zawrócimy ze szlaku

 

Temperatura odpowiednia na taką wyprawę tylko ten wiatr   Mimo to ruszamy

Ciut po godź. 12 meldujemy się przy wejściu na szlak przed Starą Baską.              

 

 

 

Zaczyna się podejście      Początek szlaku jest dość stromy, wąski i kamienisty.

 

 

Ale od razu widokowy

 

 

Wiatr dmucha od Velebitu, lecz póki co aż tak mocno nam nie doskwiera gdyż osłania nas od niego wysokie zbocze. Zatrzymujemy się co chwilę podziwiać widoki.

 

 

 

A im wyżej, są one coraz lepsze   Widać nawet nasz kemping  

 

 

 

Trafiają się też głębokie rozpadliny, więc trzeba uważać aby nie zbaczać z wyznaczonego szlaku.

 

 

 

Nadal stromizna, Tom wyrwał ostro do przodu jakby liczył na nagrodę 

 

 

 

 

A ja co chwilę przystaje na popas bynajmniej nie dlatego, że ciężko się idzie. No jak tu się nie wgapiać

 

 

Docieramy do miejsca, gdzie wiatr bardzo się wzmaga, nie wieje ciągle co jest charakterystyczne dla bury, lecz w sekwencjach co chwilę kilka bardzo silnych podmuchów, które mogłyby nas zmieść ze zbocza, potem kilkadziesiąt sekund ciszy i znowu kilka podmuchów. Przykucamy przy kamiennym murku gdyż nie da się ustać na nogach i wyczekujemy chwili aby pokonać odsłonięty ok. 50 m odcinek. Przez chwilę nawet zastanawiamy się czy nie zawrócić. Szkoda by było bo już kawałek mamy za sobą . 

Wreszcie przychodzi ten moment … niemal biegusiem przemieszczam się przez newralgiczny odcinek. Tom nadal czeka na swoją szansę dzieli nas taki odcinek

 

 

Jeszcze chwilę czekania i znów jesteśmy razem    Pojawiają się misternie ułożone murki. Komu się chciało? Na takiej wysokości…

 

 

 

Wychodzimy na otwartą przestrzeń, z powodu wiatru idzie się coraz trudniej   .

 

 

Szlak nadal bardzo dobrze oznaczony, nie sposób zbłądzić.

 

 

 

Krajobraz się zmienia, już nie widać naszego kempingu. Stąpamy po ostrych kamieniach, pomiędzy którymi porasta mnóstwo roślinek, niektóre z nich są bardzo kłujące.

 

 

 

Docieramy do rozwidlenia szlaków, na kamieniach wyraźne oznaczenia

 

 

Przez moment schodzimy w dół.

 

 

 

Uwadze nie umyka nawet tak mały robaczek

 

 

Do tej pory nie było widać szczytu Obzova, ale wreszcie za wielką równiną się pojawia się niewielki garbek   Szczerze, to trochę inaczej sobie go wyobrażałam

 

 

 

 

Równinę bogato porasta roślinność. Tu używanie mają owieczki

 

 

Ostatnia prosta  Nachylenie jest bardzo, bardzo łagodne, mimo to idzie się ciężko. Walczymy z wiatrem, który na tej otwartej przestrzeni wieje nam prosto w twarz. Musimy się pochylać do przodu aby pokonać opór powietrza.

 

 

 

Wyłaniają się góry Velebitu.

 

 

 

I inne widoczki

 

 

 

Ostatnie metry pokonujemy niemal na czworaka, bo nie da się ustać na nogach 

 

 

Po 3 h docieramy wreszcie na szczyt, na którym to niemal łba nie urwie   Jest ciężko nawet zaczerpnąć oddech bo wiatr dosłownie zatyka.

Nie ma jednak to tamto … wyczekiwanie chwili i pstryk, pstryk fotki na stojąco 

 

   

Obzovo zdobyte 

 

 

 

 

Kopczyk obchodzę na czworaka ale nie udaje mi się znaleźć żadnego zeszyciku do wpisu

 

 

Szybkie obfocenie świata widzianego ze szczytu i chwila na popas

 

 

Z powodu pogody nie możemy napawać się tą chwilą tak jakbyśmy chcieli ale i tak jesteśmy zadowoleni    Pewnie gdyby nie załamanie pogody, nie udałoby się wybrać na ten szczyt. 

Przed nami jeszcze droga powrotna Powinno byc łatwiej, bo raz że z górki a dwa - wiatr w plecy

 

Cdn …

 

 

 

Edytowane 13 Maja 2017 przez gusia-s (wyświetl historię edycji)

[Pierzasty]

Oj nie wierzę, że Tomek poszedł z własnej nieprzymuszonej woli . Na pewno Mu coś obiecałaś